Rond 10u bij Stefan vertrokken en hij nam ook als eerste de kop van de groep. Hij koos voor een vlak stuk richting de Salamander. Kwestie van goed opgewarmd aan het zwaardere werk te beginnen. Aan de Salamander nam ik het roer over en ik dacht een leuk, niet al te zwaar klimmetje te nemen. Maar toen we boven kwamen had Dirk al ferm op zijne adem getrapt.
Blijkbaar was de klim toch iets te zwaar voor ons opkomend talent. Maar ja, daar wordt ge hard van, Dirk.
Nu zaten we boven en volgden een pad dat een paar keer op en af gaat om zo achter Sibelco (zandwinningsbedrijf) uit te komen. We namen een kleine afdaling om daarna de gele wandelroute te nemen. Een beetje verderop zijn we eventjes gestopt om te drinken en eigenlijk ook een beetje om Dirk weer wat op adem te laten komen.
Tijdens deze stop hebben we met Stefan even besproken hoe we onze tocht verder gingen zetten. Hij stelde een route voor en joviaal als wij zijn, stemde we er onmiddelijk mee in.
Dus Stefan nam weer de kop en de andere 3 bleven mooi in zijn wiel plakken. We kwamen uit boven op de Asserberg aan de Heiwyk, kort bij de bedrijven Sita en Walkro. Hier even een klein stukje over het asfalt om daarna het leukste stukje single-track te nemen van heel Maasmechelen. Helaas konden we hier niet afvliegen omdat er constant groepjes joggers ons tegen kwamen. Spijtig, want in normale omstandigheden kunt ge hier aardig vlammen. We zette onze weg verder over de rode wandelroute met een stukje vals plat. Dit stukje had Dirk moeiteloos overleeft. Maar het ergste moest nog komen. Een steile maar korte beklimming die hij vorige week ook niet was opgeraakt. De vraag was dus als hij vandaag wel boven zou komen.
Hij is boven gekomen, maar hij had wel een stukje te voet moeten afleggen. Volgende week gaat het hem zeker en vast lukken. Hierna volgt een leuke maar toch wel technische afdaling door het losse zand.
Ondertussen stond Dirk zijn kilometertrikse op 14, maar hij wou nog wel doorgaan. Dus gingen we richting de kik. Aan "de speeltuin" hadden we de klim genomen om dan tot aan het Ecoduct te fietsen.
(Dirk had nog wat energie over en is op zijn eentje even tot onder aan de autostrade gereden en dan terug op pure beenkrachten terug naar boven geklommen -echt niet hé-)
Stefan wou dan nog een stuk langs de autosnelweg nemen, maar verder dan 50m zijn we niet geraakt. Alles was een klein beetje dicht gegroeid, er was zo goed als geen doorkomen aan. Dus hebben we ons maar terug gedraaid en verder gereden over de rode route. Hier heeft Dirk voor de eerste keer de groep op sleeptouw genomen. Wij met zijn drieën in Dirk zijn wiel.
Van de rode route reden we naadloos over op de groene route. Een leuk en snel stuk. Toen we als rakketten naar onder vlogen, kwamen we plots een tegenligger collega biker tegen. Het was net bij een haakse bocht en hier is maar plaats voor ene fietser. Ge kunt hiet gewoon niet met z'n tweeën naast elkaar rijden. Stefan reed op kop, Rudi als 2de, ik als 3de en Dirk als 4de. Stefan kneep zijn remmen dicht totdat zijn schijfremmen bijna roodgloeiend stonden. Rudi, die vlak achter hem kwam, knalde ook al zijn remmen dicht. Maar blijkbaar kneep hij iets te hard in zijn voorrem. Zijn achterwiel kwam een beetje (veel) van de grond, waardoor hij uit zijn klikpedalen klikte en zeer professioneel zijn been over zijn stuur zwierde. Plots stond hij met zijn 2 benen op de grond, maar hij moest nog tot stilstand komen. Even tegen een boompje met mijn 2 handen duwen en dan komt dat wel goed, dacht hij. Maar dat boompje was niet opgewassen tegen Rudi zijn stevige body, dus hij duwt dat boompje knal tegen de grond en komt zo in een doornstruik te recht.
Resultaat:
enkele schrammen op zijn knieën en scheenbeen.
Sjaaj höbste altied.
Terug aan de Salamander aangekomen stond Dirk zijne teller al op 20km ongeveer, dus hij had zeer goed gereden. Hij en Stefan trokken huiswaarts, maar ik en Rudi gingen nog enkele kilometers verder.
We namen weer dezelfde beklimming aan de Salamander die we een uur geleden ook hadden genomen. En van hieruit zijn we naar de "höbste nog wat krach"-beklimming gereden. Deze beklimming even genomen. Door een schakelfout heb ik den helft te voet moeten doen, terwijl Rudi op souplesse naar boven is gereden. Dan nog snel even de speeltuin meegepikt en zo terug richting huiswaarts.
Dirk zal volgende week zeker en vast weer meegaan en hopelijk gaat Stefan ook nog enkele keren mee. Want hoe meer zielen, hoe meer wielen.
Route-Rapport:
1. Afstand: 37,50 km
2. Fietstijd: 2u13 min.
3. Gemiddelde snelheid: 17 km/u
4. Maximum snelheid: 38,50 km/u
4. Maximum snelheid: 38,50 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (van 1 t.e.m. 5): 2,5
6. Technisch (van 1 t.e.m. 5): 3
De mazzel
1 reacties:
btw : het was een "snotsrotte" boom, zelfs een pluimgewichtje zou hem omkrijgen...
Een reactie posten