Zondagsrijders !

Na ons avontuur in wel..wel...Wellen (aan dat verslag zijn in de week nog 2 actiefoto's toegevoegd helemaal onderaan het bericht), nu terug in ma...ma...Maasmechelen.

En amai wat deed dat zeer, in mijn geval dan toch, want ik had zaterdag een vijftal uren lang op mijn knieën liggen "sjravelen" om bij mijn schoonzus de vloer in de living om te toveren van (vast) tapijt naar een vloer bezaaid met laminaat, mijn knieën hebben daar serieus afgezien en waren zodoende nog niet volledig gerecupereerd zondagmorgen. Als ne keupele uit het bed gestrompeld en even later als ne kreupele op de fiets gekropen voor een paar kilometer Blackforxroute.

Op de ringlaan, net achter het schuttershof de bos in, om enkele bochten en vooral treecarrots (*1) verder de alom bekende fietsrouteweg over te steken en de speeltuin letterlijk en figuurlijk -voorlopig toch- links te laten liggen. Na een afdaling van de "hubste nog get krach" en even later een stevige beklimming, ingepikt op de gele wandelroute die ons in de buurt van de weg naar As brengt. Hier een stukje asfalt gevolgd in de richting van As en onderweg nog een zeer vriendelijke wielertoerist tegen gekomen die ons begroette met "heila heila heila" en een toch wel zeer boze blik omdat wij naast elkaar fietsten en meneer de wielertoerist blijkbaar geen plaats genoeg had om langs de "zondagsrijders" te kunnen. But there we put us nothing from on (*2), dus we zetten ons tochtje verder richting Sita om hier de fameuze singletrack nog eens te testen. Volgens mij wordt het hier alsmaar moeilijker om door te geraken dankzij de weelderige plantengroei, Marc had hier blijkbaar geen last van, maar dat zal zijn omdat ik met zo'n hoge snelheid voor hem op zoefde, dat ik als het ware het pad voor hem vrijmaakte...(u hoeft een spontane lachbui niet te onderdrukken)

De singletrack brengt ons na een mooi staaltje oriëntatiewerk van Marc tot aan het stationnetje in Eisden, van hieruit mixte hij een stukje tourtocht wat we in een ver verleden eens gereden headden samen met de rode, blauwe en groene vaste routes aan elkaar om zo uit te komen tegenover de Salamander. De weg overgestoken, de Salamander op zijn beurt links laten liggen en full speed richting speeltuin en dit keer laten we hem niet liggen. Hierop volgend via de Kikmolen richting duivelsberg gereden om tot de conclusie te komen dat de helling die we anderhalf jaar geleden bij wijze van spreken met zweet en tranen naar boven reden nu a piece of cake (*3) is geworden, zelfs met last van spierpijn(en) in mijn geval en in Marc zijn geval met two fingers in the nose (*4).

Eenmaal boven is het via de verharde fietsweg zalig om naar onder te crossen, zonder bijtrappen haal je daar makkellijk snelheden van 45km/u.

Enkel kilometers later waren we terug waar we begonnen waren en hadden we 36km op den teller staan aan een gemiddelde van 19km/u.

Ohja, we zijn ook nog een groep wandelaars tegengekomen waarvan er eentje ergens een fietsbel gemonteerd had want toen wij aankwamen waarschuwde hij zijn medewandelaars door te bellen. We wilden allebei niet weten op welke stang hij die bel gemonteerd had...

Voila, till chasing turn (*5), we will keep you on the height (*6)

Voor diegene die het engels niet zo goed beheren, hieronder de vertalingen:

*1 : "treecarrots" is engels voor boomwortels

*2 : maar daar trekken wij ons niets van aan

*3 : een stuk taart

*4 : met twee vingers in de neus

*5 : tot volgende keer

*6 : we houden u op de hoogte

Wel wel wel...

