Rechtstreeks naar Rekem

Na onze zoektocht van vorige week naar de Rekemse bossen vanuit de bossen van Grömme, zijn we vandaag toch maar rechtstreeks naar Rekem gereden. Van bij Rudi zijn we richting de Oude Baan in Opgrimbie gereden en op het einde van deze Oude Baan kunt ge door het bos rijden tot aan het OPZ in Rekem. Ergens halverwege hebben we een bospaadje rechts in genomen om zo richting het alom bekende "prevetorium" te rijden. Hier hebben we 'den draad' opgepikt op het rode wandelroutenetwerk. We maken hier een grote bocht rond het prevetorium om zo in Zutendaal uit te komen. Ge komt hier zeer mooie paadjes tegen met hier en daar verraderlijk diep zand. Op dit gedeelte van het parcours was het constant op en af.

Enkele korte klimmetjes, niet zo een spectaculaire afdalingen en vooral veel vals plat. In Zutendaal aangekomen zijn we linksop, richting het ziekenhuis van Lanaken, gereden. En daarna weer links, terug richting Rekem. Toen weer 'den draad' opgepikt (alweer) op het rode wandelroutenetwerk. Nu werd het toch wel een beetje spectaculairder. We zaten nu helemaal boven op de berg (ca.101m hoogte), dus klimmen moest voorlopig niet meer, enkel dalen. We reden langs het ziekenhuis van Lanaken door en hier begon het leuke werk. Een lange afdaling waar we een snelheid van 44 km/u ontwikkelde. Lekker snel, ideaal...... . We kwamen toen uit bij Melchior, kort bij de kinderboerderij van Neerharen.

Van hieruit ging het terug naar Rekem, naar Ter Dennen. En zo weer naar Grömme.
Ons tochtje was 32 km lang aan een gemiddelde snelheid van 19,4 km/u. Een zeer snel parcours dus.
Morgen is het weer bike-time, maar we gaan nu eens buiten limburg crossen. Waar we gaan, ga ik u nog niet vertellen, dat zullen jullie morgen lezen. Maar het wordt in ieder geval zeer spectaculair, tamelijk zwaar vermoed ik (in de namiddag dan toch) en er zullen ook mooie kiekjes genomen worden. Dus alweer iets moois om naar uit te kijken.



Salut de kost en wind hopelijk vanachter...

Avondritje...

Vandaag even een avondritje gemaakt, vertrek rond 21u00 richting kanaalbrug Maasmechelen, deze overgestoken en aan een mooi tempo langs de kanaal op richting Eisden...
Dit kwam ik allemaal tegen buiten de vliegjes en pollen :

Kruinenpad in Maasmechelen







Maasmechelen Village in de verte



Tuikabelbrug Lanklaar

Omdat de toegang tot de tuikabelbrug voorlopig afgesloten is heb ik hier dan maar rechtsomkeer gemaakt...
Om niet helemaal dezelfde weg terug te fietsen heb ik voor de weg tussen het kruinenpad en de kanaalweg gekozen, Eisden-dorp in...

Slechte keuze blijkbaar want ik kwam dit tegen :


Einde avondritje, ik had wel een nieuwe binnenband bij maar geen fietspomp :-(
Dan maar Miriam gebeld of ze mij kon komen halen, wat gelukkig het geval was...
Volgende investering : compact fietspompje

Groenten !

Den draad...

Het is weer zondag, en een echte "zon"dag, ideaal dus voor een fietstochtje...
Donderdag hadden we al gezegd dat we nog eens in Rekem gingen proberen te geraken om daar wat rond te crossen tussen boom en struik, maar ik kan u nu al vertellen, het is bij proberen gebleven.
Met goede voornemens en de gps in de aanslag richting Ringlaan om aldaar net achter "Het Schuttershof" een insteekje richting bos te nemen. Dit lijkt wel de standaard startpositie te worden voor onze fietsavonturen...
Maar in plaats van halverwege rechtsaf te draaien richting salamander, bleven we mooi rechtdoor fietsen richting autostradebrug nabij de Kikmolen, daar de bos in gevolgen, eventjes langs de autostrade gereden om zo in te pikken op een wandelroute (foei) die ons langs een oude zandgroeve (waar één van Marc zijn favoriete klimmetjes zich bevindt) tot boven op de Duivelsberg zou brengen. De weg naar Zutendaal overgestoken, een klein stukje fietsroutenetwerkweg gevolgd en daarna een stukje ruiterenpaardroutenetwerkmodderweg (gelukkig is het de afgelopen dagen droog gebleven anders was het daar al ploeteren in den drek).
Op een bepaald moment kom je daar dus "den draad" tegen, dit is de omheining die rond het Koninklijk Domein van de Koning (ja duh) loopt (hier had koning Boudewijn indertijd dus een buitenverblijf, jaja midden in het Nationaal park hoge Kempen!).
Wat weinigen weten is dat als je deze draad volgt, je na een vervelend stukje weg (kapotgereden door paard en ruiter) een mooie singletrack voorgeschoteld krijgt met enkele mooie ups en downs ! Een ander "wist-je-dat"-je is dat als je de omheining lang genoeg volgt je terug komt op de plaats uitkomt waar je de omheining bent beginnen te volgen (hè Marc) !
Maar dit terzijde, op een bepald moment komen we dus terug op de weg naar Zutendaal, nu wordt het moeilijk, nog naar Rekem of iets anders, misschien eerst "Hoe naar Rekem?"... nee, kom maar terug richting Salamander, dus wij even over de weg een stukje terug gefietst tot aan de (afgesloten voor zwaar verkeer) weg naar Heiwick, daar terug de bos in hopende dat we ergens op de Steenweg naar As zouden uitkomen, dit was dus zonder eran te denken dat er midden tussenin ook nog een autostrade loopt ! Maar bon, uiteindelijk toch op het juiste spoor geraakt en zo langs de Sita door terug op die mooie afdaling van het type singletrack die we onlangs ontdekt hebben, naadloos door Marc overgegaan op een stukje BlackForx-route en na enkele klimmetjes en fantastische afdalingen waren we alweer aan de Salamander, om af te sluiten nog even de speeltuin afgereden en dan richting Opperveldstraat voor een lekker fris schuimend....colaake.
Pap, als ge de volgende keer een pintje wilt hebben, dat staat hier ook in de frigo hè !!!

