Inderdaad, u hebt nog een verslag te goed van ons, namelijk van ons ritje op 11/09/2011 !
Door de politieke impasse, economische crisissen en de nodige beursperikelen (ik hoef het u waarschijnlijk allemaal niet uit te leggen...) heb ik dus geen verslag kunnen maken. Eigenlijk was het nogthans simpel; rode route, gele route, duivelsberg (de juiste volgorde ontgaat mij nu even), gevolgd door het routerapport :
1. Afstand: 26 km
2. Fietstijd: 1u24
3. Gemiddelde snelheid: 18.30 km/u
4. Maximum snelheid: 48.30 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2
6. Technisch (1-5): 1,5
En dan nu het verslag van onze meest recente rit, vandaag 25/09/2011 :
Omstreeks 10u gestart ten huize Gerets voor ons standaard opwarmtraject tot aan de Salamander, hier de veilige oversteek gemaakt (over de houten brug dus) tot aan de overkant. Bedoeling was om de oude rode route na te rijden en aangezien de bordjes er niet meer zijn moesten we dus afgaan op het fenomenale geheugen van Marc. Nu moet ik eerlijk zeggen dat hij in de eerste 15m al twijfelde, dus dat beloofde !
Enkele kilometers later was het zover, verkeerde weg ingeslagen en we zaten wel nog in het bos maar niet meer op de rode route, zelfs voor iemand met een oriëntatievermogen vergelijkbaar met die van een krop sla, zoals ik dus was dat duidelijk. Maar geen paniek van mijn kant, Marc was nog in de buurt, hij krijgt ons wel terug op het juiste pad (zonder de brandweer te moeten bellen).
Enkele minuten later zagen we een voor ons onbekende single-track afdaling, op goed geluk en met de nodige technische vaardigheden naar onder gefietst en uiteindelijk kwamen we uit op de weg naar As... Logisch gevolg, verder naar boven fietsen en de singletrack aan de Walkro nog eens gaan inspecteren en ik moet zeggen, nu dat de bomen weg zijn krijgt dit stukje weg een heel ander karakter. We herkenden ons bijna niet meer ! Op het einde van de Walkro-track pikten we opnieuw in op de oude rode route, paar stevige klimmetjes en enkele afdalingen later waren we terug aan de Salamander. En omdat we nog niet voldoende kilometers in de benen hadden besloten we om de blauwe route er nog bij te nemen, dat was echter buiten een groep wandelaars gerekend, hierdoor hebben we ons traject moeten inkorten en komen we op volgend routerapport :
1. Afstand: 24 km
2. Fietstijd: 1u26
3. Gemiddelde snelheid: 17.50 km/u
4. Maximum snelheid: 40 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2
6. Technisch (1-5): 1,5
EveryTrail
Tot de volgende !
zondag 25 september 2011
zaterdag 3 september 2011
Maak eens van uw oren
Bijna een week later, maar hier is dan het verslag van afgelopen zondag.
Om 10u afgesproken bij Rudi en dan richting Mechelse heide. Ons vast opwarmingstoerke achter het prinsenpark en dan richting de Salamander.
Op naar de gele route (dat was alweer een hele tijd geleden). Eerst nog wat valsplat om dan een mooie beklimming te nemen. Daarna een afdalingske en dan weer lichtjes omhoog langs de trapkes.
Helemaal boven gekomen konden we eventjes op het gemak op adem komen. We kwamen plots enkele wandelaars tegen en van ver lieten we al horen dat we eraan kwamen. Bellen gelijk ne gek, maar die 2 mannen gaven geen aanstalte om te schuiven. Dus ik bleef maar bellen, maar het enige wat die 2 pipo's deden was omkijken en gewoon niet willen schuiven. Wij verminderde onze snelheid al behoorlijk en gingen mooi achter elkaar rijden, maar die mannen namen gewoon het hele pad in beslag. Ondertussen waren we tot bij hen gekomen en toen begon de vervelenste van die 2 van zijn oren te maken. Ik citeer: "Jongens, dit is geen fietspad hé. Als jullie wandelaars tegenkomen moet ge afstappen." Toen begonnen wij allebei al te koken. Ik heb geen fiets gekocht om ermee te gaan wandelen. Dan had ik mij wel een hond aangeschaft. Wat ik toen allemaal heb gezegd weet ik niet meer juist, maar in ieder geval was dat niet zo proper en dat zou ik zeker hier niet neerschrijven. Een beejte wederzijds respect mag toch wel. We fietsen al bijna 4 jaar rond, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Als we wandelaars tegen komen, bellen we al van ver, we minderen onze snelheid, we fietsen achter elkaar en we zeggen altijd vriendelijk goeiemorgen. Maar voor deze 2 onnozelaars heb ik dan geen respect meer.
Maar goed, na een paar honderden meters was de adrenaline weer weg en we zette onze weg verder terug richting salamander. Daarna namen we het fietspad over de macadam om op adem te komen tot aan de kikmolen. Van hieruit naar de duivelsberg en dan richting huis.
Het enige wat ik u nog kan meegeven is het route-rapport.
Route-rapport:
1. Afstand: 24 km
2. Fietstijd: 1u12
3. Gemiddelde snelheid: 19.70 km/u
4. Maximum snelheid: 48.50 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2
6. Technisch (1-5): 1,5
De mazzel en tot de volgende
Om 10u afgesproken bij Rudi en dan richting Mechelse heide. Ons vast opwarmingstoerke achter het prinsenpark en dan richting de Salamander.
