Jeugdopleiding

Speciaal voor dit weekend maken we 2 verslagjes. We hadden allebei al genoeg inspiratie voor een verslag voordat we vertrokken waren. Het was dan ook niet een zondag zoals ze normaal zijn. Voor één keer gingen we met 3 fietsen. Dat is nog nooit gebeurd sinds de geboorte van het blackforx-superteam.
Nu hebben we ook onze eigen jeugdwerking. We kregen, zoals Rudi het al vermeldt had, het gezelschap van de zoon van een bekende coureur. Namelijk de zoon van Joske Pantani. Jawel, Joske 'il pirato' Pantani... Bij iedere sport is jeugdwerking super belangrijk, dus ook bij ons clubke. Dus nodigde wij een eenzaam jeugdprodukt uit, SKIPPY PANTANI....

Dit weekend ging sportgeschiedenis geschreven worden. Fernando Alonso won de eerste formule1 wedstrijd bij kunstlicht, Allessandro Ballan werd wereldkampioen wielrennen, Paolo Bettini stopte met wielrennen en Skippy ging voor de eerste keer mee fietsen op de mtb.

We gingen met ons jeugdprodukt naar de maasvallei, de dodentocht rijden. En het is ook werkelijk een dodentocht. Niet qua lengte van het parcours, maar de staat van het parcours is echt kapotmakerij. Ge moet er over 3 mijnterrils. De eerste terril hebben we meer als de helft te voet beklommen, omdat het heel moeilijk is om er te fietsen. Daar liggen houten balken dwars over het parcours en ge moet dus telkens uw voorwiel omhoog trekken om er over te geraken. En vermits wij niet Sven Nys heten, hebben we dat heel ding maar te voet gedaan.

Dan volgde een korte afdaling en onmiddelijk erna de beklimming van de 2de terril. Deze is ietsje gemakkelijker, maar toch nog aardige kaddéé. Ik en Rudi hebben deze beklimming bijna helemaal gefietst en ons jeugdprodukt heeft het te voet moeten doen. Volgens mij dacht hij dat hij bij de sparrentrippers van Lanaken zat.....
De afdaling van de 2de terril is echt gevaarlijk. Iedere afdaling rijdt Zero op kop. Nu dus ook.
Ik kom daar dan altijd een stukje verder achteraan. Maar deze keer ben er een stukje achteraan gerold. Charmant op mijne smikkel gegaan. Amai, dat was een patat. Er was een beetje (veel) spoorvorming, mij voorwiel er in en hopla, daar ging ik. Over de kop, dan een mooie koprol over mij linkerschouder en dan nog een klein patatje in mijne rug gekregen. Daar had ik toch even de schrik te pakken. Kwam daar nog bij dat ik in de netels ben gevallen. Opeens kwam Skippy daar ook nog aan getaffeld. Op de plaats waar ik ben gevallen is hij dan wijselijk afgestapt.
Terug de fiets op en weer door. Mountainbiken is niet voor mietjes hé..........
Voor dat de 3de terril er aankwam, moesten we nog een kleine beklimming doen + afdaling, dan nog een stukje McAdam (makkedam voor diegene die geen Engels verstaan), en nog een leuke single-track. En dan de 3de terril. Deze kunt ge vergelijken met Alpe d'Huez (de berg met de 21 bochten), maar dan een beetje kleiner natuurlijk.

Ik en Rudi op souplesse naar boven en Skippy puur op kracht. Hij kreeg zijn versnellingsapparaat niet in de juiste versnelling en reed dan maar op pure en brute kracht naar boven.

Dan die terril terug af en naar het einde gereden.
We hadden 12 km op het kilomètertrikske staan en ik en Rudi waren juist warm. Dus stelde wij voor om nog 10km in Dilserbos te rijden. Skippy vond het wel ok. Dat is dat jeugdig geweld hé...

In het Dilserbos hebben we dan nog 10km afgemaald. Halverwege begon de motor van Skippy tegen te sputteren. Hij was blij toen hij de camionnette weer zag staan. Al bij al was het een geslaagd proefproject. Nu moeten we alleen nog afwachten als Skippy nog eens meegaat.

Salut de kost en de wind van achter...