Joske Pax

Zoals u waarschijnlijk al kon vermoeden aan mijn insteek in een vorig bericht, is het er afgelopen zondag niet van gekomen om op de mtb te kruipen, buiten het naar de bakker gaan om croissantjes met chocopasta te halen voor mijn gezin en een neefje die bleef overnachten. In de pap* z'n geval zal hij het ontbijt overgeslaan hebben en zich direct op het middagmaal hebben geconcentreerd (is maar een donkerblauw vermoeden natuurlijk). En dit voornamelijk omdat we zaterdag de vrijgezellendag hebben gehouden voor onze goede vriend Jos, en hij zal het zich nog lang herinneren ! (en wij ook)




* pap : zo noemen we ons regelmatig onder elkaar, Marc vertelt hier nog wel eens over.

Nieuwe Pedalen

Dankzij de talrijk uitstekende en goed gecamoufleerde boomstronken in de bossen van Rekem heb ik mij dus nieuwe pedalen moeten aanschaffen. Ik hoor u al hardop denken "wat hebben die boomstronken nu met z'n pedalen te maken?", wel ik zal het u uitleggen. Het is eigenlijk simpel, aangezien de boomstronk niet wou schuiven toen ik met een razende snelheid voorbij wou flitsen, knalde ik er met een luide "g@dv#!rd@mm#" tegenaan met mijn voet/pedaal. Gevolg : een pijnlijke dikke teen en een krakende pedaal (wat de pijn in mijn dikke teen nog pijnlijker maakte).
Heb in eerste instantie nog geprobeerd de pedaal nog te herstellen, maar helaas, het was te laat...
Woensdag dan maar naar de lokale fietsenboer geweest en mij onderstaande laten aansmeren.

Van elk 2 welteverstaan :



Heb er al een paar keer "getest" (en nog maar 1 keer op mijne smikkel gegaan) en ik moet zeggen, ik ben aangenaam verrast want ik dacht dat het moeilijker ging zijn. Van het moment dat we ze in de bos geprobeerd hebben denk ik er misschien heel anders over :-)
Laat ons hopen van niet !

Platten tuub in Rekem

Zondagmorgen, rond half 10... Alles klaar om te vertrekken voor een tochtje door de bossen. Eerst dachten we in Riemst onze kans te wagen, maar aangezien de route op internet maar 2% offroad aangaf zijn we van dat idee afgestapt.
Op naar Rekem dan, eens zien of er tussen al die bomen daar nog ergens een bos te vinden valt...En ja, er is nog wel degelijk bos te vinden in Rekem, een echt bos weliswaar, met de nodige singletracks die uitkomen op niets, met uitstekende boomstronken waar ge flink op kunt uitschuiven en waardoor ge serieus belachelijke bewegingen moet uitvoeren om toch maar op de fiets te kunnen blijven zitten, met roodkapje en de zeven boze wolven die vrolijk dartelend op zoek zijn naar het huisje van oma, met de nodige muggen en andere beesten (straks meer hierover) en met kleine scherpe steentjes die met alle gemak doorheen uw buitenband gaan om alzo uw binnenband te "ontluchten". Inderdaad, Marc had deze keer prijs (tussenstand 2-1 voor mij)...rond half 11 stonden we al zwetend een binnenbandje te vervangen.



Zonder het goed en wel te beseffen waren we op datzelfde moment 2 vogeltjes voor de kat, of beter gezegd, eersteklas doelgroep voor muggen en andere steekbeesten. Mijn benen staan vol met jeukende rode plekken op de meest onaangename plaatsen, mijn linker bovenarm lijkt nu op die van Schwarzenegger in zijn beginjaren, maar met de spiermassa aan de verkeerde kant, de achterkant dus. En jeuken dat dat doet!!
Mijn lief vrouwke is gisteren zelfs speciaal voor mij naar de apotheek gereden om daar de nodige zalfkes en spraykes te halen...ik moet zeggen, dat zalfke helpt wel...mijn arm neemt stilletjes aan zijn normale gespierde vorm terug aan (hahaha).
En de spray proberen we volgende zondag misschien uit, moeten we wel snel doorfietsen want het spul heeft een werkingstijd van amper 8 uur...
Alhoewel, zaterdag is het vrijgezellendag-feest-avond van een goede vriend van ons...we zullen zien en jullie zullen lezen ;-)

Track hier te downloaden (Garmin .gdb).