Op naar de gele route (dat was alweer een hele tijd geleden). Eerst nog wat valsplat om dan een mooie beklimming te nemen. Daarna een afdalingske en dan weer lichtjes omhoog langs de trapkes.
Helemaal boven gekomen konden we eventjes op het gemak op adem komen. We kwamen plots enkele wandelaars tegen en van ver lieten we al horen dat we eraan kwamen. Bellen gelijk ne gek, maar die 2 mannen gaven geen aanstalte om te schuiven. Dus ik bleef maar bellen, maar het enige wat die 2 pipo's deden was omkijken en gewoon niet willen schuiven. Wij verminderde onze snelheid al behoorlijk en gingen mooi achter elkaar rijden, maar die mannen namen gewoon het hele pad in beslag. Ondertussen waren we tot bij hen gekomen en toen begon de vervelenste van die 2 van zijn oren te maken. Ik citeer: "Jongens, dit is geen fietspad hé. Als jullie wandelaars tegenkomen moet ge afstappen." Toen begonnen wij allebei al te koken. Ik heb geen fiets gekocht om ermee te gaan wandelen. Dan had ik mij wel een hond aangeschaft. Wat ik toen allemaal heb gezegd weet ik niet meer juist, maar in ieder geval was dat niet zo proper en dat zou ik zeker hier niet neerschrijven. Een beejte wederzijds respect mag toch wel. We fietsen al bijna 4 jaar rond, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Als we wandelaars tegen komen, bellen we al van ver, we minderen onze snelheid, we fietsen achter elkaar en we zeggen altijd vriendelijk goeiemorgen. Maar voor deze 2 onnozelaars heb ik dan geen respect meer.
Maar goed, na een paar honderden meters was de adrenaline weer weg en we zette onze weg verder terug richting salamander. Daarna namen we het fietspad over de macadam om op adem te komen tot aan de kikmolen. Van hieruit naar de duivelsberg en dan richting huis.
Het enige wat ik u nog kan meegeven is het route-rapport.
Route-rapport:
1. Afstand: 24 km
2. Fietstijd: 1u12
3. Gemiddelde snelheid: 19.70 km/u
4. Maximum snelheid: 48.50 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2
6. Technisch (1-5): 1,5
De mazzel en tot de volgende
zondag 21 augustus 2011
Opnieuw de fiets op...
Jaja, hier zijn we weer en hopelijk kunnen we jullie vanaf nu opnieuw voorzien van een wekelijks verslagje over onze mtb-ervaringen !
Om er opnieuw een beetje in te komen zijn we vandaag de (oude) rode route aan de Salamander gaan rijden, het alom bekende (behalve voor mij dan met mijn geheugen als een zeef) opwarmertje van bij ons thuis tot aan de startplaats tegenover de Salamander. Vorige keer was er fysiek nog niets aanwezig van de houten fietsbrug, nu lag ze er in alle glorie bij onder een stralend zonnetje...
Even uw geheugen opfrissen, ik citeer mezelf een beetje : "de rode route maakt een mooie grote lus doorheen een stukje Maasmechels bos, vlotte rechte stukken, mul zand afgewisseld met modder, vals plat en stevige klimmetjes (die we vandaag niet gedaan hebben, maar dat vertellen we niet), deze route bevat alles en het beste wordt tot het laatste gehouden (als je ze in de juiste richting rijdt natuurlijk)...een mooie snelle en redelijk technische afdaling." Alles klopte nog, behalve die afdaling, die was niet meer zo mooi en bijgevolg ook niet meer zo snel... ze was compleet uitgeregend, damn ! Een positief punt was wel dat er zich blijkbaar iemand de moeite heeft gedaan om de oude rode en blauwe route, die verwijdert zijn door bosbeheer en Mosane nv, te markeren met een respectievelijk rode en blauwe spuitbus, merci gast ! respect !
Na afloop van de rode route zaten we op een bankje te bekomen [enkel een Leffe ontbrak, haha] en te speculeren over het vervolg... slechts 17km op de teller, dat durven we niet in het verslag te zetten. Ideetje van Marc, stukje fietsweg richting de Kik, de dubbele beklimming rechts van de speeltuin omhoog, dan richting ecoduct en daar naar onder sjezen, de kikbrug rechts laten liggen en door de bos terug tot op de ringlaan. Zo gezegd, zo gebiked.
De dubbele beklimming geraakte we al bij al goed boven, naar het ecoduct was ook geen probleem, maar ook hier was de afdaling serieus uitgeregend, diepe gleuven en dikke gladde stenen bezaaiden de afdaling, niet meer plezant...
Dan maar terug richting thuisbasis...
Tot next week hopelijk !
Tripgegevens:
1. Afstand: 23 km
2. Fietstijd: 1u15
3. Gemiddelde snelheid: 18 km/u
4. Maximum snelheid: 34 km/u
Om er opnieuw een beetje in te komen zijn we vandaag de (oude) rode route aan de Salamander gaan rijden, het alom bekende (behalve voor mij dan met mijn geheugen als een zeef) opwarmertje van bij ons thuis tot aan de startplaats tegenover de Salamander. Vorige keer was er fysiek nog niets aanwezig van de houten fietsbrug, nu lag ze er in alle glorie bij onder een stralend zonnetje...
