Goed bezig

Vandaag alweer zondag en zoals de laatste 2 zondagen weer opleidingsdag van ons jeugdprodukt Dirk. Zijn broer Stefan was ook weer van de partij, zelfs Rudi en ik waren er ook weer (gek hé).

Traditiegetrouw zijn ik en Rudi bij Rudi thuis vertrokken, om daarna Dirk uit te halen. Ik wou iets meer door het bos rijden om tot bij Dirk te geraken, dus zijn we ipv over de ringlaan te rijden ergens voor het prinsenpark het bos ingevlogen. Al een klein beetje opwarming over single-tracks, ideaal. Maar plots kwamen we achter het prinsenpark uit, dus erg ver waren we niet opgeschoten. Ongeveer 100m terug waren we het bos ingereden, dus erg geslaagd was onze shortcut-weg niet.
Ondertussen waren we bij Dirk aangekomen. Ik druk op de bel en Pascale kwam open doen. Heel verontwaardigd keek ze mij en Rudi aan en zei: "Hoe, hebt ge Dirk niet gezien? Die is al weg." Amai, van motivatie gesproken bij onze Dirk. Die wacht zelfs niet meer op zijn leraren, goed bezig. Hij was al tot bij Stefan gefietst, dus wij ook maar die richting uit. En inderdaad, de Bollen-broers stonden al op ons te wachten. Nu waren we voltallig en konden we aan het echte werk beginnen.
Vandaag richting Dilsen. Eerst een leuk stukje vlak als opwarming voor de Bollen-broers, dan nog wat door het zand taffelen om daarna de eerste helling van de dag voor de wielen te krijgen.

Een lange, maar niet zo steile klim. Gewoon lekker soepel trappen of zoals de echte het zeggen: op souplesse. Toen Rudi, ik en Stefan boven kwamen, hebben we maar een tiental seconden op Dirk moeten wachten, goed bezig. Hierna volgde een lange afdaling over het losse zand. Het was heel geconcentreerd afdalen om de fiets onder controle te houden in dit losse zand. Af en toe een klein zwieperke naar links of rechts hoort hier bij. Maar met onze ervaring is dat geen enkel probleem (stoef stoef).... Dan nog een beetje op en af om dan de Boslaan over te steken en het Dilserbos in te vliegen. Normaal gezien volgen Rudi en ik de rode wandelroute, maar we hadden nu het commando aan Stefan over gelaten, die een andere route in het köpke had. No prob, Bob.



En het begon onmiddelijk goed. Een lang stuk vals plat (oftewel fake flat) dat geleidelijk aan overging naar een leuke klim. Rudi en Stefan reden volle gaas op kop, terwijl ik op het gemak bij Dirk bleef. Gewoon een kwestie om hem een beetje aan te moedigen en om het tempo te bepalen. En alweer is Dirk (met enige moeite) boven geraakt, goed bezig.

We gingen verder over een heuvelachtig parcour. Geen zware klimmetjes of moeilijke afdaling, maar constant een beetje op en af. Daarna volgde een lange klim. Op het laatste van deze klim is het juist alsof ge in een kuip rijdt. Eenmaal boven gekomen hadden we onmiddelijk een naam voor deze berg gevonden: "de koepberg", oftewel "de kuipberg".



Boven zijn we naar rechts gereden richting Opoeteren. Toen wilden we een wegje inslaan, maar Stefan was niet zeker als dit wegje wel vrij was. Want de laatste keer dat hij er geweest was, waren ze daar bomen aan het omzagen. Dus alles lag er vol met takken en halve bomen, we zullen het een Skippy-werf noemen. We gingen het er op wagen, maar na 100m was het al gedaan met de pret. Een volledige versperring van de weg. Retour dus en een alternatief gezocht. Een lange, brede afdaling waar we tegen 42,20 km/u naar onder vlamde. Toen even een stukje over de McAdam (asfalt) om daarna weer een stuk vals plat te nemen. We bevonden ons ondertussen ergens in de buurt van Huize lieve Moensens (of zoiets). Daarna linksop om de volgende beklimming aan te snijden. Een goed lopende beklimming waar Dirk zonder enige moeite in ons spoor bleef, goed bezig. Ondertussen hadden we ons weer in de afdaling gesmeten, om daarna even te vergaderen op een kruising welke kant we gingen nemen. Rechts of rechtdoor omhoog. We kozen voor de beklimming die recht voor onze neus lag. Een korte maar tamelijk steile, krachtige beklimming. Op pure power naar boven. En alweer is Dirk er in geslaagd om helemaal tot boven te fietsen, goed bezig. We krijgen alsmaar meer respect voor dit echte natuurtalent.

We zetten weer de afdaling in om zo terug op de parking van het Dilserbos uit te komen. Terug de Boslaan over en op naar de volgende helling. Weer zo een lange klim op souplesse met een zeer steil, verraderlijk stuk op het laatste. Hierna volgde een technische afdaling langs trapjes. Deze afdaling hebben ik en Rudi nog al eens gedaan, maar ook toen heb ik de voetjes aan de grond gezet. Ge rijdt hier in een diepe uitgeregende sleuf. En het is nogal bobbelig, dus één voetje uit de klikpedaal om zo een beetje beter de controle over de fiets te bewaren. Onmiddelijk na deze afdaling volgde de laatse beklimmning van de dag. Opnieuw was het zo een lang stuk dat ge met een kleine versnelling lekker soepel kunt nemen. Geen probleem dus voor mij, Rudi en Stefan. En blijkbaar is het ook al geen probleem meer voor Dirk. Want hij bleef op een respectabele afstand van ons lekker doorpeddelen. We hadden geen tijd om even te stoppen en op hem te wachten, want hij kwam onmiddelijk achter de struiken gevlogen om onze weg verder te zetten. Dus dan maar onmiddelijk de afdaling ingezet over boskiezel. Lekker steil naar beneden en u naar onder laten vallen als ene brik (baksteen). Dan nog een vlak stukje om zo uit te komen aan de Litzberg. Dan ongeveer 1km over de McAdam om op adem te komen en zo richting Walkro te vlammen.



En we zijn letterlijk over het glèèg (koer) van de Walkro gereden. Volgens mij moogt hier zelfs niet komen (we zijn er eigenlijk vrij zeker van), dus we voelden ons even illegale fietsers.

We hebben wel eventjes over den draad moeten kruipen om het terrein te verlaten. Snel nog eventjes over een single-track vlammen en we waren alweer aan het stationnetje in Eisden. Ondertussen zat Dirk al aan 28km ongeveer. Hij is echt wel GOED BEZIG. Dirk en Stefan reden naar huis en ik en Rudi deden hetzelfde, want ondertussen was het al 12u15 geworden en onze buikjes begonnen al te knorren.

Route Rapport:

1. Afstand: 40,60 km
2. Fiesttijd: 2u26 min.

3. Gemiddelde snelheid: 17,20 km/u

4. Maximum snelheid: 42,20 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1 t.e.m. 5): 3

6. Technisch (1 t.e.m. 5): 3

P.S. Vandaag was ook de laatste rit van mijne Rock Shox Dart 3, maar in de loop van deze week lezen jullie er meer over.

Baai baai, zwaai zwaai en tot in den draai....