Na een weekendje congé, aangevraagd door Rudi, was het weer tijd om de fietskes van den haak te halen. En we hadden gekozen om een tourtocht te rijden in Wellen. Zaterdags stuur ik een sms'je naar Rudi of we nog steeds naar Wellen gingen en hij stuurde het volgende terug: "Als het niet regent wel en als het wel regent niet." Dus als het regent gingen we gewoon in Maasmechelen een beetje bujjelen. Toen stuurde ik hem een berichtje om te vragen om hoelaat ik dan bij hem moest zijn, en hij stuurde daarop het volgende: "Als het niet regent om 9u en als het wel regent om 9u30." Dus als het niet zou regenen vertrokken we om 9u naar Wellen.
Kunt u nog volgen..........
Op zondagmorgen stuurde ik nog even een berichtje naar Rudi om te vragen hoe de situatie bij hem eruit zag. Daar regende het, maar bij ons in Meeswijk niet. Dus hadden we toch maar beslist om naar Wellen te gaan.
Iets na 9u arriveerde ik ten huize Gerets-Verpoorten. Rudi zijne bike op het fietserekje gezet en we waren weg. In Genk begon het al hevig te regenen en we hadden zoiets van "Miljaar, het zal toch niet waar zijn zeker." Niet dat die regen ons afschrikt, maar we zijn al eens ooit in die streek (naar het schijnt was dat Borgloon) gaan biken en toen zaten wij en de bikes behoorlijk onder de modder. Dus daar hadden we nu ook een beetje schrik voor. Maar hoe korter we bij Wellen kwamen, dus te meer de zon ging schijnen. Dus dat was al een meevaller.
Toen we aankwamen bij het voetbalveld van KVK Wellen, merkte we al direct op dat er zeer weinig volk was. Toen had ik nog geen idee hoe dat kwam, maar na de tourtocht ben ik redelijk zeker hoe het kwam dat er geen volk was.
Maar goed, snel even inschrijven en we konden er in vliegen. En van vliegen gesproken, we vlogen werkelijk over de Wellense macadam en tractorwegen. Dat was alles wat we de eerste helft voor de wielen kregen geschoven. Hier en daar een beetje op en dan weer een beetje af. Niks spectaculairs dus. Na 16km was er een bevoorrading. Hier even snel een sportdrankje achterover gekiept en een halve banaan opgeknabbeld en we waren weer klaar om te vertrekken.
Maar de ondergrond veranderde niet. We fietsten constant over veldwegen die ge ook in Meeswijk, Leut, Stokkem, Boorsem, Uikhoven en zelfs in heel Limburg vindt. Na een 20-tal kilometer kwam er eindelijk een stukje afdaling dat een beetje technisch en leuk was. En er volgde zelfs iets wat de naam 'beklimming' waard was. En dat was het dan zo een beetje. Zeker geen spectaculaire route dus en dan weet ge ondertussen ook waarom er niet zoveel volk was. Dat ze deze route zelfs nog mountainbike-route noemen, vind ik al ferm straf. Maar we hadden toch alweer 34,50 km in de benen met een gemiddelde snelheid van 22,50 km/u en we hadden de zondagvoormiddag alweer om gekregen.
Snel nog even de quote van de dag meegeven: Another one bikes the dust !!!!!

Zo, geniet deze week nog van de zon en... arrividerci...


Update 26-06-2009:
Hieronder 2 foto's die zijn gemaakt net voor de bevoorrading, ongeveer in de helft van de route.

Global Biking Initiative 2009

Vandaag te weten gekomen dat een vriend van mij, Ben Chini, meedoet aan Global Biking Initiative 2009, fietsen voor het goede doel.

Met de fiets van Milan naar Dusseldorf, 1087 kilometer in 7 dagen.
Het goede doel is voor elk deelnemend land anders, voor Nederland wordt het ingezameld bedrag door de Vodafone Foundation verdubbeld en aan de Johan Cruijff Foundation geschonken, meer bepaald naar een project om minder valide kinderen te laten fietsen met hun begeleiders op hun tandem fiets.

Meer informatie op gbi2009.blog.com

Prachtig initiatief, we duimen voor u Ben !

Blackforx in 't kort en in 't lang !

7 juni, geboortedag van onderandere Tom Jones, Dean Martin en Urbanus; herdenkingsdag van onderandere de Heilige Anna van Sint-Bartholomeüs en de Heilige Antonius Gianelli. Marc was volgens mij in geestrijke toestand toen hij besloot om in Sint Geertruid, ook wel "Breust op den Berg" genoemd, te gaan biken. Gps-track gedownload van mtbroute.nl en we zijn klaar voor de start, tistezeggen, fietskes op het rekje gezet en met de auto richting Nederlands Eijsden rijden moest natuurlijk ook nog gebeuren. Startpunt was Camping "De Bosrand" gelegen op een hoogte van +79m boven de zeespiegel en aan de rand van een bos, maar dat had u zelf ook wel kunnen bedenken.

Een snelle blik werpen op het informatiebord en vervolgens een paar meter bergafwaarts bollen om dan onmiddellijk aan een leuk klimmetje te beginnen, en wat voor een klim bleek dat te zijn, dat bleef maar duren ! Eenmaal boven had ik bijna gezegd "kom we gaan terug, ene drinken op het terras", maar zo zijn we niet, we gaan gewoon door !

Na deze "ademtrapper" kregen we een mooi landschap voorgeschoteld met mooie uitzichten,

(excuses voor de foto, is al rijdend gemaakt)

leuke (we zijn al helemaal verhollandst) veldwegjes,

en zelfs een heuse beek die wist naar welke kant ze moest stromen.