Even uw geheugen opfrissen, ik citeer mezelf een beetje : "de rode route maakt een mooie grote lus doorheen een stukje Maasmechels bos, vlotte rechte stukken, mul zand afgewisseld met modder, vals plat en stevige klimmetjes (die we vandaag niet gedaan hebben, maar dat vertellen we niet), deze route bevat alles en het beste wordt tot het laatste gehouden (als je ze in de juiste richting rijdt natuurlijk)...een mooie snelle en redelijk technische afdaling." Alles klopte nog, behalve die afdaling, die was niet meer zo mooi en bijgevolg ook niet meer zo snel... ze was compleet uitgeregend, damn ! Een positief punt was wel dat er zich blijkbaar iemand de moeite heeft gedaan om de oude rode en blauwe route, die verwijdert zijn door bosbeheer en Mosane nv, te markeren met een respectievelijk rode en blauwe spuitbus, merci gast ! respect !
Na afloop van de rode route zaten we op een bankje te bekomen [enkel een Leffe ontbrak, haha] en te speculeren over het vervolg... slechts 17km op de teller, dat durven we niet in het verslag te zetten. Ideetje van Marc, stukje fietsweg richting de Kik, de dubbele beklimming rechts van de speeltuin omhoog, dan richting ecoduct en daar naar onder sjezen, de kikbrug rechts laten liggen en door de bos terug tot op de ringlaan. Zo gezegd, zo gebiked.
De dubbele beklimming geraakte we al bij al goed boven, naar het ecoduct was ook geen probleem, maar ook hier was de afdaling serieus uitgeregend, diepe gleuven en dikke gladde stenen bezaaiden de afdaling, niet meer plezant...
Dan maar terug richting thuisbasis...
Tot next week hopelijk !
Tripgegevens:
1. Afstand: 23 km
2. Fietstijd: 1u15
3. Gemiddelde snelheid: 18 km/u
4. Maximum snelheid: 34 km/u
zondag 29 mei 2011
Bossen dicht, dan maar op de weg
Sinds vrijdag zijn in limburg in 29 gemeenten de bossen afgesloten vanwege het bosbrandgevaar.
Alles dus afgesloten voor het publiek. Probleem dus, want om te mountainbiken heb je een bos nodig. Wat nu? Dan maar eens wat kilometerkes maken op de weg.
Bij Rudi vertrokken tegen 10u15 richting het kanaal. Van hieruit richting Dilsen tot aan de tuikabelbrug (of zoiets). Belachelijk ding wat ze hier hebben gezet. De brug op zich is wel mooi, maar dan hebben ze een gootje gemaakt waar de banden van een mtb maar juist in passen. Hoe moet ge hier in godsnaam naar boven fietsen? Gewoon over de trapjes dus. Makkie voor Rudi, ik ben gewoon te voet naar boven gegaan.
Dan richting Rotem om de beklimming te nemen naar de Driepaal. Dan wilden we het fietspad naar As nemen, maar ook hier hing een papier op dat je dit fietspad niet mocht nemen vanwege het bosbrandgevaar. Dan maar gewoon rechtdoor naar Niel-bij-As om daarna het lange en vervelende stuk tot in As te nemen.
Dan van As naar Maasmechelen en zo terug tot bij Rudi.
Geen mtb-tourke, maar we hebben toch weer enkele kilometerkes meer op de teller staan.
Hopelijk kunnen we donderdag wel weer het bos in voor alweer een spannend mtb-tochtje. Anders gaan we weer gewoon de weg op.
Tripgegevens:
1. Afstand: 34,50 km
2. Fietstijd: 1u28
3. Gemiddelde snelheid: 23,44 km/u
4. Maximum snelheid: 36,59 km/u
De mazzel en tot de volgende
Alles dus afgesloten voor het publiek. Probleem dus, want om te mountainbiken heb je een bos nodig. Wat nu? Dan maar eens wat kilometerkes maken op de weg.
Bij Rudi vertrokken tegen 10u15 richting het kanaal. Van hieruit richting Dilsen tot aan de tuikabelbrug (of zoiets). Belachelijk ding wat ze hier hebben gezet. De brug op zich is wel mooi, maar dan hebben ze een gootje gemaakt waar de banden van een mtb maar juist in passen. Hoe moet ge hier in godsnaam naar boven fietsen? Gewoon over de trapjes dus. Makkie voor Rudi, ik ben gewoon te voet naar boven gegaan.
Dan richting Rotem om de beklimming te nemen naar de Driepaal. Dan wilden we het fietspad naar As nemen, maar ook hier hing een papier op dat je dit fietspad niet mocht nemen vanwege het bosbrandgevaar. Dan maar gewoon rechtdoor naar Niel-bij-As om daarna het lange en vervelende stuk tot in As te nemen.
Dan van As naar Maasmechelen en zo terug tot bij Rudi.
Geen mtb-tourke, maar we hebben toch weer enkele kilometerkes meer op de teller staan.
Hopelijk kunnen we donderdag wel weer het bos in voor alweer een spannend mtb-tochtje. Anders gaan we weer gewoon de weg op.
Tripgegevens:
1. Afstand: 34,50 km
2. Fietstijd: 1u28
3. Gemiddelde snelheid: 23,44 km/u
4. Maximum snelheid: 36,59 km/u
De mazzel en tot de volgende
zaterdag 7 mei 2011
Bye bye Sita-Walkro single-track
Een paar dagen later, maar hier is dan toch het bike-verslag van afgelopen zondag. Ik moet nu wel even nadenken waar we overal uitgehangen hebben. Eigenlijk kan ik hier schrijven wat ik wil, jullie geloven toch alles wat hier staat :-). We hebben 60 km afgelegd op anderhalf uur. Nee nee nee, dat is niet waar.
