Jeugdopleiding

Speciaal voor dit weekend maken we 2 verslagjes. We hadden allebei al genoeg inspiratie voor een verslag voordat we vertrokken waren. Het was dan ook niet een zondag zoals ze normaal zijn. Voor één keer gingen we met 3 fietsen. Dat is nog nooit gebeurd sinds de geboorte van het blackforx-superteam.
Nu hebben we ook onze eigen jeugdwerking. We kregen, zoals Rudi het al vermeldt had, het gezelschap van de zoon van een bekende coureur. Namelijk de zoon van Joske Pantani. Jawel, Joske 'il pirato' Pantani... Bij iedere sport is jeugdwerking super belangrijk, dus ook bij ons clubke. Dus nodigde wij een eenzaam jeugdprodukt uit, SKIPPY PANTANI....

Dit weekend ging sportgeschiedenis geschreven worden. Fernando Alonso won de eerste formule1 wedstrijd bij kunstlicht, Allessandro Ballan werd wereldkampioen wielrennen, Paolo Bettini stopte met wielrennen en Skippy ging voor de eerste keer mee fietsen op de mtb.

We gingen met ons jeugdprodukt naar de maasvallei, de dodentocht rijden. En het is ook werkelijk een dodentocht. Niet qua lengte van het parcours, maar de staat van het parcours is echt kapotmakerij. Ge moet er over 3 mijnterrils. De eerste terril hebben we meer als de helft te voet beklommen, omdat het heel moeilijk is om er te fietsen. Daar liggen houten balken dwars over het parcours en ge moet dus telkens uw voorwiel omhoog trekken om er over te geraken. En vermits wij niet Sven Nys heten, hebben we dat heel ding maar te voet gedaan.

Dan volgde een korte afdaling en onmiddelijk erna de beklimming van de 2de terril. Deze is ietsje gemakkelijker, maar toch nog aardige kaddéé. Ik en Rudi hebben deze beklimming bijna helemaal gefietst en ons jeugdprodukt heeft het te voet moeten doen. Volgens mij dacht hij dat hij bij de sparrentrippers van Lanaken zat.....
De afdaling van de 2de terril is echt gevaarlijk. Iedere afdaling rijdt Zero op kop. Nu dus ook.
Ik kom daar dan altijd een stukje verder achteraan. Maar deze keer ben er een stukje achteraan gerold. Charmant op mijne smikkel gegaan. Amai, dat was een patat. Er was een beetje (veel) spoorvorming, mij voorwiel er in en hopla, daar ging ik. Over de kop, dan een mooie koprol over mij linkerschouder en dan nog een klein patatje in mijne rug gekregen. Daar had ik toch even de schrik te pakken. Kwam daar nog bij dat ik in de netels ben gevallen. Opeens kwam Skippy daar ook nog aan getaffeld. Op de plaats waar ik ben gevallen is hij dan wijselijk afgestapt.
Terug de fiets op en weer door. Mountainbiken is niet voor mietjes hé..........
Voor dat de 3de terril er aankwam, moesten we nog een kleine beklimming doen + afdaling, dan nog een stukje McAdam (makkedam voor diegene die geen Engels verstaan), en nog een leuke single-track. En dan de 3de terril. Deze kunt ge vergelijken met Alpe d'Huez (de berg met de 21 bochten), maar dan een beetje kleiner natuurlijk.

Ik en Rudi op souplesse naar boven en Skippy puur op kracht. Hij kreeg zijn versnellingsapparaat niet in de juiste versnelling en reed dan maar op pure en brute kracht naar boven.

Dan die terril terug af en naar het einde gereden.
We hadden 12 km op het kilomètertrikske staan en ik en Rudi waren juist warm. Dus stelde wij voor om nog 10km in Dilserbos te rijden. Skippy vond het wel ok. Dat is dat jeugdig geweld hé...

In het Dilserbos hebben we dan nog 10km afgemaald. Halverwege begon de motor van Skippy tegen te sputteren. Hij was blij toen hij de camionnette weer zag staan. Al bij al was het een geslaagd proefproject. Nu moeten we alleen nog afwachten als Skippy nog eens meegaat.

Salut de kost en de wind van achter...

In het kader van...

..."nodig eens een eenzame uit" hebben we besloten om één iemand eens mee op mountainbike avontuur te nemen, de afgelopen dagen (weken) zijn we dus naarstig doch zorgvuldig op zoek gegaan naar iemand die het dreamteam voor een keertje kon vervoegen. Ik kan u verzekeren, het was geen makkelijke opdracht ! We moesten namelijk iemand vinden die voldeed aan de voorwaarden om mee te mogen (zie het artikel "Aanvragen") om de horde fans en gewilligen geen doorn in het oog te steken en het moest iemand zijn die toch al wat kilo....meters afgelegd had zodat hij niet constant hopeloos achterop zou liggen.

