De fietsen blijven veilig op stal.
zondag 31 augustus 2008
Geen gefiets dit weekend.
Wegens omstandigheden, geen tochtje dit weekend.
De fietsen blijven veilig op stal.
De fietsen blijven veilig op stal.
maandag 25 augustus 2008
De zwarte route in Borgloon
Inderdaad, de zwarte route in Borgloon... 39,5km door de Loonse straten en vooral velden, de Loonse "pratch" en natuurlijk langs de talrijke boomgaarden en maïsvelden. We weten nu waarom ze deze route de "zwarte route" hebben genoemd, dat is namelijk de kleur van de bike en diegene die erop zit bij aankomst !
Het is een zeer afwisselend traject met de nodige klimmetjes, af en toe wat vals plat en de nodige (snelle) afdalingen en gekke bekken.
Track is hier te downloaden (Garmin .gdb)
Tegen 11uur zijn we gestart aan de sporthal in Borgloon, de sporthal letterlijk en figuurlijk links laten liggen en onmiddellijk al voor een dilemma komen te staan, een splitsing van de zwarte route, moeten we linksaf of rechtsop ?? Na enige aarzeling gekozen voor rechts-OP... Na enkele honderden meters kwamen we de eerste pratchveldwegjes (staat dit woord trouwens al in de Van Dale ?) al tegen. Daar er zaterdag een mooie portie nattigheid uit hemel tot ons was neergedaald lagen de velden (en de wegen ertussen natuurlijk ook) er behoorlijk vettig bij. En dit hebben we vooral gemerkt op een stukje veldweg waar we eigenlijk niet moesten zijn...maar dat er zo uitdagend bijlag dat we het hebben ingelast in de bastaande route (kortom, we zijn daar misgereden).
Het is een zeer afwisselend traject met de nodige klimmetjes, af en toe wat vals plat en de nodige (snelle) afdalingen en gekke bekken.
Aan slechte veldwegen ontbreekt het in fruitland ook niet, het was met momenten zelfs zo erg dat we ons afvroegen of ze er met een tractor wel doorgeraakten. Maar heel het Loonse volk helpt blijkbaar mee met het "verharden" van die wegen, als er in de geburen een badkamer of zo afgebroken wordt, dan belanden de tegeltjes van de vloer en wand gegarandeerd op één van de in slechte staat verkerende veldwegen...niet mooi naast elkaar gelegd en ingewassen, maar eerder op een hoopje zodat er zeker niet over gefietst kan worden...
Aan het Kasteel van Rullingen hadden we eigenlijk een pauze willen inlassen en ons willen placeren (staat ook niet in de Van Dale) op het mooie terras in een schoon zetelke met een bokske en ne cola in de hand, maar we hebben ons bedacht op het laatste moment. Dat was een oprit van 1,5km en dat betekende dus 3km extra op den teller, nee dank u ! Volgende keer misschien.
Na een 42km hadden we terug de sporthal in het vizier (en daar waren we niet kwaad om) met de mogelijkheid om onze fietskes aldaar te ontdoen van alle modder, gras en andere viezigheid die onderweg systematisch aan onze fietsen was blijven plakken.
De mogelijkheid was er inderdaad, maar de centjes niet, geen enkele 0,50euro te bespeuren in de omtrek. De fietskes dan maar ingeladen en moe (relatief) maar voldaan terug richting Maasmechelen.
Btw. Dank aan mijn schoonouders voor het lenen van de hogedrukreiniger, het water, de shampoo en de 2 poetsdoeken die op het wasrekje hingen te drogen en die Miriam na een wasbeurt of 2 u wel zal terugbezorgen :-)
Track is hier te downloaden (Garmin .gdb)
woensdag 20 augustus 2008
Aanvragen deel 2
Dat de black forx zeer populair is, heeft u ondertussen al vernomen. Maar dat het zo een grote proporties heeft aangenomen, dat had ik zelf niet gedacht.
Wij zijn dag en nacht bezig (eigenlijk alleen 's avonds) om alle mails te beantwoorden van alle personen die zich willen aansluiten bij ons "team" (zoals Rudi dat zo mooi omschreven had).