De route is zeer afwisselend en goed gedoseerd, stukjes veldweg/bosweg, wat singletrack, in totaal 3 mooie lange beklimmingen en dito afdalingen, weliswaar op asfalt, maar dat is ook eens mooi (vooral voor de gemiddelde snelheid op de kilometerteller).

Eén van de laatste klimmetjes eindigde bovenop een heuvel, midden in een korenveld

enkele kilometers verder fietsten we op enkele meters van de Belgische grens,

daarna ging het stilletjes terug richting camping "Bosrand". Net voor een fikse regenbui en met 32km op den teller hebben we ons een lekkere IceTea gedronken op het terras. Een mooie afsluiter voor weer een leuke route in "Limburg" !

Tot de volgende !

Oh ja, voor de nieuwsgierigen onder jullie die zich afvragen what the hell de titel nu te maken heeft met bovenstaande zever...wel...ik had een tenueke aan met korte mouwen en Marc met lange mouwen ;-)

Een dagje Malmedy

Eindelijk was het zover. Na een jaar zeveren gingen we eindelijk eens biken in de Oostkantons. Mijn kaart met alle routes van de Oostkantons eens geraadpleegd en er enkele leuke routes uitgepikt die we gingen rijden.
Het fietserekje op den auto, de fiestkes op het fietserekje, de drinkbussen volgetankt, alle klommelen bijeen geraapt (zonnebril, handschoentjes, bandana, helmpke, schoenen, gps-machien), fiestkostuumpje aan... we waren klaar om te vertrekken.
Om 10u15 zijn we in den auto gestapt (Joke en Miriam gingen ook mee) en we zetten koers naar de top van de Baraque Michel. En een uurtje later stonden we op de top van de Baraque Michel op een hoogte van 676 meter boven zeeniveau. Hier kregen we al een mooi landschap te zien. Maar er werd niet getreuzeld. Time is money. Dus namen we de fietskes van het fietserekje, handschoentjes aan, fietsschoenen (SPD's) aan, bandana op het bölke, helmpke op de bandana, gps-machien op het stuur, zonnebrilleke op de naas, drinkbussen in de drinkbushouders.....we zijn er klaar voor.
Boven op de Baraque Michel vertrekt er een route van ongeveer 13 km naar Malmedy. Deze route is de afdaling van de Baraque Michel, dus dat was echt iets voor ons. Bergaf fietsen is de grootste hobby van mij en Rudi, dus deze route was perfect. We hadden de bepijlde route razendsnel gevonden, dus zijn we er ook onmiddelijk ingevlogen.

De eerste 5 à 6km liepen over brede grindpaadjes en het liep ook constant bergaf. Daarna moest er hier en daar een beetje bergop gefiets worden, maar dat was niet echt de moeite.

Na ongeveer 8km begon het echte werk. Het werd wat technischer door de vele stenen die ons pad kruisten. Veel plaats was er niet, maar toch gingen we van links naar rechts om de ideale rijlijn te vinden. Want als je op één van die puntige stenen kwam met uw wiel, was de kans groot dat je een nieuwe binnenband kon steken.
Het technische gedeelte was achter de rug en er volgde nog een leuke uitloper. Maar opeens lag daar nog een familie stenen in het midden van het paadje bij elkaar, Rudi wilde erover springen, maar zijn achterwiel raakte niet hoog genoeg. Volle petrol met zijn achterwiel op één van die familieleden. Het gevolg: platten tuub. Lap zeg, 9km ver en we konden al een bandje vervangen. Maar we waren niet alleen die nen platten tuub hadden. Daar stond ook nog een zwerm Hollengers die ook met een leegloper zaten.

Rudi zet zijn fietske op de kop, begint daar één van die Hollengers te zagen: Nou, dat doe je toch niet, je fiets op de kop zetten. Ik hoorde Rudi al in zijn eigen grommelen: "Sjtomme Hollenger, meuj diech neet". Rudi nam zijn wiel er uit terwijl ik zijne fiets vast heb gehouden.

Na een paar minuten was dat varkentje ook alweer gewassen en konden we onze weg voort zetten. Maar eerst nog snel poseren voor een fotootje dat genomen werd door een vriendelijke wandelaar.

