Iedereen op post

Vandaag waren we ipv met 3 opeens met zijn zessen. Het dubbele dus van de afgelopen 2 weekends. Ik, Rudi en Rudike waren erbij, maar ook Dirk, Stefan en een kameraad van Stefan Mauro. We hadden dus een leuk groepje om het Mechelse bos en omstreken onveilig te maken. Om 10u afgesproken aan de Salamander en dan konden we vertrekken. We begonnen met de gele wandelroute, en al snel werd er een schifting door gevoerd. Rudi, Stefan, Dirk en Mauro namen al een kleine voorsprong, terwijl ik constant bij Rudike ben gebleven. Hem een beetje bijstaan tijdens een golvend parcours. Hem wat informatie geven wanneer er een klim aan kwam, zodat hij de juiste versnelling kon schakelen. En ook om bij hem te blijven zodat hij niet het grootste gedeelte van de rit alleen moet fietsen. Want dan kan u de moed al snel in de schoenen zakken.

Op het einde van de gele route zijn we van de wandelroute afgereden om een leuke en pittige klim te nemen gevolgd door een stuk single-track. Daarna over de weg de bergop genomen richting As, om dan aan de firma Sita rechts af te draaien richting Walkro. Hier de leukste single-track van heel Maasmechelen genomen. En die lag er heel goed bij. Het is dikwijls al anders geweest. De sluikstorters kennen dit stukje ook en regelmatig kom je al eens wat rotzooi tegen.

Op het einde van deze single-track hebben we de remmen dicht geknepen om te overleggen wat we gingen doen. Ik, Rudi, Dirk, Stefan en Mauro gingen nog wat kilometers afhaspelen terwijl Rudike het voor bekeken hield. Hij had ook al 18km op zijne teller staan en moest ook nog tot thuis fietsen. Terwijl Rudike richting huis knalde, knalde de rest nog verder in het Mechelse bos. Onmiddelijk namen we een pittige en lange beklimming. Stefan op kop, ik in het wiel en Rudi in mijn wiel. Dirk had wat schakelproblemen waardoor Mauro ook eventjes achterop was geraakt omdat je op deze klim heel moeilijk kon passeren. Maar ik, Rudi en Stefan vlamde goed door op de klim. Eventjes de gas helemaal open draaien. De beentjes even pijn doen, heerlijk. Daarna constant single-track totdat we op de oude rode wandelroute uitkwamen. Deze oude rode wandelroute zijn we volle gaas blijven volgen tot aan de Salamander.

Hier hield Dirk het ook voor bekeken. Zijn kaarske was blijkbaar gedoofd.

Geen probleem. De rest ging nog even door (Marc, Rudi, Stefan en Mauro). We staken de weg naar As over. Daarna langs den draad, om dan de beklimming in te zetten richting de speeltuin. Daarna de speeltuin nog eens genomen. Dat was ook al een heel lange tijd geleden. Toen we onder kwamen keerden we allemaal richting huis.

Bij Rudi de fietskes gepoetst en daarna richting Meeswijk. Toen ik naar huis reed had ik Rudike eventjes een sms'je gestuurd: "Zijt ge veilig thuis geraakt?". En hij stuurde het volgende terug:

"Pico bello, ik had 26km op den teller staan toen ik thuis was. Maar nu heb ik pijn aan mijn handpalmen, blijkbaar de handschoenen verkeerd aangedaan." Man man man, misérie misérie misérie. Dat is al de 2de keer dat hij zijn handschoenen verkeerd aandoet. We moeten voordat we vertrekken eerst gaan opletten als hij wel alles op een fatsoenlijke manier heeft aangedaan.

Dat is iets waar we de volgende keer gaan op letten.....

Rest mij enkel nog het route-rapport

Route-rapport:

1. Afstand: 30 km

2. Fietstijd: 1u49 min

3. Gemiddelde snelheid: 16,62 km/u

4. Maximum snelheid: 39,24 km/u

5. Moeilijkheidsgraad (1 -5): 2,5

6. Technisch (1 -5): 2,5

Maasmechelen

De mazzel en tot volgende week

Kleine tour, kort verslag

Het was gisteren weer zondag mtbdag (meestal toch), de tweede keer in de carriere van Rudike,

de tweede keer voor Marc na zijn schouderoperatie en de ook tweede keer voor mij na de 4 maanden revalidatie... van Marc (ik ben meelevend hé).
Dirk had last van chronische ichhubgeingoestingenitis en Ronny vertrok al om 8u30 omdat hij op tijd thuis wou(moest) zijn.
Point Zero was de Salamander om 10:00, nog even gewacht op Stefan, die zou misschien nog opdagen, maar blijkbaar mocht hij het huis niet uit. Dus vertrokken we met ons drieen voor een tourtje richting de duivelsberg, aan de Salamander langs "den draad" op, stukje verharde fietsweg tot net voor de speeltuin.
Hier liggen 2 mooie klimmetjes met een recuperatiestukje ertussen, ideaal voor beginners als Rudike en herbeginners in ons geval.Eenmaal boven even een adempauze ingelast en verder gereden tot aan het "stortgat", hier hadden we Rudike wijsgemaakt dat we naar onder gingen rijden, zijn gezicht werd eventjes
zo wit als mijn stuur. De afdaling in stortgat hebben we dus niet gedaan, maar wel een mooie afdaling langs de autostrade, net naast de speeltuin.
Van hieruit is het voor ons met de ogen toe tot aan de duivelsberg:
autostradebrug onderdoor, slagboom over, bergje op spurten (in Rudike zijn geval wandelen), poortje door, oppassen voor de dikke steen rechts van het wegje, heuveltje op, heuveltje af, zompig vals plat, kleine korte afdaling, bochtje naar rechts, lang modderig vals plat, Rudike op adem laten komen, verder op het modderig vals plat, leuke afdaling, uitbollen, klein klimmetje, grote lange klim, Rudike zijne adem zoeken, poortje door.
En voila, we zijn aan de duivelsberg, van hieruit fietsweg tot aan het welgekende beekje uit de beekjestour. Hier hebben we Marc eerst door de beek laten rijden om te kijken of het water niet te diep stond, daarna zijn Rudike en ik gevolgd. Omdat ik ook op tijd thuis moest zijn (nee, niet omdat het moest van Miriam) besloten we dan maar om van hieruit terug richting thuis te rijden. Rudike maakt vlot vooruitgang, mentaal en fysiek gaat hij erop vooruit, hij had zijn adem teruggevonden en begon zelfs spontaan te fluiten op de terugweg !

Nu we dat weten zullen we eens kijken of hij volgende keer nog fluit ;-)

Route-rapport:

1. Afstand: 20 km
2. Fietstijd: 1u19min
3. Gemiddelde snelheid:  15km/u
4. Maximum snelheid:  34,5km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2,5 (door de iets betere slechte conditie)
6. Technisch (1-5): 1

Raad eens wie er terug is ???

