Avondritje Solo

Aan het vorig verslag te zien is het al van 13 juni geleden dat we nog zijn gaan mountainbiken, schandalig ! Of heeft één van ons twee een verslag vergeten te maken ??
Ik vrees dat we in tussentijd niet meer geweest zijn; hebben we het te druk? is er altijd iets anders te doen? hebben we een kater van de nacht ervoor? is het te zonnig? hebben we geen zin meer?
Wie zal het zeggen, het zal een combinatie van vanalles zijn, behalve het laatste (bij mij dan toch).
En omdat de goesting niet ontbreekt en omdat jullie nog eens iets van ons zouden horen, ben ik zondagavond de fiets op gesprongen. Van bij ons uit richting kanaal, voor een kort baantochtje tot in Lanklaar (tot aan de meest onpraktische brug ooit !) en terug. Iedere keer ik een brug tegenkwam stak ik deze over tot aan de andere kant van het kanaal, om toch een beetje variatie te hebben en niet gewoon constant rechtdoor te moeten fietsen. Van deze regel heb ik wel een beetje moeten afwijken omdat er een stuk langs het kanaal is waar er geen fietsweg is, metname ter hoogte van de oude scheepswerf Sint-Barbara. Dus in de zijflank gesteund door een mooie ondergaande zon, zigzagde ik als het ware over de Zuid-Willemsvaart. De tuikabelbrug van Lanklaar kwam steeds een stukje korterbij, het is een mooie brug qua vormgeving maar toch zo onpraktisch ! Ik zou zelfs durven spreken van een architecturale blunder.
Een "luie" trap bestaande uit vijftig brede tredes om een hoogte van zeven meter te overbruggen, allemaal goed en wel, maar als je met de fiets bent moet je afstappen en je fiets naast je mee naar boven sleuren door een zogenaamde "fietsgleuf" (een uit traanplaat gemaakte U-profiel van ongeveer 8cm breed). Om nog maar te zwijgen over rolstoelgebruikers, zij kunnen de brug alleen maar komen bekijken en dan rechtsomkeer maken, want ze geraken er niet op en als ze er toch op zouden geraken, dan hebben ze een probleem om er af te gaan tenzij ze goed kunnen balanceren op één wiel of zo !
Ik heb nog geprobeerd om door de fietsgleuf naar boven te fietsen... klein verzet, super geconcentreerd, per hand twee vingers klaar om te remmen, beenspieren in de aanslag om snel te kunnen uitklikken indien nodig... het heeft allemaal niet lang geduurd...mijn voorwiel was net over de eerste trede en ik moest al uitklikken, onbegonnen werk ! Dan maar te voet naar boven, voor een luie trap vond ik hem toch redelijk vermoeiend om naar boven te gaan. Boven aangekomen kom ik een oudere man en zijn zoontje van een jaar of zeven tegen met de fiets, de man al zuchtend, zwetend en vloekend... Toen we elkaar kruisten zei hij "dit is toch niet te geloven, dat ze zo een brug hebben mogen bouwen, dit is niet te doen voor kinderen en oudere mensen om nog maar te zwijgen van mensen die moeilijk te been zijn of in een rolstoel zitten" en gelijk heeft hij, overschot van gelijk !
De trappen af, heb ik al fietsend gedaan, dat is geen probleem, dat doen we vaker... onder zat een koppeltje op een bankje, ik kon op hun gezicht lezen wat ze dachten, "zot!"... Maar het was nog zotter geweest moest ik door de fietsgleuf naar onder zijn gegaan :-)
De tuikabelbrug was het vooropgestelde keerpunt van mijn ritje, dus ging ik terug huiswaarts op dezelfde manier, elke brug die ik tegen kwam stak ik over en zo kwam ik mooi uit op de brug in Maasmechelen "centrum"...

Het route-rapport:

1. Afstand: 16 km
2. Fietstijd: 0u37
3. Gemiddelde snelheid: 25,7 km/u
4. Maximum snelheid: 39km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 0 (tuikabelbrug buiten beschouwing gelaten)
6. Technisch (1-5): 0

CU