Na enkele dagen brainstormen, voor zover we over brain kunnen spreken, hadden we een aanknopingspunt gevonden, namelijk "Joske Pantani" ! Inderdaad...Joske Pantani heeft namelijk een mountainbike en een zoon die een beetje kan fietsen (van en naar het "werk" voornamelijk, maar dat voldoet ruimschoots).

Voor de eisen van de mountainbike hebben we voor de gelegenheid enkel afgezien van de zwarte voorvork, die was er namelijk niet. Over de eventuele goede contacten hebben we ook niet gesproken, als u naar de uitrusting kijkt weet u meteen waarom. Alle andere voorwaarden waren in orde. Pantani Junior, laten we hem voor het gemak "Skippy" noemen, gecontacteerd en na een half uur huilen van blijdschap en daarna nog anderhalf uur van in de armen knijpen omdat hij niet kon geloven dat hij mee mocht, heeft hij zonder aarzeling toegezegd. Vandaag was het dan eindelijk zover, om 9u10 zou ik hem gaan oppikken, rond 9u was ik ter plaatse en Skippy stond al voor aan de straat volledig in tenue en met knikkende knieën (van de kou veronderstel ik) vol ongeduld op mij te wachten. Fietske ingeladen, terwijl Skippy ondertussen nog even zijn mondvoorraad controleerde en nog een plaatsje in zijn tenue vond waar hij een derde suikerwafel in kon proppen, hij slaakte een zucht van opluchting want de 4 andere graankoeken en zijn "snotsdoek" (zakdoek voor de anderstaligen) namen al veel plaats in beslag maar hoorden nu eenmaal bij zijn standaard Pantani-uitrusting, evenals een handige depannagekit :

(made by Joske Pantani)

Alles gedubbelchecked en we konden vertrekken, tegen half tien waren we bij De Pap, fietske inladen ging hier gelukkig al wat sneller en we konden vertrekken richting Dilsen voor de dodentocht (speciaal uitgekozen voor onze gast) op het domein "De Maasvallei".

En alsof dat nog niet genoeg was, hebben we aansluitend de rode tour van Dilserbos erbij gedaan, kwestie van Skippy te laten voelen dat het menens is bij ons.

kortom, we hebben ons goed geamuseerd !

Een meer technisch verslagje dat nog enkele pittige en interessante weetjes uit de doeken zal doen, mag u binnenkort verwachten van Los Papos !

Track Dodentocht is hier te downloaden (Garmin .gdb)
Track Dilserbos-Rood is hier te downloaden (Garmin .gdb)

De groenten !!!

Mestreech es neet breid meh lank !

Inderdaad en op sommige plaatsen helemaal niet breed...dat blijkt uit de tocht die we gisteren gereden hebben in Maastricht. Het begon zoals gewoonlijk met de verkeerde kant op te rijden en na een kilometer of 2 daardoor een verplichtte rechtsomkeer. Gisteren was dus niet anders, al een geluk dat we de gps-track in het gps toestel hadden geladen, anders zaten we nu nog te trappen richting ik weet niet waar. Via de handige "trackback"-functie die we nog maar pas echt ontdekt hebben (gisteren dus) is het een fluitje van een eurocent om te zien welke kant je op moet rijden als de bordjes langs de weg op mysterieuze wijze de grond in gezakt zijn... Met die functie kun je dus probleemloos een ingeladen track narijden, je start gewoon op het begin van de track (ja duh!) en wijst op het toestel aan waar je wil eindigen op die track, vanaf dan "piept" dat ding telkens je een bocht moet maken om op zo de ingeladen track te blijven en kun je alles visueel volgen op het scherm. Prachtig speelgoed dus!

Maar terug naar de route nu...

Het begon allemaal mooi, we parkeren de auto op de parking bij het speeltuintje van een wijk die iets weg had van een woonwagenpark, fietskes prepareren, pot op de kop en vertrekken maar...
de verkeerde kant uit dus en na een minuutje of tien komen we dus terug langs de parkeerplaats (de auto stond er nog) en rijden we dan de goede richting uit. Enkele kilometers verder mogen we het veld in en kort daarop volgde een stukje bos, ondertussen waren we ook al een beetje op temperatuur want in het begin was het, zoals Marc altijd zegt "sjermant fris aan de vis!"
Beklimmingen waren er niet echt bij gisteren, maar leuke snelle en technische afdalingen wel daarentegen, evenals door de regen compleet weggespoelde veldwegen waar geen doorkomen aan was, enigste uitweg was fietske aan de hand en "à pied" verder...


maar dat hoort erbij...

