Dinsdag kreeg ik al honderden (fan)mails met de vraag waar het verslag bleef van afgelopen zondag. Er zaten zelfs mails tussen met de vraag als we nog bestonden. Awel, the blackforxkes zijn nog altijd alive and biking. Het is gewoon door omstandigheden dat het verslagje enkele dagen later is.
Zondag was dus weer bikedag. Door alweer omstandigheden zijn we in de namiddag gaan bosbujjelen. En ook weer door omstandigheden hadden we allebei de korte broek aan en een truike met korte mouwen.
Rudi-ke kon alleen in de voormiddag en had ook veel last van de pollen in de lucht, dus hij ging niet mee. Van Dirk en Stefan hadden we niks gehoord, dus de oprichters van de blackforx gingen alleen op pad.
Tegen 13u was ik bij villa Gerets - Verpoorten (met spik-splinternieuw terras, gelegd door vakmannen) en had totaal geen idee waar we naar toe zouden gaan. Rudi stelde voor om zomaar ergens naartoe te rijden en we zullen dan wel zien waar we uitkomen. Zo gezegd zo gedaan. De ringlaan opgereden om dan aan het Schuttershof het bos in te vlammen (lees slenteren). Dan het fietsenpad overgestoken om een lange maar lichte beklimming in te zetten richting "de speeltuin". Eenmaal boven ging het dan naar het hoogste punt van Maasmechelen (ongeveer 104m boven zeeniveau) om daarna de trapjes naar onder te nemen tot aan de salamander.
Ondertussen had ik tijd genoeg gehad om na te denken waar we overal naartoe konden gaan en ik had al iets uitgedokterd. We gingen tot aan het stationnetje van Eisden om dan langs het oude treinspoor te gaan tot aan de pittige beklimming naar Dilsen. Deze beklimming genomen om dan even op een plateau te blijven rijden om zo de zanderige afdaling te pakken terug richting het Mechels bos.
Ik wou absoluut de single-track afdaling van aan de Walkro nog eens nemen. Dus moest er eerst geklommen worden. We hebben dan een single-track beklimming genomen die we enkele weken geleden met Stefan en Dirk ook hebben gedaan. Daarna zoals ik het wou de afdaling vanaf de Walkro. Tegen 32 à 33 km/u naar onder vegen, heerlijk. Deze afdaling is eigenlijk geen stijle afdaling, het is meer vals naar onder. Ge moet eigenlijk constant bijtrappen.
Van hieruit terug naar het stationneke van Eisden. Hier heeft Rudi getrakteerd op een heerlijk verfrissende cola. Even een terrasje doen kan geen kwaad met dit mooie weer.
Na het colaatje ging het dan weer naar de Salamander. Over de McAdam (asfalt) tot aan de beklimming naast "de speeltuin". Hier snel even tot boven gevlogen (dat kwam door die magische cola) om dan verder te bujjelen tot aan het ecoduct. Hier dan de technische afdaling genomen om dan richting huiswaarts te keren.
Zoals ge ziet, of kunt lezen, zijn we nog altijd alive and biking. De inspiratie is misschien een beetje zoek, dat komt waarschijnlijk door die dekselse aswolk uit Ijsland.
Bij deze wil ik ook Skippy nog feliciteren met zijn 30ste verjaardag vanwege the blackforxkes.
Bij deze, Skippy: geproficiateerd met uw 30ste verjaardag. Maak u al maar klaar voor een heftig feestje volgende week vrijdag en maak dat ge genoeg bier in de brak hebt.
Ziezo, ik ga het hierbij laten. Enkel dit nog:
Route-rapport:
1. Afstand: 30,50 km
2. Fietstijd: 1u45
3. Gemiddelde snelheid: 17,38 km/u
4. Maximum snelheid: 37,59 km/u
5. Moeilijkheidsgraad (1-5): 2
6. Technisch (1-5): 1
Maasmechelen & Dilserbos
De mazzel
0 reacties:
Een reactie posten