Ja ja, raad eens wie er terug is? Inderdaad, ik (Marc) ben terug van weggeweest. Na 4 maanden niks uitgericht te hebben ,vanwege mijn schouderoperatie, was het afgelopen zondag eindelijk weer tijd om het fietske van de haak te halen. De schouder is nog niet helemaal 100% inorde, maar wel voldoende hersteld om weer op de fiets te kruipen. En Rudi was er ook weer bij. Hij heeft tijdens die 4 maanden ook maar 2 à 3 keer op zijne bike gezeten. Dus moeten we allebei onze conditie weer naar een hoger peil krijgen.
Maar niet alleen ik en Rudi begonnen zondag weer te biken. Er was ook een nieuwe biker bij, die volledig vanaf nul moet beginnen. Het was mijne collega Rudi V. die het ook eens op een mtb wil proberen. Rudi V. (we zullen hem vanaf nu Rudi-ke noemen omdat ik hem altijd zo noem op het werk en omdat we ook al met een andere Rudi zitten) sprak er al een tijdje over om mee te gaan mountainbiken. Hij wou echt weer iets aan zijn conditie doen. Hij had fitness al geprobeerd, maar dat was niks voor hem. Dan kwam hij uit bij fietsen. Maar op een koersfiets wou hij niet meer rijden (in zijn jonge jaren is hij jarenlang bij een wielerclub geweest). Dus had hij mij eens aangesproken over het mountainbiken. En ik heb hem 2 weken geleden kunnen overhalen om met ons mee te gaan. Dus hij even naar Breuls geweest om wat informatie te halen over mtb's en daarna had ik hem nog wat meer uitleg gegeven over de informatie die hij had van de verschillende mtb's. En uiteindelijk is zijn keuze gevallen op een Bulls Copperhead 3. Een heel schoon machien. Verder had hij nog wat accessoires nodig (helm, broek, truike, klikpedalen met schoenen, handschoenen). En zaterdag is hij zijn machien gaan halen. Hij was klaar om de bossen onveilig te maken.
Zondag om 9u30 afgesproken bij Rudi zijne villa. Rudi-ke (in vol ornaat) was mooi optijd. Ik was iets later (zoals gewoonlijk), maar om 9u40 sprongen we alledrie op onze bike. Even opwarmen via de Ringlaan om dan aan het Schutterhof het bos in te duiken. Man wat deed het weer goed om op de mtb te zitten.
Om er rustig in te komen en om het Rudi-ke niet te zwaar te maken tijdens zijn allereerste rit op een mtb, hadden we gekozen om de rode wandelroute in het (fel besproken) Mechels bos te doen. Maar de rode route was blijkbaar geschrapt. Geen probleem, omdat we het hier kennen gelijk onze binnenzak, hadden we de geschrapte route gewoon uit ons hoofd nagereden.
Al snel kwamen we in Eisden langs het stationneke en dan langs het oude treinspoor op. Op een gegeven moment moesten we het oude treinspoor oversteken. Maar dat treinspoor ligt 2 à 3 meter hoger dan waar wij fietsen. Dus even steile talud opknallen. We hadden Rudi-ke gewaarschuwd wat er ging volgen, maar hij is de talud niet opgeraakt. Halverwege viel hij stil, niet optijd uit zijn klikpedalen, dus daar lag hij plots op zijn zij. We hadden hem even terug recht geholpen, eventjes goed gelachen en we konden onze weg verder zetten. Hierna volgt een zwaar stuk vals plat (of zoals wij dat noemen fake-flat). En Rudi-ke heeft het geweten. Rudi had ondertussen een kleine voorsprong genomen, terwijl ik bij Rudi-ke ben gebleven om hem wat te steunen tijdens deze verraderlijke kuitenbijter. Het was puffen en zweten voor Rudi-ke, maar hij was zonder af te stappen helemaal tot boven gereden. Daar toch maar eventjes een kleine rustpauze ingelast. Na een 5-tal minuutjes zetten we onze weg verder. Nu ging het constant een beetje op en af met bijna helemaal op het laatste een lange afdaling. Maar het mooiste moest nog komen. Nee, geen valsplat meer, maar een echte korte pittige klim. Snel even aan Rudi-ke gezegd met welke versnelling hij naar boven moest rijden en dan kon hij eraan beginnen. Ik was echt benieuwd wat hij er hier van ging bakken. Rudi vertrekt, daarna kwam ik en dan kwam Rudi-ke. Na een 10-tal meter hoor ik een gerommel en een heel hard gelach. Ik stop en kijk achter mij en daar lag hij weer op zijn zij. Blijkbaar weer stilgevallen, niet uit de klikpedalen geraakt en dan klets boem paaf tegen de grond. Dan maar te voet verder. Hierna volgde nog een mooie maar zanderige afdaling om dan weer aan de Salamander uit te komen. Hier hield Rudi-ke het voor bekeken. Ondertussen had hij ook al 15km op de teller staan, wat zeker niet slecht is voor een eerste keer en met weinig conditie. En hij moest ook nog met de fiets naar huis rijden, wat zijn totale aantal kilometers dan op 20 bracht.
Dus ik en Rudi gingen nog een paar kilometerkes afhaspelen. We hadden nog de gele wandelroute gedaan en daarna was bij ons ook het beste eraf.
Voila, dit was ons eerste tourke van 2010. De conditie moet nog opgekrikt worden en met de schouder viel het reuze goed mee. Behalve bij de steile klimmen heb ik nog wat problemen met aan het stuur te trekken, maar dat komt allemaal wel goed.
Hopelijk gaan Dirk, Stefan en Ronny volgende week ook mee. Rudi-ke zal er in ieder geval ook weer bij zijn en ik en Rudi natuurlijk ook.

Route-rapport:
1. Afstand: 25 km
2. Fietstijd: 1u33
3. Gemiddelde snelheid: 16 km/u
4. Maximum snelheid: 36,90 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 3 (door de slechte conditie)
6. Technisch (1-5): 1,5

De mazzel en tot volgende week