Om 10u hadden we afgesproken bij casa Gerets-Verpoorten. En ik had ook al een tourke in gedachten. Het zou de klassieker Maasmechelen-Dilsen-Maasmechelen worden. Dus zoals gewoonlijk ook de klassieke opwarming via de ringlaan om dan het bos in te duiken ter hoogte van het Schuttershof. Maar dan wou ik eens de route een klein beetje aanpassen omdat er op ons klassiek opwarmingsstukje in het bos ergens een boom dwars over het bospaadje ligt. We waren gewoon te lui om van ons fietske te stappen en dan over de boom te stappen, dus probeerden we een ander traject uit. Een beetje verder was er ook een klein boswegje en we reden hier dan ook in. Maar het werd al snel duidelijk dat dit geen goeie keuze was. De begroeiing werd feller en feller totdat we helemaal niet meer door konden. Dus maar snel rechtsomkeer gemaakt. Maar dat was niet zo evident. Omdat we een stukje door de struiken, takken en boomstronken hadden gereden, wisten we niet onmiddelijk waar de uitgang was. Maar uiteindelijk zijn we er toch uitgeraakt. Aan de 34ste struik naar rechts, dan aan de 17de boom links, tot aan de 432 ste struik en daar naar rechts.
We konden onze weg dan toch verder zetten na deze taffeltocht door de Maasmechelse jungle.
Van hieruit dan richting de salamander en dan naar het stationnetje in Eisden. Ondertussen waren de benen goed warm en konden we aan het klimwerk beginnen. Een lange maar goed bollende klim tussen de bomen en sparren (een beetje Ardennen tussen Maasmechelen en Dilsen) om dan bijna onmiddelijk de afdaling in te zetten over het lossen zand.
Na een vervelend stuk vals plat kwamen we aan aan de parking van het Dilserbos. Hier dan linksop om aan de volgende beklimming te beginnen. Ook weer zo een lange klim die in het begin redelijk meevalt, maar dan op het einde steiler wordt en waar ge de gashendel dan volle petrol kunt opendraaien en knallen maar.
Ondertussen was het tijd om even op adem te komen en wat sportvocht bij te tanken. Dan volgde weer een afdaling, maar omdat ze hier snoeiwerken hebben uitgevoerd liep dit stuk toch niet meer zo goed als vroeger. Diepe sporen van de machines en over takken op ons traject. Na deze afdaling volgde dan een klein stukje vals plat en onmiddelijk daarna een recuperatie-stukje. Even op adem komen en de longen opnieuw vullen met verse boslucht om de volgende beklimming aan te vatten. En die helling was de kuipberg zoals wij die hebben genoemd. In het dialect wordt dat dan "de koepberg". En dit is een makkie. Rudi op kop en ik in het wieletje. Nog even 2 dames ontwijken die daar aan het wandelen waren en we waren alweer boven.
Toen volgde een dilemma. Naar links of naar rechts? Naar links is een echt saai stuk, dus kozen we voor rechts en daar gaat het goed bergaf. Ideaal voor ons, dat is iets wat we het beste kunnen. Tegen 47 km/u naar onder knallen. Dan weer een recuperatiestukje (babbelstukje) om daarna een klimmetje in te zetten richting de parking van het Dilserbos. Ons tourke in Dilsen zat er weer op en we reden even langs de boslaan over de makadam de berg op. Dan even door de wijk om zo weer off-road naar Maasmechelen te rijden. We wilden de leuke single-track aan Sita en Walkro nog eens doen, maar toen we daar aankwamen bleek er niet veel meer over te schieten van die single-track. Hier hebben de snoeiers ook zeer hard hun best gedaan om zoveel mogelijk struiken en bomen te doen verdwijnen. En ze hebben zeer goed hun best gedaan. Bijna alles is weg. Het heeft daar nu bijna de breedte van een autosnelweg en de ondergrond is volledig omgewoeld. Alles is daar nu losse zand en dat fiets niet zo gemakkelijk. Dus zeggen wij bye bye single-track. Hier zullen ze ons niet meer zien (dat is misschien ook de bedoeling van de snoeiers).
Het was nu wel tijd om richting huis te trekken. Nog even een strak tempo opleggen tot aan het stationneke van Eisden, nog een allerlaatste stukje bos en dan via de makadam tot bij Rudi. De bedoeling was om ongeveer 30 km te doen, maar als jullie dadelijk het route-rapport zien, weet ge dat ik de afstand een beetje verkeerd had ingeschat (sjaaj höbste altied).
[de gps-track hebben jullie nog tegoed, er is een fout met de site van Everytrail]
Route-rapport:
1. Afstand: 38 km
2. Fietstijd: 2u
3. Gemiddelde snelheid: 18.90 km/u
4. Maximum snelheid: 47 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2,5
6. Technisch (1-5): 2
De mazzel en tot volgende week
Om 10u hadden we afgesproken bij casa Gerets-Verpoorten. En ik had ook al een tourke in gedachten. Het zou de klassieker Maasmechelen-Dilsen-Maasmechelen worden. Dus zoals gewoonlijk ook de klassieke opwarming via de ringlaan om dan het bos in te duiken ter hoogte van het Schuttershof. Maar dan wou ik eens de route een klein beetje aanpassen omdat er op ons klassiek opwarmingsstukje in het bos ergens een boom dwars over het bospaadje ligt. We waren gewoon te lui om van ons fietske te stappen en dan over de boom te stappen, dus probeerden we een ander traject uit. Een beetje verder was er ook een klein boswegje en we reden hier dan ook in. Maar het werd al snel duidelijk dat dit geen goeie keuze was. De begroeiing werd feller en feller totdat we helemaal niet meer door konden. Dus maar snel rechtsomkeer gemaakt. Maar dat was niet zo evident. Omdat we een stukje door de struiken, takken en boomstronken hadden gereden, wisten we niet onmiddelijk waar de uitgang was. Maar uiteindelijk zijn we er toch uitgeraakt. Aan de 34ste struik naar rechts, dan aan de 17de boom links, tot aan de 432 ste struik en daar naar rechts.
