Raad eens wie er terug is ???

Ja ja, raad eens wie er terug is? Inderdaad, ik (Marc) ben terug van weggeweest. Na 4 maanden niks uitgericht te hebben ,vanwege mijn schouderoperatie, was het afgelopen zondag eindelijk weer tijd om het fietske van de haak te halen. De schouder is nog niet helemaal 100% inorde, maar wel voldoende hersteld om weer op de fiets te kruipen. En Rudi was er ook weer bij. Hij heeft tijdens die 4 maanden ook maar 2 à 3 keer op zijne bike gezeten. Dus moeten we allebei onze conditie weer naar een hoger peil krijgen.
Maar niet alleen ik en Rudi begonnen zondag weer te biken. Er was ook een nieuwe biker bij, die volledig vanaf nul moet beginnen. Het was mijne collega Rudi V. die het ook eens op een mtb wil proberen. Rudi V. (we zullen hem vanaf nu Rudi-ke noemen omdat ik hem altijd zo noem op het werk en omdat we ook al met een andere Rudi zitten) sprak er al een tijdje over om mee te gaan mountainbiken. Hij wou echt weer iets aan zijn conditie doen. Hij had fitness al geprobeerd, maar dat was niks voor hem. Dan kwam hij uit bij fietsen. Maar op een koersfiets wou hij niet meer rijden (in zijn jonge jaren is hij jarenlang bij een wielerclub geweest). Dus had hij mij eens aangesproken over het mountainbiken. En ik heb hem 2 weken geleden kunnen overhalen om met ons mee te gaan. Dus hij even naar Breuls geweest om wat informatie te halen over mtb's en daarna had ik hem nog wat meer uitleg gegeven over de informatie die hij had van de verschillende mtb's. En uiteindelijk is zijn keuze gevallen op een Bulls Copperhead 3. Een heel schoon machien. Verder had hij nog wat accessoires nodig (helm, broek, truike, klikpedalen met schoenen, handschoenen). En zaterdag is hij zijn machien gaan halen. Hij was klaar om de bossen onveilig te maken.
Zondag om 9u30 afgesproken bij Rudi zijne villa. Rudi-ke (in vol ornaat) was mooi optijd. Ik was iets later (zoals gewoonlijk), maar om 9u40 sprongen we alledrie op onze bike. Even opwarmen via de Ringlaan om dan aan het Schutterhof het bos in te duiken. Man wat deed het weer goed om op de mtb te zitten.
Om er rustig in te komen en om het Rudi-ke niet te zwaar te maken tijdens zijn allereerste rit op een mtb, hadden we gekozen om de rode wandelroute in het (fel besproken) Mechels bos te doen. Maar de rode route was blijkbaar geschrapt. Geen probleem, omdat we het hier kennen gelijk onze binnenzak, hadden we de geschrapte route gewoon uit ons hoofd nagereden.
Al snel kwamen we in Eisden langs het stationneke en dan langs het oude treinspoor op. Op een gegeven moment moesten we het oude treinspoor oversteken. Maar dat treinspoor ligt 2 à 3 meter hoger dan waar wij fietsen. Dus even steile talud opknallen. We hadden Rudi-ke gewaarschuwd wat er ging volgen, maar hij is de talud niet opgeraakt. Halverwege viel hij stil, niet optijd uit zijn klikpedalen, dus daar lag hij plots op zijn zij. We hadden hem even terug recht geholpen, eventjes goed gelachen en we konden onze weg verder zetten. Hierna volgt een zwaar stuk vals plat (of zoals wij dat noemen fake-flat). En Rudi-ke heeft het geweten. Rudi had ondertussen een kleine voorsprong genomen, terwijl ik bij Rudi-ke ben gebleven om hem wat te steunen tijdens deze verraderlijke kuitenbijter. Het was puffen en zweten voor Rudi-ke, maar hij was zonder af te stappen helemaal tot boven gereden. Daar toch maar eventjes een kleine rustpauze ingelast. Na een 5-tal minuutjes zetten we onze weg verder. Nu ging het constant een beetje op en af met bijna helemaal op het laatste een lange afdaling. Maar het mooiste moest nog komen. Nee, geen valsplat meer, maar een echte korte pittige klim. Snel even aan Rudi-ke gezegd met welke versnelling hij naar boven moest rijden en dan kon hij eraan beginnen. Ik was echt benieuwd wat hij er hier van ging bakken. Rudi vertrekt, daarna kwam ik en dan kwam Rudi-ke. Na een 10-tal meter hoor ik een gerommel en een heel hard gelach. Ik stop en kijk achter mij en daar lag hij weer op zijn zij. Blijkbaar weer stilgevallen, niet uit de klikpedalen geraakt en dan klets boem paaf tegen de grond. Dan maar te voet verder. Hierna volgde nog een mooie maar zanderige afdaling om dan weer aan de Salamander uit te komen. Hier hield Rudi-ke het voor bekeken. Ondertussen had hij ook al 15km op de teller staan, wat zeker niet slecht is voor een eerste keer en met weinig conditie. En hij moest ook nog met de fiets naar huis rijden, wat zijn totale aantal kilometers dan op 20 bracht.
Dus ik en Rudi gingen nog een paar kilometerkes afhaspelen. We hadden nog de gele wandelroute gedaan en daarna was bij ons ook het beste eraf.
Voila, dit was ons eerste tourke van 2010. De conditie moet nog opgekrikt worden en met de schouder viel het reuze goed mee. Behalve bij de steile klimmen heb ik nog wat problemen met aan het stuur te trekken, maar dat komt allemaal wel goed.
Hopelijk gaan Dirk, Stefan en Ronny volgende week ook mee. Rudi-ke zal er in ieder geval ook weer bij zijn en ik en Rudi natuurlijk ook.

Route-rapport:
1. Afstand: 25 km
2. Fietstijd: 1u33
3. Gemiddelde snelheid: 16 km/u
4. Maximum snelheid: 36,90 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 3 (door de slechte conditie)
6. Technisch (1-5): 1,5

De mazzel en tot volgende week