De mailbox bij Rudi en mij zit hartstikke vol, we denken er zelfs aan om een secretaresse aan te nemen (maar dat kost dan weer veel centjes). Ofwel moeten we de criteria om bij ons clubje te horen aan beetje gaan aanpassen. Dus alles nog strenger maken m.a.w. Maar dat moeten we nog met de "raad van bestuur" bespreken.
Nu, al die e-mails en sms'jes is nog niet zo erg, maar nu heb ik bezoek gehad bij ons thuis aan de deur. Ik lag gisteren op mijn gemak naar The Simpsons te kijken toen opeens werd aangebeld. De kat verschrikt zich eene aap (vraag mij niet hoe dat kan, maar het is echt gebeurd). Ik kruip (echt letterlijk, tja den ouwe dag hé) uit mijne zetel en ga de deur open doen. Staat daar een meisje aan de deur en ze stelt zich voor (ben de naam en zelfs de leeftijd vergeten, weer die ouwe dag hé).
Die meisje: "Ik wil heel graag bij jullie team komen".
Ieche: "Maar ge moet dan wel aan enkele voorwaarden voldoen, en uw fietske ook".
Die meisje: "Dat weet ik, daarom heb ik mijn fietske bij".
Ieche: "Allez dan, loat mèr ins kieke wats diech bi-j höbs".
Dus ik bestudeer haar fietske en kom tot de conclusie dat die fiets er zeker bij mag komen. Dat scharminkel kwam uit den aldi en was al 8 jaar oud. De voorvering was zwart geverfd (rockshox was er opgeschreven) en zat zo vast als iemand die levenslang heeft gekregen. Dat ding veerde langs geen kanten. En de remmen waren gewoon ordinaire remmen zoals iedereen die kent. Zeker geen high-tech. Dus haar fietske was slechter als die van ons twee en dat is wat we moeten hebben.
Nu alleen nog de persoonlijke voorwaarden.
1. Haar conditie is zeker slechter dan de onze. Ze fietst alleen naar de overburen om de mascara te halen, vertelde ze mij.
2. Ze woont in Maaseik (aan de maas) bij haar ouders op de boerderij en is zeker ouder dan 18.
3. Tegen flauwe grappen en sjtomme kal kan ze zeker. Ik heb haar een paar onnozele grapjes vertelt en een beetje sjtomme kal verkocht. En dat ging haar wel goed af.
4. Nu komen de problemen. Als ze beter in de markt ligt als wij, dat weet ik niet. Ik zal ze zaterdag eens op de markt in Eisden moeten gaan zetten.
Maar volgens mij is ze wel mooier en knapper dan ons (het kan bijna niet, maar nu wel denk ik).
Hoe gaan we dit nu oplossen. Ze voldoet aan de 7 van de 8 voorwaarden, maar van de laatste voorwaarde ben ik niet zeker.
Enkele oplossingen:
- We selecteren haar gewoon niet (dat is gewoon het gemakkelijkste).
- We organiseren een soort Idioot 2008 en laten de kijker kiezen.
- We doen gewoon iene miene mutte.
- We kunnen een foto-shoot in de P-magazine laten zetten en de lezers laten kiezen.
- ....
Als we er echt niet uitgeraken zullen we de "raad van bestuur" laten beslissen.
Wordt vervolgd
Wij zijn dag en nacht bezig (eigenlijk alleen 's avonds) om alle mails te beantwoorden van alle personen die zich willen aansluiten bij ons "team" (zoals Rudi dat zo mooi omschreven had).
De mailbox bij Rudi en mij zit hartstikke vol, we denken er zelfs aan om een secretaresse aan te nemen (maar dat kost dan weer veel centjes). Ofwel moeten we de criteria om bij ons clubje te horen aan beetje gaan aanpassen. Dus alles nog strenger maken m.a.w. Maar dat moeten we nog met de "raad van bestuur" bespreken.
Nu, al die e-mails en sms'jes is nog niet zo erg, maar nu heb ik bezoek gehad bij ons thuis aan de deur. Ik lag gisteren op mijn gemak naar The Simpsons te kijken toen opeens werd aangebeld. De kat verschrikt zich eene aap (vraag mij niet hoe dat kan, maar het is echt gebeurd). Ik kruip (echt letterlijk, tja den ouwe dag hé) uit mijne zetel en ga de deur open doen. Staat daar een meisje aan de deur en ze stelt zich voor (ben de naam en zelfs de leeftijd vergeten, weer die ouwe dag hé).
