Vandaag gingen ook nog 2 neefjes mee van Miriam, Dennis & Yves genaamd. Yves is al een keer mee gaan fietsen, voor Dennis was het zijn eerste keer. Zijn grootste bezigheid is voetballen bij de jeugd van KRC Genk (nota van Rudi : hij is onlangs geselecteerd voor de nationale ploeg voor de -17jarigen), maar dat is gewoon wat achtergrondinfo. Iedereen die mij kent weet dat KRC niet echt mijn favoriete ploeg is. Maar ja, als Dennis een goeie keeper is, zal hij ooit wel eens bij een echte en goeie club geraken (lees Anderlecht).
Voor zover het gestuik over voetbal, nu terug naar het biken. Dus toen ik bij Rudi stopte met mijn car ,die ik al 3 dagen moet starten met startkabels omdat mijn batterij naar de kl**en is, stond Rudi en The Blackforx-junior-team al klaar. We zullen vanaf nu Dennis & Yves omtoveren tot The Blackforx-junior-team (een beetje jeugdwerking hé). Allemaal lekker warm ingeduffeld, nog een beetje klommelen om de schoen-overtrekjes aan te krijgen en we konden vertrekken.
In onze opwarmingszone (de Ringlaan) hebben we snel even besproken hoe en waar we gingen rijden, en toen waren we volledig klaar om het bos in te duiken. Maar juist voordat we het bos in reden kwamen de flikken eventjes naast ons rijden om ons erop te wijzen dat we op het fietspad moesten rijden. Ik en Rudi reden op de gewone weg, terwijl Dennis & Yves, braafjes en zoals het hoort, op het fietspad reden. Ik heb toen maar snel mijne arm naar links uitgestoken om teken te doen dat we hier links afgingen, het bos in. En toen was het goed voor de flikken en reden ze gewoon door. Hebben die mennekes niks anders te doen op een zondag voormiddag dan wat fietsers te ambeteren.
Aan de ringlaan zijn we dus het bos ingedoken en tot aan de salamander gereden. Hier zijn we dan de weg overgestoken en hebben de rode wandelroute gereden. Alles was knoerhèl bevroren, dat zorgde dus voor een redelijke hoge snelheid. Het was juist alsof je op het asfalt aan het rijden was. Het enige gevaar was dat je je evenwicht kon verliezen bij enkele bevroren moddersporen en dan charmant op uwe smikkel kon gaan. Dat is gelukkig niet gebeurd, want de gevolgen van zo'n val kunnen best zwaar zijn. Gebroken beenderen, schouders uit de kommen, peelen uit de neus, enz.......
Onderweg zijn we Davy Kortleven ook nog tegen gekomen. Die was daar ook wat aan het bujjelen. Eigenlijk was hij onderweg naar het clublokaal om dan van daaruit met een hele groep te vertrekken. Maar Davy het streverke nam er nog snel even een lekkere opwarming bij.
Op deze rode route ligt op het laatste een leuke beklimming en hier had Dennis het toch wel moeilijk. Hij is moeten afstappen, maar dat is helemaal geen schande. Hij heeft ook niet het materiaal dat wij hebben. Ik vind dat hij als 16-jarige fantastisch goed heeft gereden. Ik denk niet dat er veel van die 16-jarige mannekes zijn die ons zo kunnen volgen.
Na de rode route zijn we weer de weg overgestoken aan de salamander en hebben nog enkele leuke stukjes gedaan. Ondermeer ook de höbste-nog-gèt-krach-beklimming. Deze beklimming heb ik er gewoon bijgenomen als revanche op Yves. De vorige keer toen Yves meeging, zat deze beklimming er ook bij. Toen ben ik niet boven geraakt en Yves wel. Nu had Yves het aan zijne rekker, hij moest te voet verder terwijl ik boven al op mijn gemak aan mijne isostar zat te drinken. Nobody beats me twice on my own hill.... Ik denk dat Rudi net hetzelfde dacht als mij. Hij was deze keer ook voor Yves boven en zonder af te stappen. Gewoon in ene ruk tot boven (van deze helling moet ge toch eens een foto nemen, Rudi).
In deze diepvriestemperaturen hebben we toch weer mooi ons tourke gedaan. Een mooie 30 km op de teller, 0° op de temperatuurmeter ondertussen en we moesten zelfs onze fietskes niet poetsen omdat de modder bevroren was. Wat wil je nog meer ?????
Ziezo, dit was het alweer. Tot dinsdag, want dan wordt er weer gefietst (normaalgezien). Het laatste tourke van 2008.
Salut de kost en de wind vanachter.
0 reacties:
Een reactie posten