Vandaag om 9u30 was het, na 2 weken niks, weer bike-time. En het was enkel Rudi en ik die een tochtje gingen maken.
In de afgelopen week had ik ter hoogte van de grindgroeve kort bij de autokeuring in As een klein wegske gezien en daar wou ik dan eens gaan rijden om te kijken waar we uitkwamen.
Zo gezegd, zo gedaan. Als opwarming, zoals altijd, over de ringlaan om dan ter hoogte van het Schuttershof het bos in te vliegen. Een beetje links, een beetje rechts, een beetje op en een beetje af. Dan het fietsenpad over gestoken om een leuke single-track beklimming te nemen richting speeltuin. Dan verder over een stukje rode wandelroute om zo naa(l)dloos over te gaan op de groene wandelroute. Deze groene wandelroute nemen we normaal altijd langs de andere, maar deze kant die we nu deden is best wel beter. Constant single-track en veel bergaf. In een mum van tijd waren we aan de Salamander.
Hier zijn we De weg naar As overgestoken om dan onmiddelijk links op te draaien en de zanderige beklimming te doen. Toen we boven kwamen hebben we toch even naar adem moeten snakken. 2 weken niks doen, kruipt toch wel in de kleren en in de benen en de longen. Het duurde toch wel even voordat we een beetje gerecupereerd waren. Ondertussen zaten we al boven op de berg bij Sita. Eventjes over het betonnen fiestpad tot aan het oude vliegveldje om daar door de oude grindgroeve te fietsen. Letterlijk en figuurlijk. Rudi had er niet beter op gevonden om echt de groeve in te duiken via een steile afdaling. Het was ook zeer uitdagend als je boven stond. Maar eenmaal onder in de groeve moesten we er natuurlijk ook weer uit, en dat via een zeer steile helling. Eenmaal boven waren we wel aan het wegske geraakt waar ik wou uitkomen. In die opdracht waren we dus al geslaagd.
Wij dus dat wegske ingereden zonder te weten waar we gingen uitkomen. Eigenlijk is dit een wegske waar ge met de paarden moet gaan wandelen. Allez, die bordjes staan er toch. Wij dus de bordjes aan het volgen. Ge rijdt hier eigenlijk constant parallel met de Europalaan (de weg van Dilsen naar Genk). Maar de ondergrond werd slechter en slechter. Die paarden die hier gewandeld hebben, hebben de grond ferm omgewoeld. Dus dat fiets niet echt geweldig. Wij dus een ander bordje gevolgd, een bordje van een wandelroute. Na een paar kilometer kwamen we weer uit op een punt waar we 20 minuutjes geleden ook hadden gestaan. We hebben dus gewoon een rondje gereden.
Dan zijn we maar terug naar de grindgroeve gereden en dan terug richting de Salamander. Maar ter hoogte van het gebouw van de Vlaamse watermaatschappij langs De Weg naar As zijn we nog even rechts af gegaan, het bos in. Gewoon uit nieuwsgierigheid, maar een groot succes werd het niet. Ge rijdt hier vrijwel onmiddellijk tot tegen de grindgroeve. En blijkbaar mag je daar niet komen, dus hebben we ons maar weer braafjes omgedraaid.
Dan maar weer eventjes over het fietspad tot aan de Walkro om hier de leuke single-track te nemen.
Dan verder tot aan het stationnetje van Eisden om zo de blauwe wandelroute te nemen tot aan de Salamander. Van hieruit ging het tot aan het zwembad om via de Ringlaan tot bij Rudi zijn thuis te slenteren. De fietskes nog eventjes gepoetst en onze zondag voormiddag zat er weer op.
Maasmechelen - Niel-bij-As
Route-rapport:
1. Afstand: 33,50 km
2. Fietstijd: 1u49
3. Gemiddelde snelheid: 18,40 km/u
4. Maximum snelheid: 35 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 1,5
6. Technisch (1-5): 1,5
De mazzel en tot volgende week
