Vandaag gingen we gewoon weer met ons 2 op pad. Kristof had de ardennen al verlaten gisteren avond. Hij moest vandaag weer gaan werken (hij had vroeger maar beter moeten leren). Allez, als ge dat werken kunt noemen natuurlijk. Ik vind het meer gewoon aanwezig zijn op school en de kinderen ambeteren.
Onder het motto: “Save the best for last” zijn we naar Houffalize gegaan. Houffalize is het mekka voor de mountainbikers en we waren toch in de buurt. Alle klommelen bijeen gesmeten en op naar Houffa. We hadden redelijk snel de startplaats gevonden. We moesten alleen nog een route kiezen. Er zijn hier 6 routes met verschillende moeilijkheidsgraad en afstand. De vorige 2 fietsdagen zaten ook nog in de benen, dus we kozen voor de gulden middenweg. Het werd route 5, gemiddelde moeilijkheid en gemakkelijk berijdbaar stond er op het informatiebord.
Het begon al direct fijn. Bergop over asfalt. Na ongeveer 1,5 km doken we het bos in. Vanaf hier ging het constant op en af.
Door de regen die ’s nachts uit de hemel was gevallen, lag het parcours er verschrikkelijk zwaar bij.
Heel veel plassen water en dito modder. Na een zware modderstrook kwam een lichte afdaling en toen sloeg het noodlot toe. Ik hoor Rudi opeens roepen: “Wach effekes, mien ketting lik er aaf”. Ik stop en draai mij om en toen riep Rudi: “Oh neij, ze is euver”. Daar stonden we dan in het bos met een kettingbreuk. We zijn dan maar naar een hoofdweg gewandeld/gefietst. Rudi stelde voor dat ik al zou doorfietsen naar Houffalize, dan de bikerbus nemen en hem dan tegemoet te rijden. Ondertussen zou dan wel te voet doorkomen. Zo gezegd zo gedaan. Ikke dus in mijn eentje al fietsend over het asfalt naar Houffa en Rudi al wandelend. Na 30 minuten had ik de bikerbus bereikt en was ik Rudi tegemoet gereden. Hij was ondertussen ook al ver gevorderd. Gelukkig ging de weg hier en daar bergaf, dus kon hij gewoon op zijne fiets zitten en zich naar onder laten vallen. Zijne Cube ingeladen en terug naar La Roche.
Spijtig dat Rudi zijn ketting ons in de steek heeft gelaten op de laatste dag, maar zo een ramp is het niet. Sjaaj höbste altied wel (toevallig ook nog de lijfspreuk van Zero). De ketting zal snel weer hersteld zijn en kunnen we weer op pad gaan.
We hebben hier een zeer geslaagd verlengt weekend achter de rug en naar Houffalize komen we zeker en vast nog eens terug. En dan nemen we direct de spectaculairste route er uit.
Au revoir, salut en de wind van achter….
By Marc
Spijtig dat Rudi zijn ketting ons in de steek heeft gelaten op de laatste dag, maar zo een ramp is het niet. Sjaaj höbste altied wel (toevallig ook nog de lijfspreuk van Zero). De ketting zal snel weer hersteld zijn en kunnen we weer op pad gaan.
We hebben hier een zeer geslaagd verlengt weekend achter de rug en naar Houffalize komen we zeker en vast nog eens terug. En dan nemen we direct de spectaculairste route er uit.
Au revoir, salut en de wind van achter….
By Marc
Special thanx to :
- Mijn vrouwke Miriam die alles tot in de puntjes geregeld had, dikke Merci !
- Mijn schoonouders voor het boeken van dit fantastisch weekend (bij Reisbureau De Morgenster) als cadeau voor mijn 30ste verjaardag
- Marc & Joke, Kristof & Kristel, Christine en Brent, voor het meegaan en de flauwe zever :-)
De groeten,
Rudi
2 reacties:
Pap, graag gedaan. En ge weet, als er Wereldkampioenschap zeveren was, stond ik zeker op het podium bij de eerste 3.
Graag gedaan pap! Het is zeker voor herhaling vatbaar!
Een reactie posten