Terug de fiets op, door het beekje gereden en vanaf hier bleven we constant naast het beekje (de Warche) rijden. Een paar keer moesten we het beekje wel kruisen, dat ging al eens gepaard met natte voeten. Nog al een geluk dat de zon scheen, dus onze voetjes waren snel weer droog.
Tijdens deze afdaling zijn er stukken bij geweest waar we een snelheid van rond de 47 km/u haalde. Toen we in Malmedy centrum aankwamen, stonden er op onze teller 22 afgelegde kilometers. Blijkbaar klopte hier iets niet. We hebben ons wel even verreden, maar dat is maar ongeveer 2km geweest. Dus die 13km van op mijn kaartje klopte niet helemaal.
Miriam en Joke waren ondertussen met de auto ook naar Malmedy gereden en hadden zich op een terrasje in de zon geplaceerd. Het was tijd om een hapje te eten. De dames hadden een Italiaans restaurant uitgekozen.

Hier hadden we ons volgeduwd met een heerlijke pasta.
Na een uurtje rust was het weer tijd om op onze fietskes te springen. Vanuit Malmedy vertrekken 3 vaste routes. Route 1 is 11km, route 2 is 20km en route 3 is 37km. Wij kozen voor 1 en 2 te rijden. Dan kwamen we ongeveer uit op 32km fietsen in de Hoge Venen.
Aan de kathedraal van Malmedy vertrokken alle routes, en deze kathedraal hadden we al snel gevonden, want ge kon er gewoon niet naast kijken. Het was een kathedraal van een kathedraal.
We volgden de bordjes en al snel begon het klimwerk. De eerste helft van de route ging voortdurend in stijgende lijn. Eerst over de macadam en daarna over brede grindpaadjes.

Na een beklimming komt altijd een afdaling, dus nu ook weer. Het was wel een afdaling over de macadam, maar dat maakte niks uit. Als het maar bergaf gaat, is het altijd goed voor ons. We haalden hier zelfs een topsnelheid van 55,74 km/u. Niet slecht voor de taffeleire oet Maasmechelen. Na een 45 minuten zat de eerste route er op.
Tijd voor route 2 dus. Ondertussen hadden we al wat energie verspilt, maar de goesting was nog lang niet verdwenen. Ook al was ik mijn klimmersbenen in Meeswijk vergeten. Route 2 moest en zou gereden worden. We zetten koers richting de steengroeve (over macadam) met wind op kop, zeer ambetant.

Aan de steengroeve ging het vervolgens weer over brede grindpaadjes. Hier bleef het constant stijgen, eigenlijk was het meer valsplat. Tot het echte klimwerk begon. Een echte lange helling (ik vermoed ongeveer 1,5km), daar kwam maar geen einde aan. Na iedere bocht dacht ik dat ik er was, maar de weg bleef omhoog gaan en Rudi reed steeds verder weg. Maar aan afstappen heb ik nooit gedacht. De juiste versnelling gezocht en op eigen tempo naar boven. De klimmersbenen waren echt ver te zoeken. Toen Rudi boven kwam heeft hij maar een 20-tal seconden op mij moeten wachten, dus zo slecht was het nog niet.
Hierna volgde een zeer technische passage. Overal waren er boomwortels (of in het Engels: tree-carrots) die soms zeer gevaarlijk erbij lagen.

Maar voor zo een technisch aangelegde bikers als wij, was dat natuurlijk geen probleem. Probleemloos namen we iedere hindernis, makkie... .
Nu moest er enkel nog gedaald worden. En wat voor een afdaling. Hier klopt het volgende gezegde volledig: "Safe the best for last". Tamelijk steil en vooral veel losse stenen. De ketting die voortdurend op en af trilde, dat was het enige geluid dat ge hier hoorde. Op een gegeven moment zijn we zelfs eventjes moeten stoppen omdat de trilling in de armen te zwaar waren geworden. Dus hebben we maar eventjes de tijd genomen om nog enkele leuke kiekjes te nemen en de drinkbussen nog een beetje te ledigen.

Dan de afdaling verder gezet en we kwamen weer uit in Malmedy centrum. De dames hadden ondertussen alweer een plaatsje bemachtigd op het terras van het Italiaans restaurant. Wij onze fietsen tegen een bloembak gezet en we zaten nog geen 2 minuten op onze stoel of de fietsen vielen een beetje om. Rudi stond op om de fietsen terug te zetten en opeens zei hij: "Miljaar, alweer platte band". De 2de keer vandaag al. Maar het was wel heel bizar dat zijne tuub leegliep terwijl zijn fietske stilstond.
Maar goed, die platten tuub zijn zorgen voor morgen.
Tijd voor de eindbalans van deze dag: - Afgelegde kilometers: 55,50 km
- Gemiddelde snelheid: 18,23 km/u
- Totale fietstijd: 3u en 2 minuten
- Maximum snelheid: 55,74 km/u

Deze dag hebben we afgesloten met een Colaatje en een blonde Leffe. Rudi had een Colaatje en ik had een blonde Leffe.
Moe maar voldaan keerden we terug richting Limburg.

Au revoir und auf wienerschnitzel...