We konden onze weg dan toch verder zetten na deze taffeltocht door de Maasmechelse jungle.
Van hieruit dan richting de salamander en dan naar het stationnetje in Eisden. Ondertussen waren de benen goed warm en konden we aan het klimwerk beginnen. Een lange maar goed bollende klim tussen de bomen en sparren (een beetje Ardennen tussen Maasmechelen en Dilsen) om dan bijna onmiddelijk de afdaling in te zetten over het lossen zand.
Na een vervelend stuk vals plat kwamen we aan aan de parking van het Dilserbos. Hier dan linksop om aan de volgende beklimming te beginnen. Ook weer zo een lange klim die in het begin redelijk meevalt, maar dan op het einde steiler wordt en waar ge de gashendel dan volle petrol kunt opendraaien en knallen maar.
Ondertussen was het tijd om even op adem te komen en wat sportvocht bij te tanken. Dan volgde weer een afdaling, maar omdat ze hier snoeiwerken hebben uitgevoerd liep dit stuk toch niet meer zo goed als vroeger. Diepe sporen van de machines en over takken op ons traject. Na deze afdaling volgde dan een klein stukje vals plat en onmiddelijk daarna een recuperatie-stukje. Even op adem komen en de longen opnieuw vullen met verse boslucht om de volgende beklimming aan te vatten. En die helling was de kuipberg zoals wij die hebben genoemd. In het dialect wordt dat dan "de koepberg". En dit is een makkie. Rudi op kop en ik in het wieletje. Nog even 2 dames ontwijken die daar aan het wandelen waren en we waren alweer boven.
Toen volgde een dilemma. Naar links of naar rechts? Naar links is een echt saai stuk, dus kozen we voor rechts en daar gaat het goed bergaf. Ideaal voor ons, dat is iets wat we het beste kunnen. Tegen 47 km/u naar onder knallen. Dan weer een recuperatiestukje (babbelstukje) om daarna een klimmetje in te zetten richting de parking van het Dilserbos. Ons tourke in Dilsen zat er weer op en we reden even langs de boslaan over de makadam de berg op. Dan even door de wijk om zo weer off-road naar Maasmechelen te rijden. We wilden de leuke single-track aan Sita en Walkro nog eens doen, maar toen we daar aankwamen bleek er niet veel meer over te schieten van die single-track. Hier hebben de snoeiers ook zeer hard hun best gedaan om zoveel mogelijk struiken en bomen te doen verdwijnen. En ze hebben zeer goed hun best gedaan. Bijna alles is weg. Het heeft daar nu bijna de breedte van een autosnelweg en de ondergrond is volledig omgewoeld. Alles is daar nu losse zand en dat fiets niet zo gemakkelijk. Dus zeggen wij bye bye single-track. Hier zullen ze ons niet meer zien (dat is misschien ook de bedoeling van de snoeiers).
Het was nu wel tijd om richting huis te trekken. Nog even een strak tempo opleggen tot aan het stationneke van Eisden, nog een allerlaatste stukje bos en dan via de makadam tot bij Rudi. De bedoeling was om ongeveer 30 km te doen, maar als jullie dadelijk het route-rapport zien, weet ge dat ik de afstand een beetje verkeerd had ingeschat (sjaaj höbste altied).
[de gps-track hebben jullie nog tegoed, er is een fout met de site van Everytrail]
Route-rapport:
1. Afstand: 38 km
2. Fietstijd: 2u
3. Gemiddelde snelheid: 18.90 km/u
4. Maximum snelheid: 47 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2,5
6. Technisch (1-5): 2
De mazzel en tot volgende week
woensdag 27 april 2011
Paasmaandagritje
Een zonovergoten paasmaandag, reden genoeg om een toerke te maken. Zomertenueke aan (jaja Marc ook !), drinkbuske gevuld met powerdrankske, zonnebrilleke en helmke op, fietske van stal gehaald en weg waren we, richting Salamanderke.
Als opwarming zoals altijd een stukje over de ringlaan om de beentjes los te gooien en halverwege steken we dan de bos in om de spieren wakker te schudden. Marc wou de oude rode route nog eens rijden, we zeggen oude rode route omdat de bordjes van die route weg genomen zijn sinds heel die heisa met nv Mosane rond dat gedeelte van het Mechels bos. Laatste wat ik ervan gehoord heb is dat de gemeente een akkoord heeft gesloten met nv Mosane waarin overeengekomen is dat de doorsteken Salamander-Station Eisden en Salamander-Litzberg Lanklaar open blijven en dat ook de grote lussen omheen het bos toegankelijk blijven voor het publiek. Aan de toegankelijkheid zijn ze blijkbaar nog aan het werken want rechts van de Salamander zijn er werken in uitvoering alsook aan de overkant, bij het begin van de rode route. Maar dat houdt ons natuurlijk niet tegen, Marc heeft de route nog gewoon in zijn kopke zitten, moest het aan mij gelegen hebben zouden we nu nog aan het rondtouren zijn vrees ik.
De rode route maakt een mooie grote lus (+/-10km lang) in het Mechels bos, vlotte rechte stukken, mul zand, vals plat (waar ik het moeilijk had om Marc Cancellara te volgen) en stevige klimmetjes, deze route bevat alles en het beste wordt tot het laatste gehouden (als je ze in de juiste richting rijdt natuurlijk)...een mooie snelle en redelijk technische afdaling.
