Na 2 weekends van inactiviteit zijn we nog eens een tourke gaan doen met onze fietskes. 2 weken geleden zijn we na een 14-tal kilometer moeten stoppen wegens mechanische pech. En vorig weekend had Rudi een heeeeeeeeeeeeeeeel zwaar weekend. Nee nee nee, hij is niet in de Jupiler, Cristal Alken, Stella Artois, Maes, Pax, La Chouffe, blonde Leffe, Westmalle, West-Vleteren, Orval, Chimay, Grimbergen, Hoegaarden, Duvel (of weet ik welke bieren allemaal) gevlogen. Hij moest de nacht van zaterdag op zondag een muziekinstallatie gaan afbreken. Na de mountainbike is het verhuren van licht- en geluidsinstallaties zijn 2de hobby (of is nu juist andersom). En het was een late geworden voor hem. Of beter nog, ne vroege geworden. Toen hij rond de middag opstond, voelde hij zich niet zo lekker. Dus hadden we ons een dagje vrij genomen. En eerlijk gezegd was dat nog niet zo'n ramp. Want wat er vorige week uit de lucht kwam gevallen, was niet van de poes. Als we waren gaan fietsen dan waren we zo blauwe als een smurf terug gekomen. Sneeeuw en koud, en als ge dan op een fietske zit zonder chauffage, dan hebt ge heel snel de kleur van een smurf. Dus was ik allang blij dat ik in mijne zetel zat, naar de tv te kijken, met de verwarming op 21.
Nu over naar het afgelopen weekend. Tourtocht in Boxbergheide (Genk). Toen ik 's morgens opstond hoorde ik de regen al vallen op het veluxraam. Ik dacht bij mijn eigen: "Miljaar, 't is toch niet waar zeker hè". Snel naar onder gelopen om naar de buitentemperatuur te kijken op ons Hightech-verwarmingskastje. Die was +3°. Ik begon al na te denken wat ik allemaal ging aandoen. En ik kwam al snel tot de conclusie dat ik toch maar een trui extra ging aandoen. Snel een ontbijt achterover gezwierd (want ik had mij eigenlijk een klein beetje verslapen), kleertjes aan, alle klommelen bij elkaar gezocht (drinkbussen, helm, handschoenen,....), snel nog wat gewicht afgooien in de w.c. en toen was het tijd om te vertrekken. 9u10 in de bikerbus gesprongen en op naar Genk. We waren nog maar 1,5 km van huis en we konden ons al omdraaien. De weg was verspert door een ongeval op de Daalderdijk. Even in detail treden: een grijze Mercedes E-klasse, van ongeveer 10 jaar oud, had de 24ste verlichtingspaal (als ge van Meeswijk naar Stokkem begint te tellen), om gereden.
Genoeg gezeverd. Uiteindelijk zijn we dan toch in Genk geraakt. Alles uitgeladen, snel even inschrijven en de fiets op. Het was alweer zeer fris aan de vis. Gelukkig geen ijs aan de pladijs of sneeuw aan de meeuw. Maar het waren eigenlijk alleen de benen die in het begin nogal koud aanvoelden. Na een opwarming van 2km over het asfalt konden we aan het echte werk beginnen. In het begin viel het nog reuze mee. De ondergrond was goed berijdbaar, nog niet te veel taffelaren voor ons. Maar hoe langer we onderweg waren, hoe vettiger het werd. Er waren zelfs modderstroken bij waar we toch zeker 7 à 8 cm in de modder wegzakte. En dan maar volle petrol trappen. Hi-j trapste diech het lempke oet. Ik zeg nog tegen Rudi: "Geef mij dan toch maar een beklimming van een 3km in de ardennen". Waarop Rudi zegt: "Yeah right".
Na ongeveer 20 km volgde dan de beklimming van de terril. Die lag er uiteraard ook heel vettig bij. Maar we hebben de bult van Genk toch alweer overwonnen (en dat al voor de 2de keer).
Dus onze hoogtestage in La Roche is toch niet voor niets geweest.
Hoelanger de rit duurde, des te moeilijker dat ook de versnellingen gingen macheren. Ik heb toch een paar keer ferm gevloekt op dat ding (den drailleur bedoel ik daar mee). Rudi heb ik niet horen vloeken, maar volgens mij heeft hij toch ook een paar keer in zijn eigen liggen vloeken.
Op het einde van de rit hadden we toch alweer mooi 37 km op onze teller en 5kg modder aan onze broek.
Nu over naar het afgelopen weekend. Tourtocht in Boxbergheide (Genk). Toen ik 's morgens opstond hoorde ik de regen al vallen op het veluxraam. Ik dacht bij mijn eigen: "Miljaar, 't is toch niet waar zeker hè". Snel naar onder gelopen om naar de buitentemperatuur te kijken op ons Hightech-verwarmingskastje. Die was +3°. Ik begon al na te denken wat ik allemaal ging aandoen. En ik kwam al snel tot de conclusie dat ik toch maar een trui extra ging aandoen. Snel een ontbijt achterover gezwierd (want ik had mij eigenlijk een klein beetje verslapen), kleertjes aan, alle klommelen bij elkaar gezocht (drinkbussen, helm, handschoenen,....), snel nog wat gewicht afgooien in de w.c. en toen was het tijd om te vertrekken. 9u10 in de bikerbus gesprongen en op naar Genk. We waren nog maar 1,5 km van huis en we konden ons al omdraaien. De weg was verspert door een ongeval op de Daalderdijk. Even in detail treden: een grijze Mercedes E-klasse, van ongeveer 10 jaar oud, had de 24ste verlichtingspaal (als ge van Meeswijk naar Stokkem begint te tellen), om gereden.
Genoeg gezeverd. Uiteindelijk zijn we dan toch in Genk geraakt. Alles uitgeladen, snel even inschrijven en de fiets op. Het was alweer zeer fris aan de vis. Gelukkig geen ijs aan de pladijs of sneeuw aan de meeuw. Maar het waren eigenlijk alleen de benen die in het begin nogal koud aanvoelden. Na een opwarming van 2km over het asfalt konden we aan het echte werk beginnen. In het begin viel het nog reuze mee. De ondergrond was goed berijdbaar, nog niet te veel taffelaren voor ons. Maar hoe langer we onderweg waren, hoe vettiger het werd. Er waren zelfs modderstroken bij waar we toch zeker 7 à 8 cm in de modder wegzakte. En dan maar volle petrol trappen. Hi-j trapste diech het lempke oet. Ik zeg nog tegen Rudi: "Geef mij dan toch maar een beklimming van een 3km in de ardennen". Waarop Rudi zegt: "Yeah right".
Na ongeveer 20 km volgde dan de beklimming van de terril. Die lag er uiteraard ook heel vettig bij. Maar we hebben de bult van Genk toch alweer overwonnen (en dat al voor de 2de keer).
Dus onze hoogtestage in La Roche is toch niet voor niets geweest.
Hoelanger de rit duurde, des te moeilijker dat ook de versnellingen gingen macheren. Ik heb toch een paar keer ferm gevloekt op dat ding (den drailleur bedoel ik daar mee). Rudi heb ik niet horen vloeken, maar volgens mij heeft hij toch ook een paar keer in zijn eigen liggen vloeken.
Op het einde van de rit hadden we toch alweer mooi 37 km op onze teller en 5kg modder aan onze broek.
Saluukes en tot in den draai....
0 reacties:
Een reactie posten