Ik dacht bij mezelf : "tiens, Marc die aan de voordeur aanbelt, strange, maar kan gebeuren...misschien een zware nacht gehad?". Verder schenk ik er niet veel aandacht aan aangezien ik Brent vanuit zijn zetel hoor roepen "Mama, de bel gaat!!!" en ik Miriam al naar de deur hoor spurten. Enkele luttele ogenblikken later hoor ik iemand langs de zijkant van het huis lopen, richting de zijdeur...(ahja want een achterdeur zit niet in de zijkant van een huis hé)
Net op het moment dat er "gooiemürrege pap" uit mijn mond wil ontsnappen zie ik een totaal ander iemand voor mij staan, slank postuur, ongeveer ne meter of twee lang, volledig in fietstenue en al klappertandgewijs (van de kou) zeggende "heeyyyy Rrrrudddi, ikkkkkkkkom mmmmmee mmmmmountainbiken"
Mijne mond viel ter plekke open tot ongeveer dezelfde hoogte als de onderkant van het grote voorste tandwiel van mijn mountainbike en ik dacht bij mezelf "ah, zo gaat dat hier tegenwoordig, nu komen ze al gewoon bij ons aan de deur aanbellen en zeggen dat ze meegaan, jongens toch...in mijnen tijd moesten we eerst solliciteren"
Maar omdat het een mooie zonnige frisse zondagmorgen was en ik mijn nieuw fietstenueke (gekregen van de pap en zijn madam voor mijn verjaardag, waarvoor 1000maal dank!) al aanhad zei ik "ok, kom maar mee" in plaats van dat ik die kerel zijn helm (zonder de sluiting los te maken) van zijn hoofd naar ergens tussen zijn benen liet verhuizen.
Enkele minuten later arriveerde Marc met zijn twee zwarte paarden (zene polo en zene cube, nvdr) en na het opzadelen vertrokken we richting Salamander om van daaruit door het bosrijke landschap richting Dilserbos te crossen, iets wat door omstandigheden maar gedeeltelijk gelukt is (volgende keer beter). Onderwege, iets verder dan de Watco, kreeg den deze hier nog "platten tuub", na wat sukkelen met de (handige kapotte) reserve binnenband en nog wat sukkelen met de oh zo praktische fietspomp, hebben we onze rit toch verder kunnen zetten. Aangezien we door al dat gesukkel redelijk wat tijd verloren hadden, zijn we maar richting de "speeltuin" gereden en hebben we ons daar wat uitgeleefd. De "höb ste nog get krach"-beklimming had Marc ook ingelast bij wijze van test, onze sollicitant is met glans geslaagd terwijl wij halverwege moesten afhaken...maar wij zijn dan ook wat ouder hè.
In totaal was dit een ritje van een 42,5km doorheen de mooie Maaslandse bossen, prachtig gekleurd door de herfst, omhuld door ochtendnevel en overgoten met enkele winterse zonnestralen (sorry, kon het sentimentele niet achterwege laten)
Yves (onze slanke sollicitant van 2 meter lang), merci en tot de volgende !
Ah ja, komend weekend is het weer noppes qua mountainbiken wegens mosselfeest bij volleybalclub Uvoc Uikhoven.
4 reacties:
Wij zijn allebei ouder als de sollicitant (9 jaar ongeveer)en qua gewicht zitten wij ook veel hoger (ruw geschat 15 kilo). Dat wil niet zeggen dat ik en Rudi zwaargewichten zijn...
Wij zijn allebei ouder als de sollicitant (9 jaar ongeveer)en qua gewicht zitten wij ook veel hoger (ruw geschat 15 kilo). Dat wil niet zeggen dat ik en Rudi zwaargewichten zijn...
Oeps, klein foutje van de pap :-)
Ouder, dikker, allemaal smoesjes. De sollicitant had trouwens al 3 maanden niet meer deftig gefietst. Werken aan de techniek mannen, dan geraakt ge der wel ;)
Een reactie posten