Aansluitend hebben we de gele route gereden, ook een hele mooie route, eigenlijk redelijk vergelijkbaar met de rode lus qua variatie. Alleen hebben ze ons het laaste stukje van een mooie afdaling afgenomen door de werkzaamheden. Beide routes samen zijn goed voor een 17-tal kilometer op de teller. Marc had nog een strak plan, een helling die we normaalgezien liever van boven naar beneden nemen (afdalen dus), wou meneer in tegengestelde richting trotseren. Mijn benen bedankten na een 4-tal meter, maar Marc ging toch een heel eind door. Ooit zullen we deze helling trotseren, ik voel het gewoon :-)
Eenmaal boven zijn we al "hoppend" over de trapjes verder naar het hoogste punt van Maasmechelen gegaan om van daaruit de afdaling langs de autostrade te nemen tot onderaan "de speeltuin" (trail) aan de kik.
Als "cooling down" hebben we nog wat boswegjes onveilig gemaakt in de buurt van het Prinsenpark om daarna rustig aan richting thuis te rijden.
Het was weer een mooi tochtje met onderstaande resultaten :
Route-rapport:
1. Afstand: 28 km
2. Fietstijd: 1u47
3. Gemiddelde snelheid: 18,1km/u
4. Maximum snelheid: 45km/u
5. Moeilijkheidsgraad: 2,5
6. Technisch: 2
Als opwarming zoals altijd een stukje over de ringlaan om de beentjes los te gooien en halverwege steken we dan de bos in om de spieren wakker te schudden. Marc wou de oude rode route nog eens rijden, we zeggen oude rode route omdat de bordjes van die route weg genomen zijn sinds heel die heisa met nv Mosane rond dat gedeelte van het Mechels bos. Laatste wat ik ervan gehoord heb is dat de gemeente een akkoord heeft gesloten met nv Mosane waarin overeengekomen is dat de doorsteken Salamander-Station Eisden en Salamander-Litzberg Lanklaar open blijven en dat ook de grote lussen omheen het bos toegankelijk blijven voor het publiek. Aan de toegankelijkheid zijn ze blijkbaar nog aan het werken want rechts van de Salamander zijn er werken in uitvoering alsook aan de overkant, bij het begin van de rode route. Maar dat houdt ons natuurlijk niet tegen, Marc heeft de route nog gewoon in zijn kopke zitten, moest het aan mij gelegen hebben zouden we nu nog aan het rondtouren zijn vrees ik.
De rode route maakt een mooie grote lus (+/-10km lang) in het Mechels bos, vlotte rechte stukken, mul zand, vals plat (waar ik het moeilijk had om Marc Cancellara te volgen) en stevige klimmetjes, deze route bevat alles en het beste wordt tot het laatste gehouden (als je ze in de juiste richting rijdt natuurlijk)...een mooie snelle en redelijk technische afdaling.
Aansluitend hebben we de gele route gereden, ook een hele mooie route, eigenlijk redelijk vergelijkbaar met de rode lus qua variatie. Alleen hebben ze ons het laaste stukje van een mooie afdaling afgenomen door de werkzaamheden. Beide routes samen zijn goed voor een 17-tal kilometer op de teller. Marc had nog een strak plan, een helling die we normaalgezien liever van boven naar beneden nemen (afdalen dus), wou meneer in tegengestelde richting trotseren. Mijn benen bedankten na een 4-tal meter, maar Marc ging toch een heel eind door. Ooit zullen we deze helling trotseren, ik voel het gewoon :-)
Eenmaal boven zijn we al "hoppend" over de trapjes verder naar het hoogste punt van Maasmechelen gegaan om van daaruit de afdaling langs de autostrade te nemen tot onderaan "de speeltuin" (trail) aan de kik.
Als "cooling down" hebben we nog wat boswegjes onveilig gemaakt in de buurt van het Prinsenpark om daarna rustig aan richting thuis te rijden.
Het was weer een mooi tochtje met onderstaande resultaten :
Route-rapport:
1. Afstand: 28 km
2. Fietstijd: 1u47
3. Gemiddelde snelheid: 18,1km/u
4. Maximum snelheid: 45km/u
5. Moeilijkheidsgraad: 2,5
6. Technisch: 2
Maasmechelen
dinsdag 19 april 2011
De zon is daar en de blackforx ook weer
Miljaar, dat is al lang geleden. Het laatste verslag dateert alweer van 29 november 2010. Iedereen dacht misschien dat we gestopt waren met biken. Maar niets is minder waar.
De lange koude winter, een zware enkelblessure bij mij en de carnaval hebben serieus roet in het eten gegooid wat het biken betreft. Ondertussen was ik wel met enkele gasten van de voetbal begonnen aan de voorbereiding op de Ronde van Vlaanderen. In een zotte bui na een voetbalwedstrijd toen we op café zaten, kwam er iemand met het grandioze idee om de Ronde van Vlaanderen te rijden en ik had onmiddelijk toegezegd. We zouden de 140 km gaan doen.
Iedereen begon eind januari aan de voorbereiding, behalve ik. Door een zware enkelblessure bij het volleyballen ben ik enkel(e) :-) weken later begonnen.