Die meisje: "Ik wil heel graag bij jullie team komen".
Ieche: "Maar ge moet dan wel aan enkele voorwaarden voldoen, en uw fietske ook".
Die meisje: "Dat weet ik, daarom heb ik mijn fietske bij".
Ieche: "Allez dan, loat mèr ins kieke wats diech bi-j höbs".
Dus ik bestudeer haar fietske en kom tot de conclusie dat die fiets er zeker bij mag komen. Dat scharminkel kwam uit den aldi en was al 8 jaar oud. De voorvering was zwart geverfd (rockshox was er opgeschreven) en zat zo vast als iemand die levenslang heeft gekregen. Dat ding veerde langs geen kanten. En de remmen waren gewoon ordinaire remmen zoals iedereen die kent. Zeker geen high-tech. Dus haar fietske was slechter als die van ons twee en dat is wat we moeten hebben.
Nu alleen nog de persoonlijke voorwaarden.
1. Haar conditie is zeker slechter dan de onze. Ze fietst alleen naar de overburen om de mascara te halen, vertelde ze mij.
2. Ze woont in Maaseik (aan de maas) bij haar ouders op de boerderij en is zeker ouder dan 18.
3. Tegen flauwe grappen en sjtomme kal kan ze zeker. Ik heb haar een paar onnozele grapjes vertelt en een beetje sjtomme kal verkocht. En dat ging haar wel goed af.
4. Nu komen de problemen. Als ze beter in de markt ligt als wij, dat weet ik niet. Ik zal ze zaterdag eens op de markt in Eisden moeten gaan zetten.
Maar volgens mij is ze wel mooier en knapper dan ons (het kan bijna niet, maar nu wel denk ik).
Hoe gaan we dit nu oplossen. Ze voldoet aan de 7 van de 8 voorwaarden, maar van de laatste voorwaarde ben ik niet zeker.
Enkele oplossingen:
- We selecteren haar gewoon niet (dat is gewoon het gemakkelijkste).
- We organiseren een soort Idioot 2008 en laten de kijker kiezen.
- We doen gewoon iene miene mutte.
- We kunnen een foto-shoot in de P-magazine laten zetten en de lezers laten kiezen.
- ....
Als we er echt niet uitgeraken zullen we de "raad van bestuur" laten beslissen.
Wordt vervolgd
zondag 17 augustus 2008
Fietsen voor het goede doel
Yes yes. Het was weer zondag, en dan is het fietsdag. Rudi had 2 weken geleden voorgesteld om op 17 augustus een tourtocht te rijden in Helchteren. De Ter Dolen Fietshappening. De opbrengst van deze fietshappening gaat naar een goed doel en nu was er ook een MTB-route. 40 km en een beklimming van de terril in Genk. Mie jong, dat is niet van de kat, dacht ik. Maar soit, we hadden besloten om er naar toe te gaan. Vooral omdat het voor een goed doel is, en als we iemand kunnen helpen, dan doen we dat. Kunnen we iemand kloten, dan doen we dat uiteraard ook hé.
Nu, 40 km in de bos is niet niks (sommige beweren dat dat maar weinig is, maar die kennen niks van duiven melken) en omdat we in de zomerperiode maar weinig op het fitske (een beetje dialect kan geen kwaad) hebben gezeten, hadden we woensdag een trainingsritje op de weg ingelast. 30 km aan een gemiddelde van 27km/u dat moest volstaan om de bult van Genk te overwinnen.
Zaterdagavond met Joke, Rudi en Miriam, Kristof en Kristel en Christine gaan eten in Hasselt. Want een goede voeding is goed voor de kracht in de beentjes. Dus hebben we ons buikje goed vol geduwd met vanalles lekkers (gegrilde ossehaas, varkenshaasje, reuze gamba's, gegrild vlees op eene stek,...). Lekker lekker. Een paar pinten en een Duvel dat moest volstaan voor de power.
Rudi had zijn verstand gebruikt en alleen maar cola gedronken, maar nu was hij diegene die nadorst had en ik niet.