Tussen het zuchten en zweten en tussen de bossen en veldwegen door zien we toch altijd licht aan het einde van de tunnel...

De track was ongeveer een 34 kilometer lang met slechts een hoogteverschil van 100m, volgens ons was het ongeveer een 65 à 70% off-road, de rest van de track dus on-road (tarmak dus).

Een mooie tour, zeker voor herhaling vatbaar.

Track is hier te downloaden (Garmin .gdb)

Dropping

Dit weekend gingen we nog eens een beetje fietsen in ons eigen Maasmechelen. Dat was al een tijdje geleden. Dit weekend geen goed doel, geen gepratsj (dat dachten we toch)... Gewoon een beetje losfietsen op de Mechelse heide.
Ik was mij aan het klaar maken om rond 9u15 richting Rudi te vertrekken. Opeens: 'piep piep'.
Ik dacht: Oh nee, een sm-s'ke !!! Het was een sms'ke van Rudi (helemaal geen geweldadig sms'ke zoals die reclame op de radio). Hij moest zijn camionnette nog op het werk ( ik zal de naam v/h bedrijf niet noemen, kwestie van geen reclame te maken) terugzetten. Dus had hij het meesterlijk plan om mij en mijn fietske te komen ophalen en naar Zutendaal te rijden (ik heb de naam v/h bedrijf nog altijd niet genoemd) om van daaruit richting Maasmechelen te knallen.
Ik dacht direct terug aan de tijd dat we bij de jeugdbeweging waren: WAAAW, een dropping!!!!!!!
Dus wij naar W.U. gereden (Rudi zat achter het stuur uiteraard) in Zutendaal, de camionnette in de garage gezet. Toen had Rudi al een probleem. Hij had zijn trainingsbroek nog aan (zoals die hele echte hé) en zijn klakske stond nog op zijne tuitel. Waar ging hij dat nu weer laten? Zijne fiets heeft nog geen kofferruimte. Dus zijn trainingsbroek en zijn klakske zijn daar ergens in die loods in een hoekje verdwenen. Hopelijk heeft hij dat daar vandaag terug weggehaald, anders kunnen daar wel eens rare beestjes op gaan komen (klakskesvliegen en van die dingen).
Alles afgesloten en we waren klaar om op ons fietske te kruipen....
In Zutendaal is er ook een bepeilde mtb-route, die hebben we een stukje gevolgd. Dat kleine stukje hebben we zelfs 2 keer gereden. Klein foutje, Rudi en oriëntatie gaat niet samen.
Toen zijn we maar gewoon enkele paadjes ingereden en kwamen in Zutendaal centrum uit. Van daaruit eventjes over het asfalt richting Lanaken, om ergens halverwege het bos in te rijden richting Grömme. Op een gegeven moment zaten we op een route voor ruiters. Die zijn we gewoon blijven volgen. Hier kwamen we dus weer pratsj tegen, maar niet zoveel als in Borgloon.
Nu reed ik op kop. We kwamen aan een kruising. Hier moesten we kiezen, maar door onze snelheid moest ik snel kiezen, omdat ik op kop reed natuurlijk. Ik zei: "Hier linksop". Waarna ik Rudi hoor vloeken: "G*dverd*mme, alweer berg op". Maar uiteindelijk is alles toch weer goed gekomen. Hij heeft dat beklimmingske overleefd.
Rond 10u57 kwamen we opeens uit bij het Koninklijk Domein. Nu denken jullie natuurlijk: "Potverdikke, hoe weet die pipo dat uur nu nog dat die daar zijn aangekomen?" Awel, om 10u30 is daar een heilige mis en Rudi zei nog: "We zijn juist te laat, anders hadden we een mis kunnen meepikken." Voor de rest was daar geen kat te bespeuren. Er stonden juist een paar auto's geparkeerd.
Dus zijn we gewoon door gereden door de bos in Grömme. Daar hadden we bekans een aanrijding met een wild paard (ik ken het merk van die beesten niet, dus noem ik het maar wilde paarden), maar dat beest nam heel snel het hazenpad. Dat had ge moeten zien. Een paard dat een hazenpad neemt, 't is geen zicht.
Verder nog een stukje Mechelse heide gedaan en als afsluiting onze favoriete beklimming + afdaling. 'De speeltuin' zoals dat in het vakjargon heet. Op het einde hadden we toch weer mooi 30km op het kilomètrikske staan. Dat is wel een pak minder als de vorige 2 ritten (Helchteren 44km en Borgloon 42km), maar de boog kan niet altijd gespannen staan.
Zo, nog 7 keer slapen en ge kunt weer een verhaaltje verwachten.

De groe(n)ten....