Vandaag gingen we route 1 rijden. Op het internet had ik gelezen dat dit de beste route van La Roche was. Dus we konden ons aan het één en ander verwachten.
Eerst weer een stevig ontbijt geconsumeerd, even nog een kleine rustperiode genomen en rond 11u15 op onze knalmachines gesprongen naar La Roche centrum.
In het centrum tussen de apotheek en de kerk rechts direct omhoog. En ferm steil omhoog. 1,5km over het asfalt en dan het bos in.
Dit was de Col de Haussire. Boven aan het gele bord aangekomen hadden we al ongeveer 4km geklommen en zaten we op een hoogte van 495m.
We waren blij dat we boven waren en dachten al aan de afdaling. Maar ging ons ferm tegen onze kl**en. Van hieruit hebben we nog moeten klimmen tot op 550m hoogte. Het was zeer zwaar, maar de uitzichten waren fenomenaal. De foto’s liegen er niet om.
Maar de afdaling bleef in ons kopke zitten en we werden op onze wenken bediend. Een zeer spectaculaire afdaling. In het eerste gedeelte werd er een hoge snelheid gehaald, maar toen kwamen de fucking boomwortels.
Remmen dicht dus en tikken van de ene wortel naar de andere (yes yes, gisteren was dat ook al het geval). Maar het waren niet alleen de wortels die we voor de wielen kregen, ook dikke stenen lagen in (of op) de weg. Het was gewoon weg een fantastische afdaling met een technisch stukje erbij.
Remmen dicht dus en tikken van de ene wortel naar de andere (yes yes, gisteren was dat ook al het geval). Maar het waren niet alleen de wortels die we voor de wielen kregen, ook dikke stenen lagen in (of op) de weg. Het was gewoon weg een fantastische afdaling met een technisch stukje erbij.
Het komt nog goed met mijne techniek. Rudi zijne techniek is al fantastisch. Ja, en Skippy zijne techniek, daar zien we niet veel van. Want wij rijden altijd van voor en moeten dus meestal wachten op de zoon van Joske Pan(z)(t)ani. Maar goed, terug naar de werkelijkheid. Na deze afdaling moesten we naar links, onmiddellijk rustig bergop. Na 500m lag de beklimming alweer achter ons gat en toen kwam iets geweldig. Een fantastische steile afdaling. Dat was daar zo steil dat de remmen volledig dicht geknepen waren en met onze buik plat op het zadel lagen. Dit heb ik, op dat jaar dat ik nu aan het biken ben, nog nooit meegemaakt. Echt geweldig, hier voor doet ge het gewoon. Helemaal onderaan mochten we door een beekje fietsen, net zoals in ons beekjes tourke in Maasmechelen.
En dan weer steil omhoog. Tot op de laatste 30m hebben we kunnen fietsen, toen moesten we echt van de fiets. Het deed wel een beetje pijn in ons hartje dat we niet tot boven zijn geraakt, maar de beentjes deden nog meer pijn.
Na een modderstrook kwamen we terug op het asfalt. Even tijd om te recupereren dus. Maar dat was van korte duur. Het ging hierna nog constant op en af, met redelijk op het laatste nog een steile helling. En de vermoeidheid kwam al ferm opspelen. Gewoon op souplesse naar boven dus. En als toetje nog een snelle afdaling met op het einde een plas water om af te koelen.
De commentaren op het internet klopte dus wel degelijk. Echt een geweldige route. Heel zwaar, dat wel, maar als ge daar niet tegen kan, moet ge niet op een mtb kruipen.
27 km afzien van begin tot het einde, dat is een juiste samenvatting van deze route.
De commentaren op het internet klopte dus wel degelijk. Echt een geweldige route. Heel zwaar, dat wel, maar als ge daar niet tegen kan, moet ge niet op een mtb kruipen.
27 km afzien van begin tot het einde, dat is een juiste samenvatting van deze route.
By Marc
0 reacties:
Een reactie posten