Zondagmorgen een paar croissantjes, de fiets op het rekje en volle gaas naar Maasmechelen om Rudi op te pikken.
In Helchteren aangekomen had ik direct door voor welk goed doel wij gingen fietsen. De start vond plaats aan de Don Bosco-school. We reden de parking op (een voetbalplein van de school) en zag meteen dat het niet om een goed doel ging, maar om een paar goede doelen (een stuk of 6). Die palen waren zo beroest (snotsrot ja) dat als ge er een "neut" met de bal op zou geven, die prullen direct op de keeper zijne "tuitel" zouden vallen. Dus de school heeft nieuwe doelpalen nodig dachten wij dan.
De fitskes weer van de rek afgehaald en op naar de inschrijving. Dat was zo gebeurd en toen konden we vertrekken. We waren nog maar een 500 m vertrokken als Rudi zijn remmen dicht kneep en al eens lekker moest gaan wildplassen (dat komt door die cola hé...Duvel-rules).
Wildplassen is niet echt aangeraden voor vrouwen. Want stel u voor dat daar netels staan, dan kan dat enkele uren jeuken aan het poepje. Maar gelukkig hadden we nu de vrouwen niet bij.
Rudi had alles terug veilig op zijn plaats gestoken en dus konden we echt vertrekken. We reden al direct bij de mensen door de "mosem", dan de makkedam op en zo naar het bos. Bijna allemaal single-tracks met heel veel ontblote boomwortels. Wreed ampetant als ge het mij vraagt. Voor ge het weet ligt ge op uwe smikkel. Dat is gelukkig niet gebeurd (super-bikers hé...hihihi).
Na een 22 km door het bos hebben geknald kwam de bult van Genk alsmaar korter en korter.
Juist voor de beklimming eventjes gestopt om ons nog even vol te tanken met Isostar en dan maar volle gaas. Rudi moest eventjes lossen, ik was al genaderd tot bij 2 voorgangers. Daar ben ik eventjes in het wiel blijven hangen tot ik een plaatsje had gevonden om ze te passeren (bujjelère). Ik was die 2 voorbij geschoten, toen keek ik eventjes achterom waar Zero bleef, en als bij wonder zat hij alweer bijna in mijn wiel. Sterk gereden van de jong. Het laatste stukje van de beklimming was echt zwaar. Zo steil, dat het onkruid er scheef op groeit. Man man man, wat was dat.
Boven op de berg werden er nog een paar leuke kiekjes gemaakt...
...en dan in vrije val naar onder. En zo kon onze terugweg naar Helchteren beginnen.
In totaal kwamen we uit op 44km en 2u27 minuten hard labeur.
Zeer geweldige route, zelfs beter dan de route van Genk zelf. Hier komen we nog wel eens terug, want het gps'ke was ook van de partij en dan kan je die route gemakkelijk nog eens narijden.
Track is hier te downloaden (Garmin .gdb)
Zo, wij hebben ons steen(puitst)je bijgedragen voor het goede doel en ondertussen hebben we alweer wat meer kilometertjes in de beintjes. De groe(n)ten........ knor knor
Cu-be or not cu-be, that's the question
Nu, 40 km in de bos is niet niks (sommige beweren dat dat maar weinig is, maar die kennen niks van duiven melken) en omdat we in de zomerperiode maar weinig op het fitske (een beetje dialect kan geen kwaad) hebben gezeten, hadden we woensdag een trainingsritje op de weg ingelast. 30 km aan een gemiddelde van 27km/u dat moest volstaan om de bult van Genk te overwinnen.
Zaterdagavond met Joke, Rudi en Miriam, Kristof en Kristel en Christine gaan eten in Hasselt. Want een goede voeding is goed voor de kracht in de beentjes. Dus hebben we ons buikje goed vol geduwd met vanalles lekkers (gegrilde ossehaas, varkenshaasje, reuze gamba's, gegrild vlees op eene stek,...). Lekker lekker. Een paar pinten en een Duvel dat moest volstaan voor de power.
Rudi had zijn verstand gebruikt en alleen maar cola gedronken, maar nu was hij diegene die nadorst had en ik niet.