En op 2 april was het dan zover. Om 7u35 op de fiets gestapt in Ninove om dan om 16u weer van de fiets af te stappen, ook weer in Ninove. Man wat heb ik afgezien. Na de Molenberg (na 100 km is dat) was mijn pijp volledig uit en de moed was ook ver zoek. Ik wou echt de fiets in de camionnette zetten en er gewoon mee ophouden. Maar na wat peptalk van de mannen dan toch maar doorgezet. We hebben het einde gehaald en dat is toch een prestatie waar ik enorm trots op ben. We zijn op alle beklimmingen boven geraakt, behalve de Koppenberg. Daar was echt te veel volk en iedereen stond te voet.De fijnste beklimming vond ik de muur van Geraardsbergen. Daar stond wat volk en die riepen en klapten constant. Dat geeft wel een kik.
Op het einde van de dag voelde mijn achterwerk wel aan gelijk een houten badding
Genoeg over de ronde. Over naar gisteren, toen zijn we eindelijk weer gaan biken. En het was een zalig weertje om te biken. Rudi had zelfs zijn kostuumpje met korte mouwen en pijpjes aan. Ik opteerde toch nog voor de lange mouwtjes en pijpjes. Ik heb het niet graag koud hé.
We hebben zo een beetje overal gezeten op de Mechelse heide. Ik weet begot niet meer waar (details moet ge aan Rudi vragen :-) ), maar er zat een beetje vanalles in. Stevige beklimmingen, leuke en technische afdalingen, enkele stukken over het asfalt om te rusten (bij wijze van spreken natuurlijk), korte en krachtige klimmetjes en natuurlijk technische stukken met veel korte bochtenwerk (Rudi zijne dada). Op het einde van rit was Rudi zijn bobijntje wel af, maar dat is normaal na 5 maanden niet fietsen.
Ik kan u enkel nog het volgende route-rapport meegeven:
Route-rapport:
1. Afstand: 30 km
2. Fietstijd: 1u43
3. Gemiddelde snelheid: 18,3km/u
4. Maximum snelheid: 49km/u
5. Moeilijkheidsgraad: 2,5
6. Technisch: 2
De mazzel en vergeet niet om uw eieren te verven deze week...
maandag 29 november 2010
Brrrrrrrrr
Alhoewel het voor mij waarschijnlijk een zware zaterdagnacht ging worden, hadden we toch besloten om te gaan mountainbiken, zondag voormiddag om 10uur bij ons thuis, desnoods op karakter. Zaterdagnacht om 5u (tussen twee afbraakacties door) nog snel even een sms naar Ronny gedaan (want dat was ik vergeten) om te zeggen dat we "seffes" gingen mountainbiken, om 6u nog even snel het bedje in en om 9u30 er terug uit om mij klaar te maken voor het fietsen.
Even snel een blik op de thermostaat, doorlopen, stoppen en dan opnieuw gaan kijken om te controleren of ik het wel juist gezien had en inderdaad -5°C buitentemperatuur gaf het beestje aan ! En dan maar klagen over de opwarming van de aarde, mijn gedacht !!
Extra longsleeve aangedaan en voor de gelegenheid de handschoentjes met lange vingers toch maar klaargelegd. Moest ik nu thee lusten, dan had ik waarschijnlijk mijn drinkbus gevuld met een dampend rozebottelke of zo (Marc opteerde al voor blonde Grimbergen), maar ik hield het bij een frisse uit de keukenkraan getapte Isostar Citroen.
Om 10u stond Ronny al voor m'n deur en even na tien kwam "het bakkie" van Marc ook opgereden, bijzitter van dienst onze tarmacvreter Thomas. Even destalen aluminium rossen opgetuigd en de pret (en de bibber) kon beginnen, stukje opwarming (voor zover er van opwarming gesproken kon worden) tot aan het schuttershof om van daaruit richting Mechelese Heide te crossen. Marc had al een parcours in gedachten, maar dat was buiten onze twee coureurs gerekend, bij de eerste iets meer als vals plat zijnde beklimming stoven die twee vooruit en kozen ze het hazenpad. Toen Marc en ik boven kwamen, waren Thomas en Ronny al voorbij het punt waar Marc wilde afdraaien, dus moest hij zijn route aanpassen. Dan maar terug richting hoogste punt van Maasmechelen, "ook goed" dacht ik nog, totdat Marc links afdraaide, opzich ook niet erg want dat is een mooie technische afdaling, maar na deze afdaling volgt de fameuze "hub'ste nog get krach?"-beklimming ! En dat als zo vroeg op den dag... maar we hebben het er goed vanaf gebracht. Hierna ingepikt op de gele route om alzo aan de parking van de Salamander uit te komen, dan even de fietsweg gevolgd richting de berg van As en aan de Sita de mooie singletrack-afdaling te nemen. Vervolgens ingepikt op de rode route (jongens, ik vertel ook maar wat ik af en toe tegen gekomen ben hé, want ik weet begot niet waar we allemaal gereden hebben), klimmen, afdalen, klimmen en weer afdalen en we waren terug aan de Salamander, "well done" Marc !
Maar we hadden nog niet genoeg blijkbaar (al begon mijn sepap toch redelijk leeg te geraken), eventjes een overbodig intermezzo, de steile kant van de gele route oprijden om dan weer onmiddellijk ervan af te rijden...totaal zinloos al je het aan mijn benen vraagt.
Als cooling-down een stukje fietsweg gevolgd door de uit twee delen bestaande helling rechts van de speeltuin, uiteraard gevolgd door de downhill van de speeltuin zelf ! En van hieruit begon de echte cooling-down huiswaarts...
Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij was toen ik thuis aankwam, en nog blijer toen ik zag dat mijn vrouwtje de auto en de camionet aan het poetsen was ! (gans gek met dit vriesweer!!! Mercikes Miriam !)