Greetz en tot de volgende !

Heerlijk in het zonnetje

Gisteren voor de 2de keer deze week op onze fietskes gesprongen om een tochtje over de Mechelse heide te doen. De knie van Rudi die alweer gebeterd is en idem dito voor mijn schouder. Maar we willen nog niet al te veel risrco's nemen, dus blijven we nog eventjes in Maasmekka rondtuffen.
Zoals als gewoonlijk om 9u30 ten huize Gerets-Verpoorten vertrokken. Een paar 100 meter voor het Prinsenpark zijn we het bos ingedoken. Niemand gevallen tijdens het duiken, dus we konden op ons gemakje door.
Snel even beslissen welke route we gingen doen. maar dat wisten we eigenlijk al voordat we gingen vertrekken. Het ging in dezelfde aard zijn als zondag. Dat was het ideale parcours om op uw gemak te fietsen, zonder al te veel belasting voor Rudi's knie. Hij moet natuuurlijk nog altijd trappen, maar door de (perfecte) parcourskennis van Rudi, weet hij perfect waar hij zich een beetje moet inhouden en waar hij natuurlijk de volle petrol kan gaan.
Dus qua parcours was het zo goed als hetzelfde als zondag, behalve dat Yvettig plaats had gemaakt voor het zonnetje. Lekker weertje was dat.
En voor de eerste keer was alles kort:
- korte broek
- truike met korte mouwen
- kort kapsel
Rudi had zelfs zijne zonnebril op.
Spectaculaire dingen zijn er niet gebeurd, maar het was een heel leuk tochtje.
Juist op het einde was er een beetje verwarring. Rudi had een totaal van 36km op zijn tellerke staan en ik had een totaal van 40km op het tellerke staan. Maar vermits Rudi zijne kilometrik juist opnieuw had ingesteld, was de kans groot dat zijn kilometrikske juister was dan de mijne.
Dus hebben we mijne wielomtrek even nagemeten en toen kwamen we tot de constatering dat die niet klopte, dus hebben we de instelling op mijn tellerke even aangepast en nu zal het wel weer juist zijn. In ieder geval hebben we onze kilometers er weer opzitten en zijn we weer klaar om er zondag weer in te vliegen.
Geniet nog van het verlengde weekend en tot de volgende...