Zondagmorgen een paar croissantjes, de fiets op het rekje en volle gaas naar Maasmechelen om Rudi op te pikken.
In Helchteren aangekomen had ik direct door voor welk goed doel wij gingen fietsen. De start vond plaats aan de Don Bosco-school. We reden de parking op (een voetbalplein van de school) en zag meteen dat het niet om een goed doel ging, maar om een paar goede doelen (een stuk of 6). Die palen waren zo beroest (snotsrot ja) dat als ge er een "neut" met de bal op zou geven, die prullen direct op de keeper zijne "tuitel" zouden vallen. Dus de school heeft nieuwe doelpalen nodig dachten wij dan.
De fitskes weer van de rek afgehaald en op naar de inschrijving. Dat was zo gebeurd en toen konden we vertrekken. We waren nog maar een 500 m vertrokken als Rudi zijn remmen dicht kneep en al eens lekker moest gaan wildplassen (dat komt door die cola hé...Duvel-rules).
Wildplassen is niet echt aangeraden voor vrouwen. Want stel u voor dat daar netels staan, dan kan dat enkele uren jeuken aan het poepje. Maar gelukkig hadden we nu de vrouwen niet bij.
Rudi had alles terug veilig op zijn plaats gestoken en dus konden we echt vertrekken. We reden al direct bij de mensen door de "mosem", dan de makkedam op en zo naar het bos. Bijna allemaal single-tracks met heel veel ontblote boomwortels. Wreed ampetant als ge het mij vraagt. Voor ge het weet ligt ge op uwe smikkel. Dat is gelukkig niet gebeurd (super-bikers hé...hihihi).
Na een 22 km door het bos hebben geknald kwam de bult van Genk alsmaar korter en korter.
Juist voor de beklimming eventjes gestopt om ons nog even vol te tanken met Isostar en dan maar volle gaas. Rudi moest eventjes lossen, ik was al genaderd tot bij 2 voorgangers. Daar ben ik eventjes in het wiel blijven hangen tot ik een plaatsje had gevonden om ze te passeren (bujjelère). Ik was die 2 voorbij geschoten, toen keek ik eventjes achterom waar Zero bleef, en als bij wonder zat hij alweer bijna in mijn wiel. Sterk gereden van de jong. Het laatste stukje van de beklimming was echt zwaar. Zo steil, dat het onkruid er scheef op groeit. Man man man, wat was dat.
Boven op de berg werden er nog een paar leuke kiekjes gemaakt...
...en dan in vrije val naar onder. En zo kon onze terugweg naar Helchteren beginnen.
In totaal kwamen we uit op 44km en 2u27 minuten hard labeur.
Zeer geweldige route, zelfs beter dan de route van Genk zelf. Hier komen we nog wel eens terug, want het gps'ke was ook van de partij en dan kan je die route gemakkelijk nog eens narijden.
Track is hier te downloaden (Garmin .gdb)
Zo, wij hebben ons steen(puitst)je bijgedragen voor het goede doel en ondertussen hebben we alweer wat meer kilometertjes in de beintjes. De groe(n)ten........ knor knor
Cu-be or not cu-be, that's the question
maandag 11 augustus 2008
Aanvragen
Wegens het feit dat Marc (aka Zwijntje) zijn naaste familie in een of ander dierenpark ging opzoeken dit weekend (grapje), zijn we dus niet kunnen gaan fietsen. Zelfs ik ben niet geweest want zondagvoormiddag stortregende het hier bij ons aan de Maaskant...
Maar nu ik dit bericht toch zit te typen zal ik u één van de vele emails die wij krijgen even posten. De email is van een jongen, laten we hem Patrick noemen omdat dat zijn naam is, die zich wil aansluiten bij "The Black Forx".
Hier komt ie :
Beste Z&Z (Zero & Zwijntje zal hij hier bedoelen)
Ik ben Patrick, 21 jaar en woonachtig te Lanaken en al jaren rij ik met de mountainbike.Ik durf van mezelf zeggen dat ik al heel wat ervaring heb en al een aardig stukje kan rijden zonder dat ik mijn tong over de grond nasleep. Mijn fiets heb ik 3 jaar geleden gekregen voor mijn 18de verjaardag in plaats van een brommerke en een verjaardagstaart.
