Vorig jaar op Nature For Life had ik mijn achterste velg aan flarden gereden, dus was het dit jaar tijd voor revange. Al enkele weken keken we uit naar deze trip en eindelijk was het gisteren dan zover. Om 9u afgesproken bij Rudi om daarna Ronny ook nog op te pikken. Maar 9u had ik niet gehaald. De reden: om 9u10 werd ik pas wakker. Ferm overslapen dus. Miljaar dacht ik, dat is hier al naar de kl*ten. Snel mijne gsm gepakt en een sms naar Rudi gestuurd dat ik mij overslapen had en dat ik tegen 9u45 bij hem was. Dat was allemaal geen probleem voor hem. Snel een ontbijt genomen (nu weet ik pas wat fast-food is), alle klommelen bij elkaar gezocht, in mijn fietspakske gesprongen en om 9u45 stond ik bij Rudi. Het fietske in de biker-bus gezwiert, Ronny gaan ophalen en we konden vertrekken naar Wiemesmeer.
In Wiemesmeer aan het militair domein de biker-bus op de parking gezet, fietskes terug uit de bus gehaald (wat anders kunt ge niet fietsen hé) en we konden vertrekken. We hadden even moeite met het vertrekpunt, maar dat lag waarschijnlijk aan ons. Tegen 10u30 begonnen we aan onze trip.
Eerst een stukje over de oude landingsbaan en dan langs de draad van de FN in Zutendaal. Van hieruit ging het dan via het bos richting Opgrimbie. Maar we gingen niet helemaal tot Opgrimbie. We staken opnieuw de grote baan over (weg van Opgrimbie naar Zutendaal) om dan richting autosnelweg te rijden (ter hoogte van de weg naar Heywijk). Constant draaien van links naar rechts. Enkele leuke bochtjes en modderige stukjes, voor de rest was er niet veel te beleven. Het was zelfs zo vlak als een biljart. Maar we legden er wel stevig de pees op. Op een gegeven moment zaten we aan een gemiddelde snelheid van 20 km/u. We zaten constant op de grens Zutendaal-Genk. Tot we aan het golfterrein van Zutendaal kwamen. Hier zaten we zelfs eventjes op een vaste Bloso-route. Ik vermoed de vaste route van Zutendaal. Van hieruit gaat het dan richting Genkse bossen en zo naar As. Hier moesten we een stukje klimmen op een mijnterril. Kort maar zeer pittig. Verder door de bossen van As en Niel-bij-As om dan richting Dilsen te trekken. We kwamen steeds meer op bekend terrein en ik had een vermoeden dat er nog stevig geklommen moest worden. Van Dilsen naar As is eigenlijk een zeer saai stuk. Lange rechte stukken en helemaal geen niveau verschil. Maar het echte werk kwam er toch aan. We kwamen aan de "koepberg" zoals wij die noemen. Dit lijkt op een kuip en in het dialect wordt dat dan koep, vandaar dus koepberg. Normaal gezien rijden we hier altijd omhoog, maar nu moesten naar onder vlammen. Lekker knallen, vooral omdat we hier op ons eigen terrein zaten. We kennen dit stuk route gelijk onze binnenzak of achterzak of plastiekezak,.... ge moogt zelf kiezen :-).
Maar na deze afdaling volgde al snel een beklimming. Deze beklimming hadden we vorige week ook al gedaan als voorbereiding op Nature For Life. Dus hadden we vorige week de juiste trainingsroute genomen. Olé pistolé voor diegene die de route had gekozen.
Onmiddelijk na de beklimming volgde weer een afdaling en dan een zware zandstrook. Ondertussen begon het materiaal al tegen te sputteren. Schakelen lukte al niet meer zoals wij dat wilden. Maar het was tijd om uit te rusten, de bevoorrading kwam net optijd (na 32km pas).
Een Aquarius, een banaan, een lotus speculooskoekje en we konden er weer tegen voor nog enkele zware kilometers. Vooral omdat ik dacht dat we nog de zanderige zware beklimming richting Maasmechelen op zouden moeten taffelen. Maar dat bleek niet zo te zijn. De organisatie had een andere beklimming uitgekozen. Het was vooral een zeer foute keuze. Niet zozeer de beklimming zelf. Die zou in normale omstandigheden nog goed te goed zijn. Maar na ongeveer 30m klimmen lag er gewoon een boom dwars over de weg. Ge kon er langs geen kanten omheen rijden, dus afstappen was de enige manier om de boom te passeren. Dus wij van de fietskes af, over de boom gestapt, maar daarna opnieuw opstappen en verder klimmen zat er niet in. Ronny had nog wel geprobeerd maar moest uiteindelijk ook te voet verder.
Dit was de laatste beklimming van de dag. We namen een zanderige afdaling richting het Mechels bos en dan onmiddelijk rechtsop richting de single-track van Walkro. Deze single-track nemen we normaal gezien ook in de andere richting, dus nu de eerste keer in deze richting.
Daarna staken we de weg naar As over om dan over de weg naar Heywijk onze weg verder te zetten naar Wiemesmeer. Hier en daar maakten we nog een doorsteekje in het bos, maar de laatste 3 km (of misschien nog meer) liepen bijna constant over asfalt- en betonwegen.
Tegen 13u15 zat onze tocht erop. De vettige fietskes terug in de biker-bus en de (modderige) bikers terug in hun trainingspak. We konden terug naar Maasmechelen.
Nature For Life 2
Route-rapport:
1. Afstand: 47,80 km
2. Fietstijd: 2u30
3. Gemiddelde snelheid: 18,70 km/u
4. Max. snelheid: 36,50 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2
6. Technisch (1-5): 2
Bij deze wil ik nog even meegeven dat dit het 100ste verslag is dat verschenen is op de Blackforxblog en dat ik zeer fier ben dat ik dit feestverslag heb mogen schrijven. Rudi het 1ste verslag en ik het 100ste, dat is mooi verdeeld. Ge ziet, we verstaan ons goed.
Waarvoor staat nu de Blackforxblog:
- spannende mtb-verslagen
- een beetje gevloek
- heel veel schele zever
Proficiat aan Rudi en zijne Bulls Bushmaster I en ook proficiat aan mij en mijne Cube Ltd Comp.
SCHOL !!!
De mazzel en tot de volgende
0 reacties:
Een reactie posten