Route-rapport:
1. Afstand: 26 km
2. Fietstijd: 1u33
3. Gemiddelde snelheid: 16,67 km/u
4. Maximum snelheid: 39,24 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2
6. Technisch (1-5): 2
CU nekst wiek
Even snel een blik op de thermostaat, doorlopen, stoppen en dan opnieuw gaan kijken om te controleren of ik het wel juist gezien had en inderdaad -5°C buitentemperatuur gaf het beestje aan ! En dan maar klagen over de opwarming van de aarde, mijn gedacht !!
Extra longsleeve aangedaan en voor de gelegenheid de handschoentjes met lange vingers toch maar klaargelegd. Moest ik nu thee lusten, dan had ik waarschijnlijk mijn drinkbus gevuld met een dampend rozebottelke of zo (Marc opteerde al voor blonde Grimbergen), maar ik hield het bij een frisse uit de keukenkraan getapte Isostar Citroen.
Om 10u stond Ronny al voor m'n deur en even na tien kwam "het bakkie" van Marc ook opgereden, bijzitter van dienst onze tarmacvreter Thomas. Even de
Maar we hadden nog niet genoeg blijkbaar (al begon mijn sepap toch redelijk leeg te geraken), eventjes een overbodig intermezzo, de steile kant van de gele route oprijden om dan weer onmiddellijk ervan af te rijden...totaal zinloos al je het aan mijn benen vraagt.
Als cooling-down een stukje fietsweg gevolgd door de uit twee delen bestaande helling rechts van de speeltuin, uiteraard gevolgd door de downhill van de speeltuin zelf ! En van hieruit begon de echte cooling-down huiswaarts...
Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij was toen ik thuis aankwam, en nog blijer toen ik zag dat mijn vrouwtje de auto en de camionet aan het poetsen was ! (gans gek met dit vriesweer!!! Mercikes Miriam !)
Route-rapport:
1. Afstand: 26 km
2. Fietstijd: 1u33
3. Gemiddelde snelheid: 16,67 km/u
4. Maximum snelheid: 39,24 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2
6. Technisch (1-5): 2
CU nekst wiek
maandag 8 november 2010
Neem eens een echte coureur mee
Zondag eventjes gaan fietsen. Zaterdag met Rudi afgesproken dat we om 10u zouden vertrekken. Ondertussen had ik Thomas Op 't Eynde ook gevraagd om mee te gaan. Het enige wat ge over Thomas moet weten is dat hij een echte coureur is en dat hij van Meeswijk is, that's it. Hij rijdt bij de beloften. En om de winter te overbruggen heeft hij zich een mtb gekocht.
Zondag morgen rond 6u30 kreeg ik van Rudi een sms dat hij niet mee ging biken. Hij had die nacht 2 muziekinstallaties moeten afbreken en was pas terug om 6u30. De dag ervoor ook al niet veel geslapen, dus ging hij passen om de fietsen.
Ik en Thomas waren dus alleen. Ik heel alleen afzien met iemand die dagelijks op de fiets zit. Man man man, dat wordt afzien.
Tegen 10u15 zijn we vertrokken aan de salamander. Eerst een opwarmertje richting het stationnetje van Eisden en dan naar Dilsen. Enkele leuke beklimmingen gedaan en ik kwam al heel snel tot de conclusie dat ik altijd als laatste zal boven komen op de beklimmingen. Maar bergaf was ik dan weer sterker en sneller. Dat komt vooral door mijn terreinkennis denk ik. Ofwel is Thomas nog niet helemaal gewoon aan zijn crossmachine.
Na ons tourke in Dilsen zijn we teruggekeerd naar Maasmechelen om daar nog even de oude rode wandelroute te doen. Tegen 12u zat onze korte trip er op.
Route-rapport:
1. Afstand: 26,30 km
2. Fietstijd: 1u45
3. Gemiddelde snelheid: 15,25 km/u
4. Maximum snelheid: 47,44 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 1,5
6. Technisch (1-5): 1,5
De mazzel en tot volgende week, dan zal Rudi wel uitgeslapen zijn :-)
Zondag morgen rond 6u30 kreeg ik van Rudi een sms dat hij niet mee ging biken. Hij had die nacht 2 muziekinstallaties moeten afbreken en was pas terug om 6u30. De dag ervoor ook al niet veel geslapen, dus ging hij passen om de fietsen.
Ik en Thomas waren dus alleen. Ik heel alleen afzien met iemand die dagelijks op de fiets zit. Man man man, dat wordt afzien.
Tegen 10u15 zijn we vertrokken aan de salamander. Eerst een opwarmertje richting het stationnetje van Eisden en dan naar Dilsen. Enkele leuke beklimmingen gedaan en ik kwam al heel snel tot de conclusie dat ik altijd als laatste zal boven komen op de beklimmingen. Maar bergaf was ik dan weer sterker en sneller. Dat komt vooral door mijn terreinkennis denk ik. Ofwel is Thomas nog niet helemaal gewoon aan zijn crossmachine.
Na ons tourke in Dilsen zijn we teruggekeerd naar Maasmechelen om daar nog even de oude rode wandelroute te doen. Tegen 12u zat onze korte trip er op.
Route-rapport:
1. Afstand: 26,30 km
2. Fietstijd: 1u45
3. Gemiddelde snelheid: 15,25 km/u
4. Maximum snelheid: 47,44 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 1,5
6. Technisch (1-5): 1,5
De mazzel en tot volgende week, dan zal Rudi wel uitgeslapen zijn :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)