Wat moet ik doen om "erbij" te horen ?
1) u mag niet mooier, knapper en beter in de markt liggen dan wij
2) op conditioneel vlak staat u minder sterk als wij
3) u bent afkomstig uit de regio Maasland, en hebt tot uw 18de verjaardag in een landelijke omgeving gewoond
4) u bent bestand tegen flauwe grappen en "sjtómme kal" (limburgs woordenboek)
Indien u goede contacten zou hebben met één of meerdere leveranciers (Cube, Shimano, RockShox, Magura, Schwalbe) dan valt er te onderhandelen over bovenstaande voorwaarden.
Met vriendelijke groeten,
The Black Forx
Nota : Skippy, op uwe fiets na, kunt ge meekomen met ons ! (grapje hè)
Maar nu ik dit bericht toch zit te typen zal ik u één van de vele emails die wij krijgen even posten. De email is van een jongen, laten we hem Patrick noemen omdat dat zijn naam is, die zich wil aansluiten bij "The Black Forx".
Hier komt ie :
Beste Z&Z (Zero & Zwijntje zal hij hier bedoelen)
Ik ben Patrick, 21 jaar en woonachtig te Lanaken en al jaren rij ik met de mountainbike.Ik durf van mezelf zeggen dat ik al heel wat ervaring heb en al een aardig stukje kan rijden zonder dat ik mijn tong over de grond nasleep. Mijn fiets heb ik 3 jaar geleden gekregen voor mijn 18de verjaardag in plaats van een brommerke en een verjaardagstaart.
Wat moet ik doen om "erbij" te horen ?
Vriendelijke grieten
Patrick (trickske voor de vrienden)
Zulke emails zijn dus dagelijkse kost in ons postvak, daarom hebben we ook een standaard email opgesteld die wij steeds terugsturen :
Beste Meneer/Mevrouw/Jongen/Meisje/Andere,
Wij hebben uw aanvraag goed ontvangen en kunnen u, al dan niet met vreugde, meedelen dat er toch wel aan enkele voorwaarden voldaan moet worden vooraleer we kunnen overgaan tot de, in eerste instantie, overweging om U toe te laten tot "The Black Forx".
Hieronder een opsomming waaraan u en uw fiets moeten voldoen :
Voor de mountainbike:
1) de mountainbike mag niet mooier en nieuwer of beter afgewerkt zijn dan die van ons
2) de mountainbike moet afgemonteerd zijn met een zwarte, verende voorvork van het merk RockShox en gelijkwaardig (zeker niet meerwaardig) zijn aan een Dart3.
3) schijfremmen zijn uit den boze
4) fully's zijn ook niet toegestaan (fully = mtb met voor- en achtervering)
1) u mag niet mooier, knapper en beter in de markt liggen dan wij
2) op conditioneel vlak staat u minder sterk als wij
3) u bent afkomstig uit de regio Maasland, en hebt tot uw 18de verjaardag in een landelijke omgeving gewoond
4) u bent bestand tegen flauwe grappen en "sjtómme kal" (limburgs woordenboek)
Indien u goede contacten zou hebben met één of meerdere leveranciers (Cube, Shimano, RockShox, Magura, Schwalbe) dan valt er te onderhandelen over bovenstaande voorwaarden.
Met vriendelijke groeten,
The Black Forx
Nota : Skippy, op uwe fiets na, kunt ge meekomen met ons ! (grapje hè)
maandag 4 augustus 2008
Ons tourke op video
Afgelopen zondag was het weer zover, door omstandigheden weliswaar in de namiddag, maar dat speelde absoluut geen rol...als we maar op de mtb gezeten hebben...
We hebben al vaker tegen mekaar gezegd, we zouden eens een stukske moeten kunnen filmen van onze fietsavonturen. We hebben ook al vele ideeën gehad over hoe we een videocamera het best zouden monteren op de fiets, of aan een bovenarm, of....
Maar de oplossing was veel simpeler, met mijn fototoestel is het ook mogelijk om een aantal minuten te filmen (in hoogste kwaliteit 6 minuten om precies te zijn, en in een mindere kwaliteit een 20-tal minuten). Voldoende om het eens te proberen...alleen, dat ding vast krijgen op de fiets, dat was nog een beetje een vraagstuk.
