Op verplaatsing...

De zondag is al weer voorbij en naar goede gewoonte zijn we weer een paar kilometer gaan mountainbiken.
Marc wou nog eens graag op verplaatsing gaan, want sinds zijn tweede carrierepoging zijn we enkel rond de kerktoren in Maasmechelen blijven fietsen.
Een goed excuus dus om eens richting Houthalen-Helchteren te rijden, om 9u de mountainbikes in de (nieuwe) bikerbus gestopt, na wat "taffelen" om ze op een goede manier vast te kunnen maken, zijn we met ons drie richting Kelchterhoef vertrokken. De drie musketiers van dienst waren Marc, Rudike en Rudi. Onze overige vrienden gingen "op de baan" fietsen.

Vertrekpunt van onze route is het kleinschalige familiaal vakantiecentrum "De bosberg", deze vormt samen met de recreatieparken Kelchterhoef, Molenheide en het Staatsna­tuurreservaat Tenhaagdoornheide de parels van het Park Midden Limburg. Met de natuur en recreatiemogelijkheden in de buurt is het een trekpleister voor de "actieve rustzoeker". (deze zin komt regelrecht uit de boekskes!)

Op het bord even gekeken welke routes we konden rijden, blauw en groen kwam uit op een 20km, dus dat was meer als goed te doen.

De foto hiernaast toont de lussen die we zouden rijden.

Via een gele verbindingsroute kwamen we al snel de blauwe pijltjes tegen. We reden door een prachtige omgeving met veel afwisseling tussen bos, heide en vooral zand ! Na ongeveer 8km hadden we een pijltje moeten zien dat ons langs de groene route wees, maar helaas heeft niemand van ons dit gezien en zijn we dus onwetend blijven fietsen op de blauwe route. Een kilometer of 4 verder komen we, volgens ons dan toch, op de eerste splitsing terecht (op de kaart hierboven de meest linkse splitsing, maar dat is dus de tweede) en zonder twijfelen volgen we daar de groene pijltjes. Zoals u kan zien op het kaartje sturen deze pijltjes ons gewoon terug naar de echte allereerste splitsing, daar aangekomen voelde Marc en ik dat er iets niet goed was, op dit punt waren we precies nog al eens geweest ! Dan maar besloten om dat deel van de route maar in omgekeerde volgorde af te leggen om zo terug bij de bikerbus uit te komen. We hebben nog een tijdje nagepraat over waar het kon misgelopen zijn, maar geen enkele theorie wat aangehaald werd was juist. De echte reden vond ik in de gps, we hebben een splitsing gemist. Al bij al was het mede dankzij het mooie weer en de prachtige omgeving een heel mooi ritje, we gaan zeker een keertje terug om de lus volledig uit te rijden.

Route-rapport:

1. Afstand: 27 km
2. Fietstijd: 1u50
3. Gemiddelde snelheid: 18,2 km/u
4. Maximum snelheid: 32,3 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2 (door de zand)
6. Technisch (1-5): 2 (door de zand)

Hieronder ziet u de lus die wij hebben gereden.

Kelchterhoef

Tot de volgende !!!

Zonnig tourke

Dinsdag kreeg ik al honderden (fan)mails met de vraag waar het verslag bleef van afgelopen zondag. Er zaten zelfs mails tussen met de vraag als we nog bestonden. Awel, the blackforxkes zijn nog altijd alive and biking. Het is gewoon door omstandigheden dat het verslagje enkele dagen later is.

Zondag was dus weer bikedag. Door alweer omstandigheden zijn we in de namiddag gaan bosbujjelen. En ook weer door omstandigheden hadden we allebei de korte broek aan en een truike met korte mouwen.

Rudi-ke kon alleen in de voormiddag en had ook veel last van de pollen in de lucht, dus hij ging niet mee. Van Dirk en Stefan hadden we niks gehoord, dus de oprichters van de blackforx gingen alleen op pad.