Legendarische zin

Ik (Marc) wil toch even een woordje uitleg geven bij de zin die Rudi omschreven heeft. Het gaat namelijk om de zin "hubste nog gèt krach".
Voor diegene die geen maaslands verstaan, zal ik deze zin even heel professioneel vertalen.
De vertaling: heb je nog wat kracht.

Awel, hoe is dit nu ontstaan? Op zondag 8 juni waren we aan het knallen (met onze Cubes) op de Mechelse heide. De GPS was ingeladen met een route die iemand anders daar al had gereden.
Toen deze rit erop zat, hadden we besloten om gewoon nog wat rond te rijden in dit toch wel mooi gebied. De GPS weer aangezet om de route op te nemen, om daarna via de computer aan te passen en zelf een mooie route te maken om op het internet te gooien.
Nu, wij komen hier regelmatig en kennen het gebied redelijk goed. Juist Rudi herkent zich niet altijd terug in de bos. Als ik hem dan zeg "hi-j zien vèr al ins gewèès", dan zegt hij altijd "dat zou kènne, dat liek hi-j allemoal opein". Dus ben ik op kop gaan rijden en Rudi had zich in het wiel gezet (amai, een professionele term, goe bezig).
Eerst een beklimming gedaan die we uit onze broekzak kennen, dan een stukje vlak om dan een single-track te nemen die constant op en af gaat (lichtjes, maar ge moet toch trappen hé).
Ik wist dat daar in de buurt een heel steile afdaling en daarna een heel steile beklimming lag. En als ik zeg "steil", dan bedoel ik ook steil. En met in het achterhoofd de gedachte dat klimmen niet echt de favoriete bezigheid is van de Ruud.....
Dus ik zeg tegen Rudi: "Rudi, hubste nog gèt krach?"
En Rudi antwoordt heel fris: "Joa joa".
Wij dus die steile afdaling genomen. Ondertussen vraag ik aan Rudi: "Weet ge waar we zitten?"
Waarop Rudi nog frisser antwoordt: "Nee".
Dan een stukje vlak en daarna het steilste stuk van heel de Mechelse heide, denk ik.
De juiste versnelling genomen en dan maar trappen. Toen ik boven was, heb ik een paar seconden op Rudi moeten wachten (een stuk of 8). En het eerste wat er uit Rudi zijne mond kwam toen hij bij boven kwam was: "Miljaar, nu weet ik waarom gij vroeg als ik nog wat kracht had".
Dus als ik voortaan weer eens deze nu al legendarische zin uitspreek, weet Rudi al hoelaat het is.

Nog even een tip: Wil je deze zin ook gebruiken, moet je wel zeker zijn dat je nog adem hebt en dat je nog genoeg 'krach' hebt in de benen. Anders maakt ge u ferm belachelijk.

Op naar Genk

Vandaag alles bij elkaar geraapt (materiaal bedoel ik dan, de moed was er al) en richting Genk gereden voor de Bloso tour die start vanaf het (nieuwe) Bloso-centrum "Kattevenia". Op voorhand hadden we de route ingeladen in de gps en dat bleek later op sommige punten verdomd handig.

Het is een zeer mooie, redelijk vlakke route die vlot te rijden is. Enkele mooie technische stukjes en de nodige modderpoelen ontbreken zeker niet (zelfs eentje gehad waar ik tot onder aan mijn kuiten in 't water stond wegens een geblokkeerde ketting, gewoon midden in modderpoel, stil, stop, geen centimeter verder meer met als gevolg de rest van de rit natte voeten). De track laat de terril, zoals ze spreekwoordgewijs zeggen "links liggen", maar in dit geval was het dus "rechts liggen". Marc sprak zelfs toen hij de terril zag de onheilspellende woorden uit "Rudi, hubste nog gèt krach?", waarop ik gestaag antwoorde "joa, joa", maar diep vanbinnen dacht van "och god, er és weer gèt van plan, ver goan aafzéén!". Want meestal als 'm dat zegt heeft 'm een leuke klim in petto, maar vandaag bedacht hij zich gelukkig op 't laatste moment. "Oef, maar volgende keer "pakken" we'm, zeker weten !"

Een paar kilometer voor de terril, aan "den Esser" zoals ze zeggen, hebben we nog rechtsomkeer moeten

maken... ...het bordje wees namelijk naar een hoge berg grond die er vermoedellijk niet heeft gelegen toen ze de bewegwijzering aanbrachten.

Al bij al een zeer geslaagde rit.




(Foto's gemaakt met Nokia 6230i wegens het weer vergeten zijn van een fototoestel)
Track hier te downloaden (Garmin .gdb)

Oh ja, wij "stretchen" ook na het fietsen ! Hier vakkundig gedemonstreerd door Marc.