En opeens, zoals je soms al eens naar het toilet moet, opeens was er de oplossing : ik had nog een paar "oude" fietslampjes liggen, zo van die dingen die je in huis hebt voor als je 's avonds de weg op moet met je fiets, maar die je nooit gebruikt omdat je als je in de namiddag vertrekt er nooit aan denkt om ze mee te nemen voor 's avonds op de terugweg.
U kent ze vast en zeker wel :
Die lampjes op zich, daar had ik niet zoveel aan, maar aan het systeem dat het mogelijk maakt om ze op een willekeurige plaats te monteren op een fiets, daar had ik dus wel iets aan.
Het was een kwestie van het juiste schroefje te vinden dat onderaan in het fototoestel gedraaid kon worden en van het gaatje van het riempje een beetje groter te boren, een werkje van 2 minuten dus voor een kanjer als ik (kuch kuch)
Het fototoestel zag er na de ingreep zo uit :
(fototoestel : Olympus µ-mini digital 4.0 megapixel)
Het Filmpje :
We hebben al vaker tegen mekaar gezegd, we zouden eens een stukske moeten kunnen filmen van onze fietsavonturen. We hebben ook al vele ideeën gehad over hoe we een videocamera het best zouden monteren op de fiets, of aan een bovenarm, of....
Maar de oplossing was veel simpeler, met mijn fototoestel is het ook mogelijk om een aantal minuten te filmen (in hoogste kwaliteit 6 minuten om precies te zijn, en in een mindere kwaliteit een 20-tal minuten). Voldoende om het eens te proberen...alleen, dat ding vast krijgen op de fiets, dat was nog een beetje een vraagstuk.
En opeens, zoals je soms al eens naar het toilet moet, opeens was er de oplossing : ik had nog een paar "oude" fietslampjes liggen, zo van die dingen die je in huis hebt voor als je 's avonds de weg op moet met je fiets, maar die je nooit gebruikt omdat je als je in de namiddag vertrekt er nooit aan denkt om ze mee te nemen voor 's avonds op de terugweg.
U kent ze vast en zeker wel :
Die lampjes op zich, daar had ik niet zoveel aan, maar aan het systeem dat het mogelijk maakt om ze op een willekeurige plaats te monteren op een fiets, daar had ik dus wel iets aan.
Het was een kwestie van het juiste schroefje te vinden dat onderaan in het fototoestel gedraaid kon worden en van het gaatje van het riempje een beetje groter te boren, een werkje van 2 minuten dus voor een kanjer als ik (kuch kuch)
Het fototoestel zag er na de ingreep zo uit :
(fototoestel : Olympus µ-mini digital 4.0 megapixel)
Het Filmpje :
vrijdag 1 augustus 2008
Camperen met tent en fiets. (niets meer en niets minder)
Het is nog steeds bouwverlof en aangezien we allebei niet meer aan het bouwen zijn (aub deze uitspraak met een kilo zout te nemen), hebben we dus enkel nog het verlof. Om de verveling tegen te gaan gingen we een dagje met onze fietsen en onze dames naar Malmedy gaan om ons aldaar op de top van de berg te laten droppen, naar onder te biken alwaar onze wederhelften ons vol spanning en ongeduld zouden opwachten... Plannen zijn in de loop der tijd lichtjes gewijzigd : een dagje is 2 dagen geworden, Malmedy is Blankenberge geworden en de berg is gewoonweg weg. Want Blankenberge is, zoals Marc het zei "Zo plat als een biljarttafel".
Twee dagen Blankenberge dus, afgelopen zondagavond alles gepakt en gezakt, maandagmorgen de auto volgepropt, fietske achterop en richting Marc & joke gereden. Aldaar de auto nog voller gepropt, een tweede fietske op de fietsendrager en daarna cruizen richting Blankenberge !
Naarmate we de kust naderden kwam de zon ook meer tevoorschijn, alles dik in de sjakosh dus.
