Nu, 40 km in de bos is niet niks (sommige beweren dat dat maar weinig is, maar die kennen niks van duiven melken) en omdat we in de zomerperiode maar weinig op het fitske (een beetje dialect kan geen kwaad) hebben gezeten, hadden we woensdag een trainingsritje op de weg ingelast. 30 km aan een gemiddelde van 27km/u dat moest volstaan om de bult van Genk te overwinnen.
Zaterdagavond met Joke, Rudi en Miriam, Kristof en Kristel en Christine gaan eten in Hasselt. Want een goede voeding is goed voor de kracht in de beentjes. Dus hebben we ons buikje goed vol geduwd met vanalles lekkers (gegrilde ossehaas, varkenshaasje, reuze gamba's, gegrild vlees op eene stek,...). Lekker lekker. Een paar pinten en een Duvel dat moest volstaan voor de power.
Rudi had zijn verstand gebruikt en alleen maar cola gedronken, maar nu was hij diegene die nadorst had en ik niet.
Zondagmorgen een paar croissantjes, de fiets op het rekje en volle gaas naar Maasmechelen om Rudi op te pikken.
In Helchteren aangekomen had ik direct door voor welk goed doel wij gingen fietsen. De start vond plaats aan de Don Bosco-school. We reden de parking op (een voetbalplein van de school) en zag meteen dat het niet om een goed doel ging, maar om een paar goede doelen (een stuk of 6). Die palen waren zo beroest (snotsrot ja) dat als ge er een "neut" met de bal op zou geven, die prullen direct op de keeper zijne "tuitel" zouden vallen. Dus de school heeft nieuwe doelpalen nodig dachten wij dan.
De fitskes weer van de rek afgehaald en op naar de inschrijving. Dat was zo gebeurd en toen konden we vertrekken. We waren nog maar een 500 m vertrokken als Rudi zijn remmen dicht kneep en al eens lekker moest gaan wildplassen (dat komt door die cola hé...Duvel-rules).
Wildplassen is niet echt aangeraden voor vrouwen. Want stel u voor dat daar netels staan, dan kan dat enkele uren jeuken aan het poepje. Maar gelukkig hadden we nu de vrouwen niet bij.
Rudi had alles terug veilig op zijn plaats gestoken en dus konden we echt vertrekken. We reden al direct bij de mensen door de "mosem", dan de makkedam op en zo naar het bos. Bijna allemaal single-tracks met heel veel ontblote boomwortels. Wreed ampetant als ge het mij vraagt. Voor ge het weet ligt ge op uwe smikkel. Dat is gelukkig niet gebeurd (super-bikers hé...hihihi).
Na een 22 km door het bos hebben geknald kwam de bult van Genk alsmaar korter en korter.
Juist voor de beklimming eventjes gestopt om ons nog even vol te tanken met Isostar en dan maar volle gaas. Rudi moest eventjes lossen, ik was al genaderd tot bij 2 voorgangers. Daar ben ik eventjes in het wiel blijven hangen tot ik een plaatsje had gevonden om ze te passeren (bujjelère). Ik was die 2 voorbij geschoten, toen keek ik eventjes achterom waar Zero bleef, en als bij wonder zat hij alweer bijna in mijn wiel. Sterk gereden van de jong. Het laatste stukje van de beklimming was echt zwaar. Zo steil, dat het onkruid er scheef op groeit. Man man man, wat was dat.
Boven op de berg werden er nog een paar leuke kiekjes gemaakt...
...en dan in vrije val naar onder. En zo kon onze terugweg naar Helchteren beginnen.
In totaal kwamen we uit op 44km en 2u27 minuten hard labeur.
Zeer geweldige route, zelfs beter dan de route van Genk zelf. Hier komen we nog wel eens terug, want het gps'ke was ook van de partij en dan kan je die route gemakkelijk nog eens narijden.
Track is hier te downloaden (Garmin .gdb)
Zo, wij hebben ons steen(puitst)je bijgedragen voor het goede doel en ondertussen hebben we alweer wat meer kilometertjes in de beintjes. De groe(n)ten........ knor knor
Cu-be or not cu-be, that's the question
0 reacties:
Een reactie posten