Tegen 13u was ik bij villa Gerets - Verpoorten (met spik-splinternieuw terras, gelegd door vakmannen) en had totaal geen idee waar we naar toe zouden gaan. Rudi stelde voor om zomaar ergens naartoe te rijden en we zullen dan wel zien waar we uitkomen. Zo gezegd zo gedaan. De ringlaan opgereden om dan aan het Schuttershof het bos in te vlammen (lees slenteren). Dan het fietsenpad overgestoken om een lange maar lichte beklimming in te zetten richting "de speeltuin". Eenmaal boven ging het dan naar het hoogste punt van Maasmechelen (ongeveer 104m boven zeeniveau) om daarna de trapjes naar onder te nemen tot aan de salamander.

Ondertussen had ik tijd genoeg gehad om na te denken waar we overal naartoe konden gaan en ik had al iets uitgedokterd. We gingen tot aan het stationnetje van Eisden om dan langs het oude treinspoor te gaan tot aan de pittige beklimming naar Dilsen. Deze beklimming genomen om dan even op een plateau te blijven rijden om zo de zanderige afdaling te pakken terug richting het Mechels bos.

Ik wou absoluut de single-track afdaling van aan de Walkro nog eens nemen. Dus moest er eerst geklommen worden. We hebben dan een single-track beklimming genomen die we enkele weken geleden met Stefan en Dirk ook hebben gedaan. Daarna zoals ik het wou de afdaling vanaf de Walkro. Tegen 32 à 33 km/u naar onder vegen, heerlijk. Deze afdaling is eigenlijk geen stijle afdaling, het is meer vals naar onder. Ge moet eigenlijk constant bijtrappen.

Van hieruit terug naar het stationneke van Eisden. Hier heeft Rudi getrakteerd op een heerlijk verfrissende cola. Even een terrasje doen kan geen kwaad met dit mooie weer.

Na het colaatje ging het dan weer naar de Salamander. Over de McAdam (asfalt) tot aan de beklimming naast "de speeltuin". Hier snel even tot boven gevlogen (dat kwam door die magische cola) om dan verder te bujjelen tot aan het ecoduct. Hier dan de technische afdaling genomen om dan richting huiswaarts te keren.

Zoals ge ziet, of kunt lezen, zijn we nog altijd alive and biking. De inspiratie is misschien een beetje zoek, dat komt waarschijnlijk door die dekselse aswolk uit Ijsland.

Bij deze wil ik ook Skippy nog feliciteren met zijn 30ste verjaardag vanwege the blackforxkes.

Bij deze, Skippy: geproficiateerd met uw 30ste verjaardag. Maak u al maar klaar voor een heftig feestje volgende week vrijdag en maak dat ge genoeg bier in de brak hebt.

Ziezo, ik ga het hierbij laten. Enkel dit nog:

Route-rapport:

1. Afstand: 30,50 km

2. Fietstijd: 1u45

3. Gemiddelde snelheid: 17,38 km/u

4. Maximum snelheid: 37,59 km/u

5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2

6. Technisch (1-5): 1

Maasmechelen & Dilserbos

De mazzel

Paasmaandag

Normaalgezien kunnen we het niet, we zouden het misschien wel willen kunnen, maar in de normale dagdagelijkse omstandigheden is het niet mogelijk. Alhoewel, niet mogelijk is veel gezegd, het is niet mogelijk op het uur dat we het normaal doen, maar later op de dag zou het wel kunnen. Het is te zeggen, als we na het dagelijks werk niet te moe zijn om het nog te doen. Voor diegene die aan de voorgaande zinnen geen begin of einde kunnen knopen en normaalgezien bij het lezen van onze blog wel alles perfect (of toch bijna) kunnen volgen of snappen, het gaat erover dat we op maandag zijn gaan mountainbiken ipv op zondag en wel om de volgende reden...
Alhoewel onze oudste zoon al bijna 10 jaar is, vond hij dat de paashaas toch nog mocht langskomen dit jaar, dus kon ondergetekende zondagmorgen om 8u00 zijn beste paashaastenue aantrekken en vrolijk (want zalig mogen wij niet zeggen, alleen de paus mag dat) huppelend de door het paaskonijn (of hoe noemt ge een vrouwelijke paashaas) aangekochte geverfde paaseieren gaan verstoppen in de tuin. Een leuke bedoening al zeg ik het zelf, maar zeer belastend voor de knieen al dat huppelen. Anyhow, zondag gaan mountainbiken zat er dus niet in, ik was trouwens niet de enige die paasverplichtingen had, Marc moest zijn eitjes ook nog (laten) rapen...
Daar pasen dit jaar op een zondag viel en bijgevolg paasmaandag op een maandag, zijn we dan maar op maandagvoormiddag gaan mountainbiken. "We" was in dit geval Marc, Ronny en ikzelf. Dirk zat met paasmaandagverplichtingen, Rudike zat ergens aan de Belgische kust met zijn sleurhut (caravan voor de hoger begaafden) en Stefan kon enkel in de namiddag. Point Zero was weeral de Salamander, ik heb zo de indruk dat deze plaats voor heel veel sportbeoefenaars "point zero" is, vandaag stonden er buiten de gebruikelijke wandelaars, johnny nordic walkers en fietsers ook een hele kudde paarden met ruiters...wegblijven van die handel zeg ik altijd...
Tegen 10u00 vertrokken we richting het stationneke in Eisden om zo richting Dilserbos te biken. Alles verliep zeer vlot en in notime waren we in Eisden. Hier een stukje de rode route gevolgd en in plaats van het spoor over te rijden zijn we rechtsop gereden tot we aan de boslaan uitkwamen. De Boslaan overgestoken om de rode route van het Dilserbos te verkennen, het was al weer een hele tijd geleden dat we deze route nog eens gedaan hadden, maar de meeste stukken kon ik mij nog herinneren. De rode route is een heel fijn en afwisselend, enige minpuntje zijn de beklimmingen met trappen in het begin en ook helemaal op het einde.
Eenmaal de rode route afgewerkt terug de Boslaan overgestoken en Marc gevolgd, hij wou nog richting Litsberg rijden en van daaruit de singletrack achter de Walkro meepikken. Ik weet niet of het de Litsberg was, maar een berg was het alleszins ! Amai! Ronny Cancellara had er minder moeite mee blijkbaar, hij had een aparte techniek om bergop te rijden, aan de voet van de berg langzaam beginnen (ik reed achter hem en stond bijna stil), diep ademen, longen vullen en dan als een raket naar boven...ge moet het maar kunnen, ik neem liever een aanloopje als ik bergop moet...
Desalnietteplus zijn we nog bven geraakt, van daaruit hebben we eigenlijk de beklimmingen een beetje gemeden, we zijn in de buurt van de Walkro geweest, maar de singletrack hebben we niet gedaan. Gewoon langs het spoor terug naar Eisden station en van daaruit een welverdiende "cooling-down" over de fietsweg terug richting startlijn. Een geslaagde rit, een beetje op de limiet gereden zo na 4 maanden inactiviteit...

Route-rapport:
1. Afstand: 35,8 km
2. Fietstijd: 2u11 min
3. Gemiddelde snelheid: 16,43 km/u
4. Maximum snelheid: 36,7 km/u

5. Moeilijkheidsgraad (1 -5): 3 (door de toch wel zompige ondergrond)

6. Technisch (1 -5): 3

Voor de aandachtige lezer, we hebben sinds het vorige verslag ook een nieuwe site gevonden waar we onze tracks online kunnen zetten en aan u kunnen laten zien. Alleen is deze keer onze gps een paar keren uit gevallen in de woeste afdalingen, dus de resultaten kloppen niet helemaal. Volgende keer beter.

Dilserbos