Aangekomen op camping Jamboree mochten we onze 3 tentjes opzetten op een mooi stuk gras (bijna even groot als onze tuin) en de auto mocht zelfs op hetzelfde stukje blijven staan. Onze zaak was snel in orde in vergelijking met andere campeerders die hun stoeltjes en tafeltjes, muziekinstallatie, 12 luchtmatrassen, gasvuurtjes en noem maar op niet vergeten waren en bijgevolg nog moesten uitpakken en opzetten...
Daarna was het tijd om eens te gaan kijken of de zee wel echt in Blankenberge voorbijkomt, naar het schijnt lag camping Jamboree op wandelafstand van deze zee en dat klopt dus, als ge tenminste graag wandelt...maar dat geheel terzijde.
Na wat geslenter op "den dijk"en een paar "luip(k)se wafels", zijn we terug richting camping gewandeld (lees: geslenterd), de vrouwen om hun strandspullen op te pikken, wij mannen om onze bikes te nemen en een mountainbikeroute in Jabbeke te rijden. Zoals eerder al gezegd is er aan de kust niet veel bos te bespeuren, toch geen bos zoals wij dat in de limburg kennen. Maar al bij al was het toch een mooie route van ongeveer 40km.
Na een doucheke van een uur en een kwartier (1 jetonneke) zijn we lekker gaan eten bij een italiaanse italiaan. Op de terugweg van italiaan naar camping werden we nog geconfronteerd met het feit dat het weer in België bijzonder onvoorspelbaar is, u raad het al, het begon te regenen. Alsof dat nog niet genoeg was kwam daar nog een fiks onweer bij dat de hele nacht zou duren, maar we hebben het allemaal overleefd, 's morgen rond acht uur een "puupke" van Marc en de zon scheen alweer !
De rest van de dag was het weer stralend weer (haha), met z'n allen wat aan het strand gelegen en tegen de avond huiswaarts vertrokken... Dit avontuur is voor herhaling vatbaar !
Twee dagen Blankenberge dus, afgelopen zondagavond alles gepakt en gezakt, maandagmorgen de auto volgepropt, fietske achterop en richting Marc & joke gereden. Aldaar de auto nog voller gepropt, een tweede fietske op de fietsendrager en daarna cruizen richting Blankenberge !
Naarmate we de kust naderden kwam de zon ook meer tevoorschijn, alles dik in de sjakosh dus.
Aangekomen op camping Jamboree mochten we onze 3 tentjes opzetten op een mooi stuk gras (bijna even groot als onze tuin) en de auto mocht zelfs op hetzelfde stukje blijven staan. Onze zaak was snel in orde in vergelijking met andere campeerders die hun stoeltjes en tafeltjes, muziekinstallatie, 12 luchtmatrassen, gasvuurtjes en noem maar op niet vergeten waren en bijgevolg nog moesten uitpakken en opzetten...
Daarna was het tijd om eens te gaan kijken of de zee wel echt in Blankenberge voorbijkomt, naar het schijnt lag camping Jamboree op wandelafstand van deze zee en dat klopt dus, als ge tenminste graag wandelt...maar dat geheel terzijde.
Na wat geslenter op "den dijk"en een paar "luip(k)se wafels", zijn we terug richting camping gewandeld (lees: geslenterd), de vrouwen om hun strandspullen op te pikken, wij mannen om onze bikes te nemen en een mountainbikeroute in Jabbeke te rijden. Zoals eerder al gezegd is er aan de kust niet veel bos te bespeuren, toch geen bos zoals wij dat in de limburg kennen. Maar al bij al was het toch een mooie route van ongeveer 40km.
Na een doucheke van een uur en een kwartier (1 jetonneke) zijn we lekker gaan eten bij een italiaanse italiaan. Op de terugweg van italiaan naar camping werden we nog geconfronteerd met het feit dat het weer in België bijzonder onvoorspelbaar is, u raad het al, het begon te regenen. Alsof dat nog niet genoeg was kwam daar nog een fiks onweer bij dat de hele nacht zou duren, maar we hebben het allemaal overleefd, 's morgen rond acht uur een "puupke" van Marc en de zon scheen alweer !
De rest van de dag was het weer stralend weer (haha), met z'n allen wat aan het strand gelegen en tegen de avond huiswaarts vertrokken... Dit avontuur is voor herhaling vatbaar !
Abonneren op:
Posts (Atom)