2 halve fietsers

Alweer weekend, dus was het weer tijd om de white- en blackforx van den haak te nemen en het bosje in te vliegen. Begin deze week was het nog niet zeker als we wel gingen fietsen, want Rudi zit met een vervelende knieblessure. En ik zit nog met de naweeën van een ontwrichte-schouder-uit-de-kom-niet meer-in-de-dop-blessure. Gisteren nog even de situatie gecheckt bij Rudi en hij ging het proberen. Moest het echt niet lukken, dan gingen we ons gewoon omdraaien.
Dus vandaag om 9u30 vertrokken richting Mechelse heide. 2 km opwarmen op het asfalt en dan het bos in. Maar daar ging het al bijna mis. De eerste paar 10-tallen meters in het bos waren we wat aan het zeveren (we leken net marktwijven) toen Rudi plots met zijn voorwiel op een boomwortel uitschoof. Hij week mijn richting uit, taffel taffel en daar lagen we bijna allebei op onze smoel. Dankzij Rudi zijn stuurmanskunsten en mijn stevige body bleef hij toch recht. Voor hetzelfde geld was ons ritje daar al afgelopen....
We zette onze weg gewoon voort en nu begonnen we te overleggen welk parcours we gingen nemen. Niet te veel klimwerk, want dat was niet goed voor de knie van Zero. Maar we moesten sowieso toch ergens klimmen, want anders gingen we niet ver geraken. Dus we namen een gemakkelijk klimmetje waar we gewoon op souplesse omhoog rijden om Rudi zijne knie zo min mogelijk te belasten. Ondertussen had ik al een parcours in mijn köpke zitten. Ik wilde eens door de zand/grindgroeve rijden van de Mechelse heide. Dus zijn wij bij de Höbste-nog-gèt-krach afdaling/beklimming naar onder gereden en i.p.v daar weer omhoog te rijden aan de andere kant, zijn we gewoon in het dal gebleven om zo door de groeve te rijden. In het begin liep dat wel goed, maar hoelanger dat het duurde, des te meer zand dat we voorgeschoteld kregen. Trappen voor kapot maar niks snelheid ontwikkelen. Dus we waren heeeeeeeeeeeeeeel blij toen we weer uit de groeve geraakt waren. Hier gaan ze ons niet meer zien, man man man miserie miserie miserie, dju de dju de dju...
We kwamen uit op de heiwijk en van hieruit zijn we richting Walkro gereden. Onderweg nog een paar wielerterroristen tegen gekomen die met nen platte tuub zaten (hihihihi). Achter de Walkro weer het bos ingevlogen en hier kwamen we een leuk stukje single-track tegen. Echt een stuk waar je in de zomer een zeer hoge snelheid kan halen, maar nu ging dat niet. Door de regen hingen er veel struiken over de single-track en was het constant van links naar rechts zwieberen om de struiken te ontwijken. We kwamen nu weer op bekend terrein en ik vroeg aan Zero of hij nog een beklimming aankon. Ik kreeg groen licht, dus weer een beklimming gedaan en natuurlijk ook een leuke afdaling. Ondertussen reden we terug richting de salamander.
Toen we bijna bij de salamander aankwamen, kwamen we een bevoorradingstentje tegen. Blijkbaar was er een wandeltocht of zoiets aan de gang. Dus wij passeerden gewoon dit (party)tentje. En terwijl wij langs het tentje reden riep daar een vrouw op ons: "jongens géér zéét er vèttig oet". En ik antwoordde: "dat höbste met dat vèttig wèèr". Toen ging ik langs Rudi rijden en hij zei: " Volgens miech hit di-j vrouw Yvettig". Geef nu toe, dat is toch een goei hé.
Genoeg gelachen, terug gaas geven op de fiets. We zette ons weg verder richting de Duivelsberg. Daar nog even een afdaling en een beklimming meegenomen en toen begon Rudi zijne knie op te spelen. Dus gingen we terug huiswaarts.
Met 36 km op den teller hebben we toch goed ons best gedaan in de regen. Vooral als ge weet dat we eigenlijk maar 2 halve fietsers waren.
Komende week wordt maar een korte werkweek, dus als het een beetje meezit kunnen jullie 2 fietsverslagen verwachten. Misschien dat Joerie ook eens mee komt biken. We zullen zien, zei de blinde...

De groe(n)ten en tot volgende week

Testritje

1 mei, een traditionele verlofdag en als het weer een beetje meezit ideaal dus om te gaan mountainbiken. Donderdagavond (even) de schijfremmen van mijn nieuwe fiets "ingeremd" en het beestje was klaar voor een eerste rit in het voor ons overbekende (hè pap) Maasmechelen.
Een verlofdag betekent ook een beetje langer slapen, dus tegen half tien afgesproken en dat was dus ook ongeveer het uur dat Los Papos ongeduldig op de zijdeur stond te bonken... twee minuten later waren we op weg naar wat we noemen "de BlackForx"-route, een keurig door Los Papos samengestelde en uitgestippelde route langsheen de mooiste plekjes van het bos, de fijnste beklimmingen en stoerste afdalingen van Maasmechelen. Hij kent de route met zijn ogen dicht, al had hij ze vrijdag beter kunnen openhouden, mijn gedacht.
Het was natuurlijk al een tijdje geleden dat we deze route nog eens gereden hadden en op bepaalde punten zijn we de verkeerde kant op gefietst, maar dat betekent niet dat we ons niet geamuseerd hebben, integendeel, we hebben ondanks het "verkeerd" rijden toch nog de beste hoogte- (en laagte)punten van de BF-route gedaan.
De Bushmaster heeft "de bush" met glans doorstaan, het ging precies allemaal wat vlotter en soepeler maar dat zal wel komen omdat nog alles nieuw is en de schijfremmen, dat is echt de moeite ! Ben eens benieuwd of ik er nog zo over denk als ze de eerste keer modder hebben gehad.
Na ongeveer 110 minuten en 35 kilometer waren we terug bij ons vertrekpunt en maakten we afspraken om zondag opnieuw te gaan fietsen, dat is uiteindelijk niet kunnen doorgaan aangezien Los Papos zijne schouder niet in zijne kom heeft kunnen houden tijdens een partijtje voetbal zaterdag. Volgens mij kan hij nu zelfs niet meer op twee handen tellen hoeveel keren het al gebeurd is...

Pap, "hou 'm d'r in" hè.

Tot de volgende.