Bijbenen Deel 2

Naar jaarlijkse traditie zijn we ook dit jaar op volleybal-hoogtestage geweest (jaja, we spe(e)l(d)en ook allebei volleybal, de ene al wat beter dan de andere, maar dat geheel ter zijde...) georganiseerd door een clubmaat van ons, genaamd "spekbollen". Het weekend was gepland op het laatste weekend van mei, en de reis ging naar Bastogne (Bastenaken dus), naar de gite genaamd "sur la falize". En jawel, de mountainbikes gingen mee ! Marc had de nodige info verzameld over mtb tracks in de buurt en ik had in alle haast via internet nog een Garmin Etrex Vista Hcx besteld om daarachter het noorden niet kwijt te geraken (en hij heeft dienst gedaan).
Het is echt een mooie streek om te fietsen/mountainbiken, we hebben ons dus ook uitgeleefd !

Ziehier de trackfile (Garmin .gdb)

Bijbenen Deel 1

Op 24 maart 2008 hebben we onze eerste (en momenteel nog enige) tourtocht gereden nl. de vt4-fietshappening te Genk. Het was koud, wit, slipperig en leuk !

Marc met mijn Makrobike en ik met mijn Cube.

Wat? Hoe? Waar? Wanneer?

Persoonlijk heb ik, Rudi is mijn echte naam by-the-way, altijd graag met de mountainbike gereden. Het begon al in mijn jeugdjaren...middelbare school bedoel ik dan. In die tijd een occasie azuurblauwe Trek 7000 gekocht met pa z'n centen (heb het wel terugbetaald) en hier al behoorlijk wat kilometertjes mee gemaakt.

Enkele jaren later staken andere interesses de kop op :-), mooie en lieve vriendin (ondertussen mijn mooie en lieve vrouw geworden), beetje later een zoontje, en het biken stond bijgevolg op een laag pitje, en met laag bedoel ik echt laag nl. onder in de (gemeenschappelijke) garage van ons appartement.
Op een dag (of nacht, dat weet ik niet) gebeurde het...mijn Trek werd gestolen...dagen lang ben ik er emotioneel kapot van geweest, ik kon het maar niet geloven. Omdat het leven al duur genoeg was, hebben we maar een mountainbike (tis de naam eigenlijk niet waard) in de Makro gekocht voor een paar euro. Maar het echt terug gaan mountainbiken kwam er niet van, de tijd en goesting was er niet en het vertrouwen in de makrobike (haha) was er al helemaal niet. Dat ding "zat" gewoon niet lekker.

En toen...augustus/september 2007, het begon terug te kriebelen (dat had misschien iets te maken met het feit dat ik in oktober jarig ben en iets moest verzinnen om op mijn verlanglijstje te zetten)...ik zei tegen mijn wederhelft "ik ga sparen voor ne mountainbike!", dus mijn lijstje voor mijne verjaardag was klaar : geld, geld, geld, geld en als ge echt niks anders weet geld dan maar.


Sneller als voorzien (einde oktober) had ik het nodige bij elkaar om en Cube Attention te kopen, een goed instapmodel leek mij, daar ik nog niet wist of de goesting zou blijven. Paar dagen moeten wachten en eindelijk was hij er, mijn (voornamelijk witte) Cube Attention. Een prachtig "machien" al zeg ik het zelf...en we waren weer vertrokken om de omliggende bossen onveilig te maken, het deed echt goed terug op een echte mtb te zitten, ik bloeide helemaal open (het is toegelaten om op dit moment een traan weg te pinken).



In dezelfde maand nog aan de praat geraakt met een goede kameraad van mij, laten we hem Marc noemen want dat is zijn naam, en hem vertelt van mijn recente aankoop (vroeger gingen we al eens samen mountainbiken) en ik merkte dat hij ook interesse had, dus stelde ik voor om samen nog eens te gaan rijden, ik op mijne Cube hij op mijne geweldige Makrobike (die ik voor de gelegenheid wel volledig terug in orde zou maken)...
Het duurde niet lang of we gingen iedere zondagvoormiddag mountainbiken, ongeveer 5 maanden lang (en zelfs een vt4-tourtocht van 30km) heeft hij het volgehouden met mijne Makrobike, daarna was hij zeker dat hij wou doorgaan met mountainbiken en kocht hij een Cube LTD Comp (April 2008).


Nu rijden we dus allebei op ne Cube en zijn zeer tevreden ! Voor ons mag het iedere dag zondagvoormiddag zijn :-)